China is het land waar kleine lieve kinderhandjes het fijne werk heel goed aankunnen. Uiteraard tegen een uiterst lage prijs. In het land dat nu één van de belangrijkste handelspartners gaat worden en de economische groei op één heeft staan, is ethiek ver te zoeken. Het land van de opkomende supereconomie die in al haar bescheidenheid toegeeft geen kwaliteit maar kwantiteit te leveren. Het land van vele gezichten en nog meer contrasten. Het land waar de werknemers onbetaalde overuren maken en in fabrieken slapen. Het land waar de hele wereld, zonder enige vorm van schaamte, van profiteert.
Tijdens het bedenken van wat er allemaal in de Chineze lekker ver-van-mijn-bedje show afspeelt bedacht ik me dat het eigenlijk niemand interesseert over wiens rug de economie groeit. Oud nieuws. Tuurlijk gaat het ook gepaard met enige vorm van verbetering en vooruitgang van de leefsituatie van de hedendaagse Chinezen, maar waar het om gaat, is de stilte omtrent de niet humane werksituatie van diezelfde Chinezen. Wat dat betreft loopt de ethiek m.b.t. China-trading helaas achter op de realiteit. Ik bedenk me Europa sinds industriële revolutie 100 jaar tijd nodig heeft gehad om te zijn waar het nu is. Eens zien hoeveel jaren China nodig heeft om deze evolutie te maken. Tegelijkertijd bedenk ik me dat het ook veel voordelen met zich mee brengt dat China nog achter op de ontwikkeling loopt en genoegen neemt met heel weinig. Althans voor de ondernemende geesten.
Er komt dus een dag dat de Chinezen mondige werknemers worden, zeker als het beter blijft gaan en nog meer bedrijven hun productie naar China verhuizen. Er komt een tijd dat de Chineze werknemers naar beter willen en zonder enige vorm van pardon hun spullen pakken en hun werkgevers veruillen voor een nieuwe. Genoeg factoren die hen tot die stap kan aanzetten; hogere lonen, ontwikkelingsmogelijkheden, betere werktijden en/of betere arbeidsvoorwaarden. Het tot die tijd stop zetten van alle zaken met China is een niet-realistische benadering en tegelijkertijd is daar geen enkele partij bij gebaat. Ãœberhaupt de werkomstandigheden verbeteren, laat de vraag rijzen: hoe interessant blijft China dan als handelspartner, wanneer je agentkosten, transportkosten, invoerrechten etc verrekent in de kostprijs? En hoe zit het met het milieu?
Ik vraag me af waar de grens ligt van het ondernemen en het ondernemer-zijn. Gaat alles ten koste van het ondernemen en is het alleen belangrijk om te weten waar iets het goedkoopst kan en waar je extra winst kan maken? Of moet er bij de productie ook afgewogen worden waar het gebeurt en wat de omstandigheden zijn?
Wat mij naar een hele natuurlijke vraag brengt: “Hoe is ethiek het beste gediend?”
15 Reacties op "Hoe dienen we Ethiek?"
Ik vraag me af waar de grens ligt van het ondernemen en het ondernemer-zijn. Gaat alles ten koste van het ondernemen en is het alleen belangrijk om te weten waar iets het goedkoopst kan en waar je extra winst kan maken? Of moet er bij de productie ook afgewogen worden waar het gebeurt en wat de omstandigheden zijn?
Hoe dienen we de ethiek, en hoe doen we dit met Saudie Arabie, hoofdsponsor van olie en tevens ook van islam terrorisme..heel het westen doet een oogje dicht tegen deze terreur uit het heilige land, als de olie op is; dan zal daar ook iets aan gedaan worden. (hoop ik)
En ja, China is ook geen lieverdje, maar ik denk dat er weinig schrijvers zijn die iets durfen te schrijven over de ethiek die het heilige land voert, ben benieuwd
Waarom meteen naar andere landen wijzen.. toevallig schrijft ze over China.. als we alle landen op gaan noemen, dan zijn we idd nog lang bezig..
Is een goed stuk
Oujda for Live ….
Oujda for life ….
Als je brood op tafel moet krijgen voor je kinderen dan hebben weinig boodschap aan ‘ethiek’; liever dat je de produkten koopt geproduceert van mijn uitbuiterige fabriek waar ik op de grond slaap dan lopen bedelen op straat.
