Voorpagina Algemeen

Meest origineel stuk 7B – Dik en het geheim van de schoolkelder

, 1 december 2011, 3 reacties

Dik en het geheim van de schoolkelder.

Alweer een school waar Dik zich niet thuis voelde.Dik is namelijk te dik voor zijn leeftijd,hij is zo geboren.Dik maakte zich er helemaal geen zorgen over dat hij gepest werd.Hij vond het juist leuk. Hij had trouwens door al dat gepest vrij van school.Dat vond zijn vader niet kunnen, dus stuurde hij hem weer naar een andere school.Daar had hij bijna geen last van het dik zijn,want bijna iedereen uit zijn klas woog een stuk of 10 kilo minder.
‘26465:26=?’ schreeuwde de juf door de klas. Ze koos iemand om de som doorte nemen op het bord. ‘Eeehhhh…Dik ja ja, kom jij maar naar het bord toe en reken de som uit’ Dik pakte het krijt dat links beneden op de grond lag. Hij maakte een staartdelingstabel en schakelde de hulpgetallen 1,2,4,8,10 en 5 in.Hij assisteerde zichzelf door het hulpgetal 10 in te schakelen.Maar daar kon hij makkelijk 1000 van maken.Dat is dus 26000.En nu nog 465 over.En zo bleef hij het uitproberen met de hulpgetallen en kwam op het antwoord uit. ‘Knap gedaan Dik,je hebt een goede prestatie opgeleverd.’
Blij huppelde Dik terug naar zijn plek en klapte zachtjes in zijn handen voor zichzelf.Na schooltijd liep Dik huppelend de stoep op in de richting van zijn huis.Hij klopte hard op de deur en was nog steeds blij over zijn geweldige prestatie.
‘Dik… kom binnen, kom binnen.’ zei zijn moeder tevreden.Ze had al gehoord over alle geweldige prestaties van Dik.De juf had mama al gebeld.Ze vertelde haar alles.Opeens werd er hard geklopt op de deur. Wie kan er nou achter de deur staan?Dik keek recht in het gat, dat papa had geboord in de deur. Het was de buurman.
Dik kuchte wat, deed daarna de deur open en zei: ‘Hallo beste buurman, wat fijn dat u er bent.’
‘Hou toch op jij kleine bolle kareelbakker.Ik moet je moeder nodig spreken.’
‘Ja dag!’ ‘Ik gooi je zo de deur uit ouwe!’
Dik duwde hem de deur uit en knalde hard de deur dicht.
‘Ik zal je nog eens leren…jij kleine kareelbakker.’
Maar die late Dik.Hij moest nu zijn huiswerk afmaken.
Zo,dat koste hem een paar flinke uren.Hij had voor één som drie uur zijn hersenen laten weken.Dat is wel lang.Eindelijk nog de laatste som.Hij sloeg de pagina om.Dit was zijn laatste pagina, die hij moest invullen. En het was maar één som.Hij sleep zijn potlood voor de derde keer alweer,blies op het uiteinde van het puntje en begon zijn naam te schrijven.Ze moeten op elk pagina die ze gebruiken hun naam opschrijven.
Daaronder maakte hij een staartdelingstabel.Hij schreef de som op die hij moest maken:6000:2=?
‘Gho! dat is een makkie!’ schreeuwde Dik vol van blijdschap.
‘3000 is het antwoord.’ zei hij in zichzelf.
Zijn potlood gleed snel uit over het papier.En eindelijk was het klaar.
Snel propte hij zijn huiswerk weer in zijn tas,ging de trap op naar boven en deed de deur hard voor zich dicht. ‘Rustig aan!’ schreeuwde mama, terwijl Dik zijn kamer binnen stormde.Het was al 10 over 10 en Dik, die had lekker zin om te slapen.
Zonder zijn tanden te poetsen vloog hij zijn bed in.Er stormde al binnen een paar seconden rust in het brein van Dik. ‘Dik ben je aan het slapen?’ vroeg mama. Maar die lag al te snurken.Mama ging verder met het naaien van kleren.De volgende ochtend had Dik zich verslapen.Zijn moeder probeerde hem wakker te schudden. Het lukte haar nog net.
Dik werd wakker en opende zachtjes zijn ogen.Hij keek naar de klok dat rechts in de hoek van zijn kamer stond.Het was al 13 over half 9.De school was al begonnen.Snel kleedde Dik zich aan,stormde de trap af naar beneden en zonder te ontbijten beende hij de deur uit.
Hij begon te rennen en te rennen en kwam uiteindelijk aan op school.Het schoolplein stond leeg.Er waaide alleen een zacht windje.Raar dat de schommels nog aan het bewegen zijn. En de draaimolen, die is nog aan het draaien.Dik keek verbaasd naar de schommels en de draaimolen, die uit zichzelf aan het bewegen waren.
