Voorpagina Ingezonden, Maatschappelijk

Juist meelopers brengen gedonder

Dit stuk is ingezonden door Miriyam Aouragh als reactie op Benzakour

Met verbazing las ik een stuk in het NRC (9 juni jongstleden), van de doorgaans kritische Benzakour, over het veronderstelde wangedrag van ‘de’ Berbers, ja zelfs in Tilburg. Hij verklaart het gedrag als volgt:

"Ik vrees, met pijn in ’t hart, te moeten bekennen dat het rellerige, respectloze gedrag in Tilburg tot op zekere hoogte terug te voeren is tot een cultureel element – in al zijn historische en economische gelaagdheden."

Er duiken wel vaker pseudo-deskundigen op die na een vakantie in Turkije of Marokko al deterministische conclusies trekken over migranten 5000 kilometer verderop in Nederland. Ook Benzakour hanteert wat we noemen een essentialistische verklaring. Hij redeneert vanuit inherente (‘raciale’) karakteristieken een zienswijze die m.n. sinds WO2 achterhaald is. Ik herken vanuit de antropologieliteratuur dan ook een aantal bekende karikaturen: maar dan het soort Oriëntalistische studies dat we in de Sociale Wetenschappen kennen van hoe we culturen niet moeten interpreteren.

Er is vooral sinds halverwege de vorige eeuw veel geschreven over ‘de Berbers’. De relatie met de bloedige geschiedenis van de Franse en Spaanse overheersing – waarbij juist Imazighen (Berbers uit m.n het Noorden van Marokko) een belangrijke rol speelden in het verzet, is daarbij een van de belangrijkste kaders die ons iets vertellen over hedendaags Noord Marokko. De strijders waren in 1921 een van de eersten die een koloniale macht in Afrika vernederden door haar tactische en volhardende verzet. We weten van kritische historici ook hoe de omgang van deze strijd door de zelfbenoemde Sultans (zoals de beschamende tegenwerking van de vrijheidsleider Abdelkrim Khatabi), Berbers nog meer hebben geïsoleerd. De al langer bestaande politisering van Berbers in het Noorden hebben er daarom mede toe geleidt dat ze door de Marokkaanse staat verder onderdrukt, achtergesteld en vernederd werden. Marokko, met name onder Hassan II, zette ook een Berber vs. Arabisch paradigma in. De strijd voor gelijke rechten van Berbers is dan ook om heel veel redenen meer dan terecht.

Helaas is de verdeel en heers politiek door van bovenaf geconstrueerde identiteiten veelal geïnternaliseerd. Naast het feit dat grofweg 80% van Marokko van oorsprong naar alle waarschijnlijkheid Berber is (veel Marokkanen worden door interne verhuizingen en urbanisatie nu als Arabier ingedeeld) en Marokkanen nu eenmaal een melange zijn van Berberse, Arabische, Afrikaanse en Andalusische invloeden. Het is voor mij dan ook vreemd om ‘Arabische Marokkanen’ (wiens grootouders waarschijnlijk nog in de bergen van Azdir of Nador woonden en geen woord Arabisch spraken) discriminerend jegens Berbers te horen praten.

‘Berber’ wordt daarmee een inferieure identiteit, ook in Nederland heerst dit soms en het is pijnlijk dat Berberse jongeren hun afkomst en taal soms achterhouden. Anderzijds hebben we de doorgeslagen Amazigh fanaten, die zichzelf o.a. Abdelkrim Khatabi als exclusief monument toe eigenen terwijl hij zichzelf veel breder identificeerde en profileerde en door velen in Noord Afrika en in de Arabische Wereld gerespecteerd werd.

Zowel Benzakour als ik worden door dit soort fanaten soms als verraders beschouwd omdat we als Berbers niet slechts de politieke personificatie van de eigen ‘etnische’ toko willen zijn (lees: niet meedoen in de nutteloze inferioriteitsstrijd), maar juist ook tot solidariteit voor Palestina en Irak oproepen en het recht op zelforganisatie van de AEL verdedigen.

Het is derhalve essentieel dat wanneer we als ‘kenners’ willen schrijven, we ook globaal de studies over hoe politieke onderdrukking, angst en armoede enerzijds en de mondiale impact van verschil in urbane-rurale ontwikkeling anderzijds volgen, gezien deze van grote invloed zijn op politieke en sociale opvattingen. Etnografisch veldwerk erbij doen waardeer ik als antropoloog nog veel meer.

