Voorpagina Media

Chomskologen opgelet!

Imam Abdulwahid van Bommel over de Amerikaanse verkiezingen, de media en kritische kijkers, als reactie op ‘de tien punten’ van Noam Chomsky

Gramstorend schamperend vult Maarten van Rossem in de nieuwe La Mar zijn one man show over de politieke sukkelaars op deze wereld. Kustaw Bessems deinst er – in zijn column in De Pers – niet voor terug om in één adem zijn analyse van van Rossems behandeling van Dion Graus af te sluiten met ‘republikeinse kandidaten’. Waar komen die nou ineens vandaan? Wonen we net als Bessems in de Verenigde Staten wanneer we in Nederland wonen? Wat amechtig meldt hij dat Maarten van Rossem Amerikaanse republikeinen psychopaten noemt.

Dat is hetzelfde euvel waaraan alle Nederlandse Amerikadeskundigen lijden, ze weigeren ons enig inzicht te geven in de Amerikaanse verkiezingsstrijd die er nu weer aankomt. Allerlei namen en falen van republikeinen (én democraten) passeren de revue, maar de enige republikein met enige inhoud en intelligentie, Ron Paul, blijft ongenoemd en onbeschouwd. Onze kritische polderjournalist Twan Huiskens die ook voor Amerikakenner doorgaat, hijgt vol ontzag over hoe anders de Amerikaanse verkiezingen zijn, vergeleken met die in Nederland. Miljoenen kilometers handen worden geschud en miljoenen dollars worden besteed aan verkiezingen in de VS, weet ondertussen elke gezapige bankzapper. Dat juist die enorme bedragen, zelfs zonder verdachtmakingen over de bronnen, op zich al een aantijging tegen de democratie vormen, wordt niet vaak genoeg hardop gezegd.

Gebruikmakend van alle eindejaarslijstjes met de tien meest, of de tien minst… heeft iemand een pastiche gemaakt van Chomsky achtige uitspraken om een samenzwering achtige media strategie te ontmaskeren in tien punten. In paranoia samenlevingen, zoals de Amerikaanse en de Arabische, is het niet zo bijzonder om dat soort analyses tegen te komen. Het commentaar eronder is vaak interessanter dan het artikel zelf.

Afgezien van dat soort contexten, is het inderdaad goed te weten wat de media allemaal weglaten. Ook onze NOS en RTL4 journaals – vaak met parallel identieke items – brengen dagelijks het ‘nieuws’. Wat willen ze ons laten weten en wat laten ze weg? Zelfs vergeleken met het Belgische journaal zien en horen we al een heleboel niet. De media zijn de afgelopen jaren meer ‘players’ geworden dan vroeger, toen zij slechts registreerden. Maar een analyse van de media zonder analyse van de politieke en economische players, brengt je nog geen neo liberale ‘waarheid’ boven tafel en om Chomsky werkelijk te leren kennen kun je beter zijn boeken gaan lezen.

Kort samen gevat gaat het artikel over onderstaande tien punten. Vink aan als het voor u klopt:

 Het afleiden van de aandacht;
 Het door de media creëren van problemen én de oplossingen;
 Zorgen dat het publiek zaken accepteert tot en met het inacceptabele.
 Het aanvaarden van het onvermijdelijke: pijnlijke maatregelen maar het kan niet anders. (Moedige politici);
 Het publiek benaderen alsof het kleine kinderen zijn;
 Meer gebruik maken van de emotionele kant dan van bespiegeling of beschouwing;
 Houd het publiek onwetend en middelmatig;
 Ervoor zorgen dat het publiek zich in de vervlakking van de media schikt;
 Het versterken van het schuldgevoel – de zelfbeschuldiging;
 De indruk geven dat de media de mensen beter kennen dan dat zij zichzelf kennen.

Voor mensen die hun tv als verdovend middel gebruiken is het niet zo herkenbaar. Kritische kijkers – elitaire VPRO kijkers (zoals ik) – namen dit soort inzichten al mee in hun kijkgedrag. De aandacht afleiden door de moslims van veel misstanden de schuld te geven en achter de schermen gewoon je gang te gaan, ondervinden we dagelijks aan den lijve. Een ethisch onacceptabel zieke serie als ‘Dexter’ accepteren, gebeurt waar we bij zijn. De wereld draait gewoon door. Inderdaad: gewoon eigen schuld…

Abdulwahid van Bommel was geestelijke verzorger voor moslims bij het Medisch Centrum Haaglanden, voorganger van het Moslim Informatiecentrum in Den Haag en directeur van de Nederlandse Moslim Omroep. Nu is hij docent geestelijke verzorging en schrijver.

Lees andere stukken van