De economische evolutie zal op den duur voor betere werkomstandigheden zorgen; laat de markt maar werken. Goed bedoelde overheden doen vaak meer schade dan goed.
Als jij als consument extra geld neer weer tellen voor etisch geproduceerde produkten en produkten weigert te kopen door kinderhanden gemaakt dan is dat je goed recht (en ook de werking van de markt).
Echter, misschien heeft die familie dan geen eten op tafel die avond…..
“Gaat alles ten koste van het ondernemen en is het alleen belangrijk om te weten waar iets het goedkoopst kan en waar je extra winst kan maken?”
In een economisch ontwikkelde maatschappij gaat niet niet alles ten koste van het ondernemen. Als er genoeg vraag naar produkten is dan balanceert over het algemeen de markt zichzelf wel. Een bedrijf die zijn werknemers ’tevreden’ houdt zal produktiever zijn -op den lange duur althans- dan een bedrijf dat zijn werknemers uitbuidt.
Als Chineze arbeiders het beter krijgen en eisen gaan stellen dan verhuizen de bedrijven naar een ander arm land.
Volgens mij gebeurd dat al. Er waren al bedrijven die klagen over de eisen van de werknemers en nu naar India en Bangladesh kijken.
Zolang er armoede is en mensen uit te buiten zijn hoef je niet zorgen te maken over het bedrijfsleven. Dat armoede de echte oorzaak is van ellende op de wereld dat kopen we wel af met een donatie aan UNICEF.
Ik las ooit iets over een vrouw van een rijke wapenhandelaar die een benefiet organiseerde voor oorlogslachtoffers.
Als consument moeten wij eisen aan een product stellen. het product moet, ook in de productie fase voldoen aan sociale en milieu eisen anders moet je het niet kopen.
Dus de consument, jij en ik, is net zo schuldig als de ondernemer .Aan Nederland en de EU om deze eisen bij import verplicht te stellen. Vinden er weer andere discussies plaats over protectionisme en zo.
of uitsluiten van ondernemers uit de derde wereld. Maar in dit geval heiligt het doel de middelen.
Het draait om de vraag of we onze naaste dezelfde levensstandaard gunnen als onszelf. Van een volk dat zich regelmatig op christelijke waarden (naastenliefde!) beroept zouden we meer mogen verwachten. Als het om de portemonnee gaat willen we toch voor een dubbeltje op de eerste rij.
Moslims, die worden opgeroepen pas tevreden te zijn wanneer hun medemensen het minstens even goed hebben als zijzelf, zijn over het algemeen geen haar beter.
Onze welvaart hier kan alleen maar bestaan ten koste van anderen. Zijn we bereid een eerlijke prijs te betalen?
Egypte kampt met 1,6 miljoen kinderen die alleen al in de landbouw werken, zonder de kans om ooit naar school te gaan. Sekem doet daar wat aan door die kinderen een halve dag te laten werken (voor een hele dag salaris!), en ze een halve dag gratis onderwijs te bieden. Dat is mooi zou je zeggen, maar Europa noemt dat kinderarbeid en wil die producten niet toelaten. Jaren geleden las ik een artikel van een Nederlandse textielfabrikant in India die op eenzelfde manier te werk ging. Zijn producten mochten Nederland niet in.
Ze vergeten daarbij dat de ouders die inkomsten nodig hebben en het alternatief is dat die kinderen moeten bedelen, waardoor hun situatie nog slechter wordt. Zijn we ook bereid om die kinderen gratis onderwijs te bieden en die ouders ook nog een uitkering te geven?
Gelukkig komt er binnen de VN wat beweging in deze problematiek. Er is een nieuwe club naast Unicef opgericht omdat Unicef star en niet meer slagvaardig lijkt. Het zou goed zijn wat soepeler met dit soort oplossingen om te gaan.
Ik vind dat ook frustrerend als mensen alles of niet willen. Ondertussen sturen we wel paraplu’tes naar Bangladesh zodat 3 jarigen een beetje schaduw hebben als ze de hele dag in de zon batterijen uit elkaar halen.
Soms denk ik dat het eerder gaat om wat geeft ons een goed gevoel ipv wat werkt.
Ik wens jullie morgen
bij de demo “40 jaar bevrijding” veel plezier.
NOS Journaal zal er ook zijn zeker weten
Laat niets kapot maken, het Journaal zal dat zijn kijker niet laten zien, maar wie weet de andere nieuwsdiensten wel.
