Voorpagina Ervaringen, Maatschappelijk

Gezocht: 3 mocro’s ivm roofoverval!

, 10 april 2007, 24 reacties

Tja. Beeldvorming is een sluipmoordenaar. Het bekruipt je als je even niet goed leest of even niet goed oplet. In kleine of grote lettertjes zie je in een artikel in de krant een verwijzing naar iemands achtergrond of geloof. Of je ziet beelden op tv, ogenschijnlijk achtergrondmateriaal van een stel jongens die in een bepaalde buurt de straat oversteken, brainpowerstyloo met "je petje omlaag en je capuchon op". Beetje dreigende muziek eronder en nova of netwerk is weer tjalla!

Nu ben ik een beetje een hippie en soms geneigd tot rozebrilbelevenis, maar in het geval van criminaliteit of overlast zeer zeker een realist. Als iemand zich als een k!**tz@k gedraagt, dan is dat misschien vanwege zijn of haar slechte jeugd, maar wel zijn of haar eigen verantwoordelijkheid. Gedrag kun je aanpassen. Als iemand zich als een crimineel gedraagt, dan is hij of zij op dat moment een crimineel en daarvoor uiteindelijk dus zelf verantwoordelijk. Echter, daar stopt het natuurlijk niet bij, want we moeten wel het volgende beseffen. Gedrag komt voort uit een combinatie van factoren: omgeving, opvoeding en karakter.

Kijk je naar de omgeving dan kun je dat ook weer op verschillende manieren typeren: etniciteit, cultuur, religie, woonplaats (stad/dorp), sociale omgeving, school, vrienden, naschoolse situatie, maar ook sociaal-economische positie speelt hier een rol. Kijk je naar opvoeding, dan heb je te maken met de relatie met ouders, leraren, sportcoaches, broers en zussen en soms zelfs opa’s en oma’s of tantes en ooms. Als laatste krijg je te maken met het karakter van een persoon. Zo’n karakter is ook weer een combinatie van het ‘eigene’ (dat wat er in je zit) en dat wat je jezelf eigen maakt. Soms ben je van jezelf een ontzettend fijne en sociale gozert die door omstandigheden zichzelf geisoleerd heeft en na een traumatische ervaring een ontzettende criminele rotzak wordt. En soms ben je van jezelf een sociale minkukel maar heb je het geluk en de stimulans van een creatieve ouder waardoor je opgroeit tot een supermeid. Hoewel het van je eigen verantwoordelijkheid niets wegneemt, moet men wel beseffen dat het zeer zelden slechts één factor is die je tot supermeid, sociaal minkukel of nare crimineel maakt.

Daarom erger ik me als een malle aan platte berichtgeving die mensen reduceert tot één factor, tot één criterium of één eigenschap. Zie bijvoorbeeld iemand als Fleur Jurgens, auteur van het briljant betitelde "Het Marokkanendrama", waarin marokkaanse jongeren weer lekker genuanceerd worden neergezet. Mevrouw Jurgens doet ‘wetenschappelijk’ onderzoek naar de reden voor de oververtegenwoordiging van Marokkaans-amsterdamse jongens uit de tweede generatie aan de verkeerde kant van de statistieken. Zij doet onderzoek maar heeft in de loop van haar verhaal geen enkele jongere weten te spreken, maar alleen ‘de tweede schil’ om de jongeren heen – hulpverleners, school, gemeente en politie (haar opdrachtgever). Wat mij voornamelijk hindert in dit verhaal is echter niet zozeer de inhoud. Als je je als een crimineel gedraagt, ben je op dat moment een crimineel. Als je tasjes rooft, ben je een dief. Daar hoeven we niet moeilijk over te doen.

Waar we wel moeilijk over kunnen en misschien wel moeten doen, is het suggereren van causale verbanden als we deze niet kunnen aantonen maar enkel suggereren. Wat wil dat zeggen, dat 7 op de 10 marokkaanse jongens hun school niet afmaken, 4 op de 10 werkloos is en 1 op de 10 als verdachte bij de politie geregistreerd staat? Is dit een marokkanendrama? Of is het best knap dat zoveel jongens blijkbaar zonder diploma aan een baan komt? Of dat die werkloze jongens zichzelf toch maar mooi bezig houden zodat maar 1 op de 10 in de criminaliteit zit. Of is het een Amsterdamdrama (zie soortgelijke statitistieken bij autochtone jongeren in Tuindorp en Osdorp). Helaas, zo genuanceerd denken mensen niet. De volgende keten ontstaat: marokkaan => geen diploma => werkloos => crimineel. Noem je boek marokkanendrama en het beeld is gevormd! (En voordat iedereen gaat roepen "slachtofferrol!" moet je je wel beseffen dat ik noch marokkaan ben, noch een specifieke voorkeur voor marokkanen heb.)

Dus wat is mijn plan? Beeldvorming kan ik in mijn eentje niet tegengaan, dus de enige andere mogelijkheid is om beeldvorming te coöpteren. Wat de friggin’ mamas is coöpteren, vraagt u mij? Haha! We hijacken die shizzle, if you can’t beat them, join them! Dus voor elk negatief verhaal dat mij de oren reikt en dat riekt naar gratuite beeldvorming, kijk ik in mijn ‘little pink book of goodness’ en roffel daar een waargebeurd positief verhaal uit voort.

Dus als tegenbeeldvorming voor het Marokkanendrama van Jurgens, presenteer ik jullie het verhaal van mijn collega en haar 14-jarige zoon. Deze jongen is onwel geworden op straat in Amsterdam en beroofd van zijn portemonnee en telefoon. Op dat moment zien drie marokkaanse jongens hem liggen en gaan twee ervan achter zijn berover aan, terwijl de derde bij hem achterblijft. Ze krijgen de portemonnee en telefoon terug en bellen hiermee zijn moeder, onderwijl bij hem wachtende tot zij hem ophaalt.

Da’s best aardig voor een stelletje marokkanen dacht ik zo! Overigens is dit het punt waar ik jullie hulp een beetje bij nodig heb. Mijn collega wilde de jongens graag nog een keer spreken om ze uitgebreid te bedanken, maar in de stress heeft ze geen nummers gevraagd of namen onthouden van die jongens. Enig idee? Of gewoon geïnteresseerd in haar verhaal? Check RTV-NH. Vergeet niet rechts in te vullen dat het gaat om vrijdag 23 maart 2007, tussen 16.00 en 17.00 en check dan editie noord, vanaf minuut 21 ongeveer, na een of andere mopperkont uit Noord die klaagt over gaten in de weg of zo…

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van