Maar Benzakours veldwerkerslagje ‘Met Berbers heb je altijd gedonder’, laten zien hoe gebrek aan context eerder leiden tot het verkleinen, dan vergroten van kennis. De vraag die na het lezen van zijn stuk meteen opkomt, is wat twee maanden rondhangen in vergelijkbare volkswijken van Casablanca of Bombay  of The bronx voor ander materiaal had gebracht? Antwoord: heel veel van hetzelfde. En dat minderheden grotendeels in de onderklasse zitten vanwege de gecombineerde impact van immigratie (slechts een generatie geleden) en achterstelling (zoals institutioneel en informeel racisme), is veel belangrijker dan cultuur. Vooral m.b.t. jeugdcriminaliteit. Maar zoals inmiddels ook Benzakour in zijn NRC stuk bevestigt, is dit niet bon-ton.

In de mediadebatten na 9/11 zijn essentialistische cultuuranalyses over moslims en allochtonen dominant. Kritische of sociaal-economische verklaringen, zoals die werden aangevoerd door een minderheid in het debat over Marokkaanse voetbalhooligans, zijn passé. Benzakour suggereert echter dat ‘gesubsidieerde’ en ‘ongediplomeerde’ (sic) commentaren over voetbalvandalen neerkomen op goedpraterij. Benzakours argumenten worden vergezeld met de populaire sneren dat sociaal-economische analyses ‘maar de halve waarheid’ zijn. Hij schrijft ook: "Nederlands feit is dat deze rotte appels disproportioneel vaak van Berberse origine zijn".

Met zijn – van zelfbenoemde ‘Marokkanenkenner’ antropoloog Werdmolder geleende kennis – legitimeert Benzakour het idee dat bij Berbers een soort ‘crimineel-gen’ is geëvolueerd. De feiten spreken immers voor zich. Ondanks het vervelende gedrag van Berbers in Marokko is er daar toch geen Wilders te bekennen. En de droge cijfers geven aan dat de meerderheid van de Marokkaanse overtreders in Nederland van Berberse afkomst is. Het eerste argument is nauwelijks serieus te nemen. Maar het tweede argument is merkwaardiger. Is het wonderlijk dat de meerderheid van de Marokkaanse delinquenten in Nederland Berbers is, of heeft dit simpelweg te maken met het feit dat van alle Marokkanen in Nederland ruim ¾ van Berberse afkomst is?

Waarschijnlijk weet Benzakour dit ook, sterker, ik weet dit wel zeker. Daarom staat deze discussie over ‘Berbers’ niet los van een zorgelijker proces: het is salonfähig om met een ‘taboedoorbrekende’ mening te komen, hoe plastisch ook. Deze logica weet vele schrijvers te mobiliseren, autochtoon en allochtoon. De uitwerking die het juist bij allochtonen heeft is: misstanden ‘van binnenuit’ durven aankaarten. De beste verdediging op kritiek wordt dan dat anderen dat lef niet hebben; een zwakker aftreksel van dit argument is dat het vooral provocerend was bedoeld.

Maar in een tijd van islamofobie en Marokkanen fetisjisme is het geen teken van moed, noch entertaining, om delen uit het dominante discours te herkauwen. Wellicht zullen Werdmolder en Wilders weer gaan discussiëren over de vraag of allochtonen crimineel zijn vanwege ‘de Islam’ of juist ‘de Berbercultuur’. Helaas zal dit op termijn bijdragen aan legitimeren van situaties waarin Hassan zijn naam in Hans verandert op zijn sollicitatiebrief, of Kamerlid Dibi weer bij de discotheek geweigerd wordt.

Benzakour vindt het wellicht geen probleem dat hij een (legitieme) stok wordt om allochtonen mee te slaan en kritiek af te doen als ‘ontkenningsgedrag’. Dit is mijns inziens onverantwoordelijk voor een kritische schrijver. Ik hoop dat zijn NRC-reisje en ‘taboedoorbrekend’ schrijversexperiment snel aflopen en hij weer tegen heersende ideeën in schrijft, in plaats van deze juist van proza te voorzien. Anders krijgen we juist van meelopers gedonder.


Miriyam Aouragh is als Antropoloog verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en o.a. actief bij Samen Tegen Racisme en Stop de Oorlog.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!