Jerommeke bakt een taart

Soms denk ik nog wel eens terug aan die keer dat ik voor het eerst bedacht dat de islam wel een mooie manier van leven voor me zou zijn. Een enkele keer denk ik nog wel eens verder terug. Het leven zit vol verrassingen…

Soms denk ik nog wel eens terug aan die keer dat ik voor het eerst bedacht dat de islam wel een mooie manier van leven voor me zou zijn. Een enkele keer denk ik nog wel eens verder terug. Hoe zou ik gereageerd hebben, als ik nog ‘nastompend’ en bezweet, de pit van een punkconcert verliet en je zou me verteld hebben: gast, over 10 jaar ben je moslim.

Lachen. Maar wel met een portie ongeloof aangaande de waarschijnlijkheid van mijn bekering. Zoals een goede broeder me ooit zei: ‘ik zag jou nooit als ‘convertible material‘!

In onderstaand filmpje zegt mijn fijnste gappie uit 010, Jerommeke, dat de smaak van meel je nooit zou doen vermoeden dat de taart lekker smaakt. Met andere woorden: de afzonderlijke delen van islam zeggen je niet zoveel: pas als je het geheel leert kennen, ga je ervan houden. En dan kun je zomaar eens wat rare capriolen uithalen en moslim worden.

Dit filmpje is afgelopen week opgenomen, tijdens een bijeenkomst in Eindhoven. Eerder die dag zaten we met een aantal mensen in een Marokkaans restaurant, waar Sheikh Al ‘Arifi (de man met het witte gewaad en de aanstekelijke glimlach) met ons wilde kletsen over van alles en nog wat.

Soms heb je een idee van iemand, dat totaal niet strookt met de werkelijkheid. Ik kende de Sheikh enkel van zijn boek “Geniet van je leven”, waarin hij aan de hand van het leven van de Profeet en diens bijzonder mooie omgangsvormen, praktische tips voor het leven geeft.

Ik had nooit kunnen vermoeden dat de Sheikh was, zoals hij is. Is het respectloos om zo’n geleerd iemand een grappenmaker te noemen? Of kom ik er mee weg als ik zeg dat ‘glimlachen een vorm van liefdadigheid’ is (zoals de Profeet, vzmh, ons leerde)? Ik hoop het wel, want ik heb me die middag helemaal slap gelachen. Enfin, dat zie je wel op onze groepsfoto. Meelbieterij, zou mijn moeder zeggen.

Terwijl het gesprek bij vlagen best emotioneel was. Een van de broeders vertelde over een ongeluk van zijn vader, een ander over de moeilijke acceptatie van zijn moslimschap, weer een ander raakte enigszins over de kook over de Nederlandse politiek. En hoewel er geen zusters bij waren, hebben we zeker niet onder stoelen of banken gestoken dat bekeerde zusters het vaak moeilijker dan de broeders hebben: hun zichtbaarheid is er vaak de reden van dat ze een flinke portie maatschappelijke negativiteit op hun bordje krijgen.

Maar er was ook ruimte voor veel positieve ervaringen en het delen van gedachten over het leven als moslim. Want eerlijk gezegd, is het soms ontzettend gezellig om moslim te zijn. En Jerommeke, noch ik hadden ooit bedacht dat we op een vrijdag met onze vlasbaardjes tussen de moslimgeleerden zouden zitten. Het leven zit vol verrassingen, vieze chocolaatjes of niet! (met dank aan Forrest Gump.)

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Noureddine Steenvoorden

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van