Door alle nieuwe vormen van communiceren en de social media is iedereen met iedereen ‘bevriend’, bekend of onbekend, zussen, meiden, geef het beestje maar een naam, maar respect is soms ver te zoeken.
Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind het nog steeds vreemd staan, ‘dag’ aan het begin van een mail. Eerst dacht ik dat het aan één persoon lag, maar steeds vaker krijg ik mails die beginnen met ‘Dag Amina’. Of kwam het door de regio waar je in woont? Nee, ook daarin was bij de geadresseerde grote diversiteit.
Voor mijn gevoel is ‘dag’ iets wat je zegt als je weggaat en begin je een mail met: Hallo, Hoi, Hi of ‘Beste…..’ Is het een officiëler bericht dan wordt het ‘Geachte….’. Vroeger leerden we ook nog alle titels zoals ‘weledelgeleerde’. Mail je naar een moslim dan begin je met ‘As salaam aleikoem’, wat je dan weer op diverse manieren kunt schrijven. Maar ook dan moet er nog wel iets bij, zoals hallo, beste of geachte.
Eens, al weer heel wat jaren geleden, stuurde ik een islamitische man een mail met alleen ‘As salaam aleikoem Mr. X’. Dat viel blijkbaar niet in goede aarde want ik kreeg er een hele vervelende mail op terug waarin stond dat ik geen fatsoen had hem op die manier aan te spreken.
Zelf vind ik het niet prettig als voor mij onbekende vrouwen, mij zuster noemen. Ja, ik weet dat we als moslims zusters voor elkaar zijn en ik zie ook veel van mijn vriendinnen als moslimzusjes. Maar het komt ook voor dat het jonge meiden zijn die mij zo noemen en dan denk ik: ‘Hallo, ik kon je moeder zijn!’. Toch spreek ik hen daar niet op aan zoals die islamitische man bij mij wel deed.
Een paar jaar geleden na een jongerenbijeenkomst die ik georganiseerd had, kreeg ik een mail van de jongeman die de presentatie had gedaan en hij sprak mij aan met ‘Tante Amina’. Dat vond ik nou leuk. Hij toonde respect. Kijk, als die jonge meiden dat nou ook zouden doen! Zo gebeurt het ook in de Marokkaanse cultuur. Jongeren noemen een andere oudere vrouw ‘ghelti’ wat ook tante betekent.
Hoewel ik mij ook soms oud voel bij het woord ‘tante’. Ik heb twee grote neven, van 30 en 31, waar ik al vanaf hun geboorte tante van ben en ook zal blijven. Als ik met hen ‘praat’ op Facebook zoek ik altijd naar een alternatief voor tante. Soms zet ik dan ‘Your aunty’. Klinkt niet zo oud. Maar de heren blijven mij toch gewoon ‘tante’ noemen.
Nu pas geleden schreef iemand, wederom een jong iemand die ik (nog) niet persoonlijk ken, in een mail: meid. “Sorry meid, ik wist niet dat…..” Dan denk ik: Meid? Ze zal het wel goed bedoelen, maar weet je wel wat het betekent? Laat ik eens opnoemen wat ik allemaal op internet vond: dienstmaagd, dienstmeid, dienstbode, straatmeid, ordinaire meid en ‘een meid is groot, flink en stoer’. Nou groot, flink en stoer ben ik allerminst, een maagd ook niet meer en al helemaal geen dienstbode.
Oké, ik gebruik het woord ook wel eens. ‘De meiden’, zijn mijn twee oudste dochters en tegen een vriendin die het even moeilijk heeft kan ik het ook wel gebruiken. Maar toch niet tegen iemand die je niet kent en die jaren ouder is dan jezelf! En ik heb echt mijn geboortedatum gewoon op Facebook staan hoor.
Door alle nieuwe vormen van communiceren en de social media is iedereen met iedereen ‘bevriend’, bekend of onbekend, zussen, meiden, geef het beestje maar een naam, maar respect is soms ver te zoeken.
Amina Sebbar
Amina Sebbar is eigenaar van Buro Prinor en auteur van de kinderboekjes ‘Voor het slapen gaan’ en ‘Moslimmetje spelen’.Lees andere stukken van Amina
8 Reacties op "Dag tante!"
Assalamu alaikum ;) wat een supergoede tekst en helemaal mee eens! Ik ook irriteer me aan de popijopi manier waarop veel onbekende maar ook bekende soms met je opgaan. Ik vind ” meis” ook al zo’n erge! Vaak vinden mensen dat ik teveel in de u vorm blijf, maar waar is de tijd dat er idd iets meer respect gewoon in de taal zit? Dat ia een goede manier om te beginnen denk ik;)
Voor cultuur A kan het tonen van respect anders zijn dan voor cultuur B. En verschillende generaties tonen op een verschillende manieren respect.
De ene cultuur kan en wil bijvoorbeeld niet begrijpen dat Mohamed beledigen voor de andere cultuur onaanvaardbaar is en leidt tot opstanden. (Waar maak je je druk om..?)
De andere cultuur kan en wil niet begrijpen dat mannen hier kunnen trouwen. (Dat is toch wezensvreemd?)
Kortom, ik denk dat respect in meerdere vormen komt, belangrijk is ook hoe je met uitingen van (dis)respect omgaat. De ene cultuur, of generatie doet dat nu eenmaal anders dan de andere. Bij de ene cultuur betekent disrespect de dood, bij de andere cultuur op den duur sociale uitsluiting.
Of men kan er een stuk over schrijven, :)
Een brief of e-bericht beginnen met “Dag Karim” is heel normaal in Vlaanderen. Het is hetzelfde als dag, goedendag of goedemorgen zeggen bij het begin van een gesprek, een ontmoeting. Hier zijn dus blijkbaar wel regionale verschillen…
Misverstanden zijn soms ook ver te zoeken. “Meid” lijkt me in de gegeven context juist een uiting van positieve waardering. Waarschijnlijk dus lief bedoeld, al ken ik de verdere email natuurlijk niet ;)
Volgens mij is ‘Dag’ gewoon een beleefdere manier dan ‘Hallo’ om iemand te groeten (niet alleen bij afscheid)
@Alison
Ja, ik denk ook dat het goed bedoeld is, zoals ik al schreef, maar het gaat er om hoe het bij mij voelt. Het gaat er ook niet om wat er verder in de mail stond, maar om het feit dat ze voor mij onbekend is en ik haar moeder had kunnen zijn qua leeftijd.
@ Jack
Waarschijnlijk heb je gelijk en moet ik er gewoon aan wennen. Toch is het voor mijn gevoel iets van de laatste tijd. Jaren geleden zag ik het nooit!
@ Amina
Ben het met je eens, dat ‘meid’ wat familiar is bij iemand die je helemaal niet kent ;)
Complete aanstelleritis.