Wie van jullie staat wel eens stil bij de merkwaardige gedachte: wat stelt dit leven voor? Ik weet dat deze vraag heel relatief van aard is en vanuit elk perspectief een heel ander antwoord kan geven. Daarnaast is de vraag zo breed, dat je hier elke kant op kan gaan. Als je deze vraag stelt aan een zwaar praktiserende religieuze dominee, zal hij jou voorzien van een theologisch antwoord. Stel je deze vraag aan een levensgenietende playboy, dan zal hij zich bevinden op het domein van lust, genot en entertainment. Ook hangt de gemoedstoestand van de persoon zelf af voor het vormen van dat antwoord.
Een vrouw, die na een 15 jarige relatie te horen krijgt dat haar man een homo is en dat hij zich altijd heeft gevormd naar de wensen van zijn omgeving, is voor haar een zware emotionele tegenslag. Haar antwoord over het leven zal zich dan ook dekken met donkere wolken. Aan de andere kant, iemand die van het leven geniet omdat alles hem of haar gewoon mee zit, zal het leven beschrijven als een geschenk van God.
Waar bevinden jullie zich in deze brede vraagstelling?
13 Reacties op "Een merkwaardig leven"
Theologisch antwoord namens mij:
Ik denk dat het leven een wereld is tussen twee werelden. Namelijk de wereld waar je vandaan komt en waar je naar toe zult gaan. Het is aan de mens om te bepalen in welke mate hij zich hecht aan deze wereld en de wereld hierna.
‘Het leven is slechts een voorproefje op wat je daarna te wachten staat. Een maalpijl die je, op weg naar de Al-Janeh, het paradijs, passeren moet. Hoe dan ook !’
Uit: ‘de dood is een geschenk’, van Raid Sabbah.
Het leven is slechts een examen, zonder herexamen. Iedereen kent tegenslagen, de een meer dan de ander. Het is maar net hoe je ermee om gaat in dit leven.
bij mij bestaat het leven slechts uit 3 dagen: gisteren, vandaag en morgen. gisteren is geweest, ik kan er niets meer aan veranderen, morgen moet nog komen en wie zegt dat ik die nog mee mag maken. alleen vandaag telt en ik probeer er het aller beste van maken. Ik leef vandaag en geniet van dit leven alsof ik 100 jaren te leven heb. maar ik leef vandaag ook voor het hiernamaals alsof ik morgen niet meer ga halen.
soms voel je je heel gelukkig maar kom je er achter in tijden van droefnis dat het gevoel van geluk slechts heel kunstmatig was. Dit leven is alleen bedoeld om Allah swt te aanbidden. En aanbidden doe je Hem door zijn geboden te gehoorzamen. Alleen dan kan je succesvol zijn in het volgende leven. Dat dit leven dan soms wat moeilijker lijkt moet je voor lief nemen. (het leven van Muhammed vrede zij met hem was ook niet makkelijk)
Ik ben bang dat die vraag nog zelden gesteld wordt. Het bewustzijn lijkt steeds meer te vernauwen, en zo ook de reflectie.
Ik ben er niet uit hoe dat komt maar ik vind het wel een verarming.
@4: maar stel dat er geen leven is na de dood, dan heb je voor niets een moeilijk leven gekozen.
@6
Stel dat er wel een leven is na de dood :-)
En jij noemt het een moeilijk leven. Ik vind juist op deze manier mijn rust en balans. Prachtig…
de God van Israël, de enige God, bedoel je?
Ik bevind mij in de positie waar ik de oplossingen van de problemen van ander helder zie mmar zelf zie ik door de bomen het bos niet meer.
Misschien is er geen herexamen maar ik kom dezelfde dingen tegen. En ze vertellen me steeds hetzelfde: Je gaat alleen waar Allah je brengt en dat weet je pas als je er bent. En het is beangstigd en geruststellend tegelijk.
@9 Saida:
Maw op deze site ! En dat is toch geen slechte plaats om te vertoeven ?
De vraag is dus waar je je bevindt. Hier op dit moment zou ik zeggen…..
Hoe je hier terecht bent gekomen is een samenloop van allerlei omstandigheden. Sommige daarvan zijn het gevolg van je eigen verantwoordelijkheid, andere liggen buiten je macht. Al met al is het de huidige situatie waar je mee van doen hebt; en hoe ga je daarmee om ? Het is dit moment waarin je kan handelen, niet gister of morgen, maar nu…. Daar ligt dus ook je verantwoordelijkheid.
Een wijs iemand zei eens (vrij vertaald) dat geluk of ongeluk niet te maken heeft met de vraag of je op dit ogenblik wel of niet je zin krijgt, maar hoe je nu met de gegevenheid van dit ogenblik omgaat….
Het leven is zijn. Leven is zijn, zijn wie jij bent, niet gewoon jij,
maar bijzonder speciaal, dan leef je, geniet je, ervaar je wat jij moet ervaren.
Het leven stelt jou geluk voor, maar ook je ongeluk, en dat van anderen.
Jou intense leven is het geluk en verbondenheid met de wereld, mensheid en het goddelijke.
Hoe jij je verbonden wil voelen, hoe jij naar geluk streeft dat is je karakter.
Leven is geestelijk en fysiek tegelijk. Het is iets waar je respect en bewondering
voor moet hebben, wil je er volop van kunnen genieten. Voor het leven moet je openstaan,
om jou geluk te kunnen omarmen, jou liefde. Het leven leeft van liefde en kracht. En
zou zonder jou niet kunnen leven.
Asalaam o Alaikum,
In mijn opzicht heeft Allah (swt) ons dit leven alleen gegeven om 2 redenen:
-Het prijzen van Allah (swt) en onze geliefde profeet Muhammad (vzmh)
-Getuige zijn van het feit dat Iblies (satan) is mislukt in zijn missie (hierover bestaat er natuurlijk geen ene twijfel, maar getuigen maken de klap wat harder voor Iblies:P)
joke zegt:
De een ervaart de aanwezigheid van God op aarde de ander gelooft dat hij in
de hemel aanwezig is en weer een ander gelooft helemaal niet in God
maar in zichzelf.