En doe me een lol laat israelische vlaggen met rust.
Tariq, misschien wordt je wel ondenkt succes.
Helaas blijkt dat er weinig consumenten bereid zijn een hogere prijs voor kleren, schoenen of eten te betalen dat ethisch verantwoord geproduceerd is. Zeker wij Nederlanders zullen ’t niet echt waarderen als de overheid zijn wijze vinger opsteekt en ons deze goedkope goederen “misgunt” door striktere invoereisen.
Niet van plan meer te betalen? Misschien een idee om dan maar wat van de Chinezen zelf te leren. Ze zijn namelijk een ontzettend hard werkend volk, en dat is absoluut niet alleen omdat wij hun dat opleggen. Er zijn Chinezen die geen uitkering willen, omdat ze vinden dat ze dat niet verdienen zonder ervoor te werken. Da’s weer eens wat anders dan de Nederlandse instelling…
@ Kitty
Op het gebied van kleding en schoenen kent de EU een maximum import, dit om de europese productie te “beschermen”. De werkhouding die je omschrijft doet denken aan nederland in de jaren ’50.
Het vrije markt principe zorgt inderdaad voor schrijnende werkomstandigheden in arme landen. Zoals Smahane schrijft heeft het echter wel als gevolg dat de arbeidsomstandigheden beter worden naar mate de economische omstandigheden beter worden. Al met al is de vrije markt een rottig systeem maar het beste dat we hebben.
Nederlanders hebben er een handje van om andere omstandigheden te veroordelen maar als het ons geld kost, worden we ineens hypocriet. Vergelijk bijvoorbeeld de opkomst van de Partij voor de Dieren met het zeer kleine marktaandeel van biologisch vlees.
@Saida,
Ik ben het niet met je eens dat bedrijven naar een arm land trekken om het uit te buiten. De bedrijven hebben er profijt bij, dat zeker. Maar die arme mensen ook, ze kunnen nu immers net wat meer verdienen en zichzelf uit de armoede werken. Dat kan inderdaad een generatie duren, zo is dat hier ook gebeurt, en recenter ook in landen als Taiwan en Z-korea. Allemaal landen die vrije handel hebben omarmd.
Lang leve het kapitalilsme! Het meest effectieve wapen tegen armoede.
Het zou het mooiste zijn als de produkten die gemaakt worden niet allemaal naar het Westen verdwijnen en de winst niet in de zakken van de hoogste baas beland.
Als die baas de helft van de winst gebruikt voor scholing is dat een betere oplossing dan dat de werkende kinderen helemaal geen scholing krijgen. Zij hebben recht op de opbrengstvan hun eigen arbeid, en al helemaal op de HELFT daarvan. Het is hun werk!
In de gegeven omstandigheden lijkt dit de beste oplossing zolang in Egypte kinderarbeid overal voorkomt. Toch zou het beter zijn als deze kinderarbeid overal in afgeschaft (in Egypte en in China), te beginnen bij de bedrijven die er het ergste misbruik van maken. Dus niet bij Sekem. Immers, elke ‘race to the bottom’ kan alleen bij die ‘bottom’ worden aangepakt. Als er alleen maar een bodem is, lijkt de helft heel wat.
Toch is en blijft de helft die Aboulish besteed aan onderwijs ZIJN helft niet. Alsof hij elke dag op het land moet werken! Waar is de andere helft?!? Hoeveel steekt hij in zijn eigen zak en hoeveel gebruikt hij voor het bedrijf? Hoe zit het met de beslissingsmacht van de ouders van de kinderen? Hebben zij zeggenschap over de arbeidsomstandigheden en het loon van hun kinderen? Het is en blijft het werk van die kinderen. Mogen ze ook nog spelen?
BESLIST DE BAAS DAN HOEVEEL UUR KINDEREN PER DAG MOGEN SPELEN?!?
Het gaat erom wie de beslissingsmacht heeft over wie wat waar en hoe er geproduceerd wordt.
Het is mooi als bazen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen, zoals Aboulish. Maar bazen verschillen van elkaar. Wie garandeert dat zijn opvolger het aantal scholingsuren voor de kinderen niet terugdraait?
Ben benieuwd hoe hij zou reageren op de vakbond van jonge landarbeiders.
De wereld is van ons!
Salam ‘Alaykum,
Ik wil niet opdringerig overkomen, maar vergeet sunni.nl niet hè;)