Uit angst rende hij school binnen.Hij verstopte zich steeds achter een hoekje om te kijken of iemand hem aan het achtervolgen was.En nu de laatste trap nog oprennen en Dik’s klas was aan de beurt om langs te komen.Hij rende snel de trap op.Vervolgens nog twee treden oplopen en daar was Dik’s klas.
Hij zag dat iedereen hun huiswerk aan het nakijken was. Dik durfde de klas niet binnen te lopen. Hij was bang dat hij een straf zou verdienen.
‘Dik!!!Kom maar naar binnen…ik weet al dat je er bent. Verberg je maar niet.’
Langzaam kwam Dik overeind en staarde naar de klas.Iedereen stond naar Dik te staren.
Hij liep naar de juf toe en vertelde het hele verhaal over het laat komen.Van hoofdletter tot punt. ‘Snel… de hele klas! Kom maar snel in een kring zitten.’
Opeens kwam iedereen aan de praat. Ze kletsten tijdens het verschuiven van de tafels en de stoelen. ‘Stilte!Sta op dik.’ zei de juf.Een paar kinderen in de klas begonnen een beetje te giechelen. ‘Vertel wat er gebeurde toen je je eerste stap op het schoolplein zette.’
‘Ehhee…de schommels en de draaimolen begonnen allebei uit het niets te bewegen.
‘Ja dat,dat is het teken van het geheim van onze schoolkelder.’
Dik beende weer terug naar zijn zitplaats.
De juf vertelde verder. ‘Lang geleden toen de school pas werd gebouwd,werd er een soort bovennatuurlijk gebeurtenis ontdekt, maar dat wist alleen diegene die de gebeurtenis ontdekte.Hij vertelde het een paar mensen. Ze zwoeren dat ze het aan niemand zouden vertellen. Een paar mensen leefdennog na het verklappen van de gebeurtenis. Ik ben daar een van.Het was een trol die zó bovennatuurlijk was, dat hij dingen uit zichzelf kon laten bewegen.Dus houd je goed bereid en wees waakzaam. De mensen die de gebeurtenis hebben overleefd en een van de tekens hebben gezien of van iemand hebben gehoord, moeten de trol stoppen.’ De juf begon op te staan,deed haar jas aan en riep een paar kinderen met haar mee. Het waren Dik,Bart en Hans.De drie werkzaamste kinderen.
‘Trek jullie jassen maar aan en kom met mij mee.’
De drie kinderen stonden allemaal op en begonnen hun jassen aan te trekken.Ze liepen met de juffrouw mee naar beneden.Helemaal beneden stopten ze alle vier voor een deur, die ze nog nooit eerder hadden gezien.De juf pakte haar sleutels uit haar zak, opende daarmee de deur dat leidde naar een trap naar beneden. ‘Loop maar rustig naar beneden.’ Het was pikdonker en heel koud.Alle drie de kinderen probeerde zich waakzaam te houden tot ze weer naar de klas mochten.
‘Stop, stop, stop’ zei de juf zacht.Ze haalde weer wat uit haar jaszak.Dit keer was het een doosje lucifers. Ze pakte er één uit en stak het aan.Dik hikte van angst.Daar zagen ze een grote trol zitten, die aan het slapen was en tegelijkertijd dingen uit zichzelf aan het besturen was.Zachtjes opende hij zijn ogen.Hij had een grote rode oog met een zwarte pupil.
Snel verstopte ze zich alle vier achter zes gestapelde dozen. ‘Ik probeer hem in zijn oog te steken, terwijl jullie drie hem aan het afleiden zijn.’ En op dat ogenblik begon de trol met zijn enorme handen,de stapel dozen opzij te duwen. ‘Snel, snel, snel! We moeten hem proberen af te lijden.’ schreeuwde Dik rennend . Ze begonnen alle drie te bewegen wat allemaal onverwachts aankwam voor de trol.En nu kwam hij op alle drie de kinderen af.Ondertussen greep de juf een van de dozen, die op de grond lag. ’Snel, snel, snel! Ren hier naar toe.’ Alle drie de kinderen en de juf renden naar elkaar toe en stonden tegenover de trol. Het is nu of nooit.De juf had al een van de weggeduwde dozen opgepakt, die ze richtte naar het oog van de trol.De trol maakte een grote vuist, strekte hem omhoog en op dat moment gooide de juf de doos precies en recht in het oog van de trol.Een paar seconden na het raken,raakte de trol in verwarring door zijn hoofd hard tegen de muur aan te stoten.Hij viel langzaam op de grond. ‘Snel mee naar boven!’ zei de juf. Alle vier renden zo snel mogelijk naar boven, de trap op en deden de deur hard dicht.
‘Juf juf! Het is gelukt, we hebben de trol verslagen!’
‘Juf, U BENT EEN HELD!’

Hamza Malik 7B