Voorpagina Politiek

Président(loosheid)

Wat een politieke hoogtepunten allemaal dit weekend. Ik ben een week weg en meteen is er weer spektakel in de buitenlandse politiek. Turkije is presidentloos en Frankrijk heeft een nieuwe president.

Turkije is in naam een democratie waarin de meerderheid het voor het zeggen heeft, maar bevalt dit de seculieren niet dan heeft de meerderheid niets te zeggen en dan grijpt het leger in. Zo gaat het al jaren en net wanneer je hoopt dat de macht van het leger misschien minder is geworden dan laten ze al snel van zich horen. Toen de AKP begon was ze al omstreden, maar door de enorme overwinningen kon niemand er iets van zeggen. Seculier Turkije voorspelde dat Turkije zou islamiseren (lees: je mag weer vrij zijn om overal een hoofddoek te dragen) en dat de AKP gevaarlijk is. Na al die jaren heeft de AKP niet eens iets geprobeerd op dat gebied, dat zou erg dom zijn aangezien het leger op de loer ligt. In Turkije ben je al een fundamentalist als je een hoofddoek draagt en vijf keer per dag bidt. Wat de AKP wel heeft bereikt is dat Turkije eindelijk economische vooruitgang boekt en dat de Europese relaties nog nooit zo goed zijn geweest.

Erdoğan wilde eerst president worden, maar dat werd niet geaccepteerd en om de seculieren tegemoet te komen, heeft hij het overgedragen aan Abdullah Gül. Dat werd weer niet geaccepteerd en de seculieren zullen het ook niet accepteren. Hoeveel concessies je ook doet, het moet gaan op hun manier. Maar er is een lichtpuntje. Erdoğan heeft vervroegde verkiezingen uitgeschreven in juli (dan ben ik in Turkije en mag ik ook stemmen!). Het volk mag straks kiezen en als ze kiezen voor de AKP dan wil dat zeggen dat er een enorme kloof is tussen de bevolking en de Turkse regering. Erdoğan is populair onder de Turkse bevolking, als de AKP een wetswijziging kan doen en het volk mag het staatshoofd kiezen dan breekt misschien de tijd aan dat de macht van de seculiere elite en dus ook het leger wordt ingeperkt. En dat op een volkomen democratische manier. De seculieren hebben het namelijk steeds over de dreiging van het religieus fundamentalisme, terwijl in Turkije de macht van het seculier fundamentalisme juist een groot probleem is.

Na spannende presidentsverkiezingen in Frankrijk is er eindelijk een winnaar, Nicolas Sarkozy, in zijn woorden ‘de president voor alle Fransen’. Het was vanaf het begin al duidelijk dat deze man het goed zou doen. Door zijn omstreden uitspraken over immigranten en mensen van een andere afkomst wist hij veel rechtse stemmers aan zich te binden, waardoor Le Pen het minder goed deed. Zo noemde hij kansarme jongeren van Afrikaanse en Arabische afkomst die overlast veroorzaken “tuig”. Op het laatste moment wist hij ook nog de steun van Chirac achter zich te krijgen. En omdat tegenkandidaat Segelene Royal ook veel kritiek kreeg, was zijn overwinning wel te verwachten. Het is tegenwoordig mode om omstreden uitspraken te doen over mensen met een andere afkomst of religie om stemmen te trekken. Over de ruggen van velen doen types zoals Sarkozy het goed. Ik ben benieuwd wat we van deze man mogen en kunnen verwachten. Maar net zoals het “tuig”, ben ik argwanend tegenover de nieuwe president van Frankrijk.