De rozentuin

Famile Arslan is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Er was een jonge vrouw. Zij heeft geen naam. Wel was zij de mooiste vrouw in die omstreken. Alles had ze mee, schoonheid, stem, lengte en pienterheid. Door haar schoonheid en bescheidenheid had ze de harten van velen gestolen. Iedere jongeman probeerde haar hart te winnen, haar aandacht te krijgen, allen hebben om haar hand gevraagd. Zij werd geliefd en begeerd door iedereen. Maar zij had geen interesse, ging niet in op de avances, alle huwelijksaanzoeken weigerde ze. 

Van alle mannen was een jongeman die bijzonder verliefd op haar was maar hij durfde zijn liefde niet te tonen. Ook wist hij bijna zeker dat zij hem zou afwijzen. Hij gaf er de voorkeur aan om haar op een afstand te beminnen dan afgewezen te worden. Ook was hij niet zo knap als de mannen die zij afwees. Rijk was hij niet, een goede baan evenmin. Hij maakte geen kans en wilde daarom ook niets proberen. Toch had hij er moeite mee.

Op een dag verlaat de jongeman het dorp.

Hij vertrekt naar de grote stad. Hij verblijft daar vele jaren en keert op een goede dag weer terug naar het dorp. Kijkt om zich heen, zoekt vrienden en familie op. Alle herinneringen komen naar boven, ook de liefde die hij voelde, de ondragelijke pijn die hij jaren had weggestopt. In het dorp vraagt hij naar de vrouw. "Waar is zij", vraagt hij. Eigenlijk wil hij weten met wie zij is. Welke rijke, knappe man heeft zij uitgekozen, welke man was gehuwd met zijn liefde.

Hij gaat naar het huis waar de vrouw woont. Het is geen groot of luxe huis. De auto voor de deur is middelmatig. Haar man heeft een gewone baan en heeft geen schoonheid. Er moet iets gebeurd zijn, zij die zo begeerd werd, zij die zo geliefd werd, hoe kan zij voor dit leven hebben gekozen terwijl zij alles kon hebben.

Hij belt aan en de vrouw doet open. Zij herkent hem niet maar in zijn ogen bemerkt zij de sporen van een verloren liefde, verwarring en spijt, hand in hand. Zij nodigt hem uit naar de tuin. Het is een prachtige tuin. In het midden is er een pad en aan beide zijden zijn er prachtige rozen, allerlei kleuren, soorten, groottes en geuren. Zij vraagt hem een roos uit te kiezen en aan haar te geven. "Loop door het pad en kies de mooiste roos uit, maar je mag niet teruglopen, alleen vooruit", zegt ze.

De man is overweldigd door de schoonheid van de rozen, daar staat hij dan, nabij zijn grote liefde, nabij de vrouw die nog steeds prachtig is. Hij begint te lopen op het pad, net wanneer hij een roos wil plukken ziet hij een ander die nog mooier is. Dan nog een ander die een prachtige kleur heeft, een ander heeft een overweldigende geur. Iedere keer dat hij een roos wil plukken, ziet hij een andere en loopt naar de roos toe terwijl zijn ogen een ander treffen. Ineens realiseert hij dat het pad eindigt en hij heeft geen roos gekozen voor de vrouw. Zij wilde juist een roos van hem hebben en hij had er geen… Een beetje in paniek rakend kiest hij een roos uit, het is een mooie roos. Hij loopt daarmee naar de vrouw en geeft het aan haar.

De vrouw vraagt hem om zijn keuze te onderbouwen: "Waarom koos je voor de roos terwijl er zoveel meer rozen waren, veel mooiere, groter en kleurvollere." Beschaamd antwoordt hij: "Ik was bijna aan het einde van het pad en wilde graag een roos hebben, waardoor ik maar deze gekozen had. Als ik het wist had ik eerder een mooiere uitgekozen."

De vrouw glimlacht en antwoordt. Zo is het leven, allerlei kansen komen op je pad, soms grijp je ze, soms laat je ze gaan. Totdat het einde nabij is, dan kies je maar eentje uit, alleen om gekozen te hebben.

Famile Arslan (34) is geboren in Turkije en sinds 1975 in Nederland. Nu is ze advocaat en procureur in Den Haag.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Redactie

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie