Le Tour

Daar mijn zeer gewaardeerde collega gisteren even de grenzen van fatsoen overschreed door beledigende en zeer zeker kwetsende uitspraken te doen over de wielersport, voel ik mij genoodzaakt hierop te reageren. Ik zie het als jeugdige onbezonnenheid en vergeef hem zijn demoniserende uitlatingen. Moge Allah (swt) hem de wijsheid schenken dergelijke uitspattingen, die miljoenen mensen over de hele wereld hebben gekwetst, in de toekomst te vermijden.

Wielrennen is één van de mooiste sporten die er bestaan en de Tour de France is de romantische exponent daarvan. De hele sfeer die er omheen hangt, de historie die het meedraagt en de herinneringen die het achterlaat, maken het meer dan alleen een sport. Het is een metafoor van het leven, het heeft dromen die werkelijkheid worden en dromen die uit elkaar spatten, het heeft moreel, maar ook bedrog, het heeft dramatiek en tragedie, maar ook immense geluk en vrolijkheid. In de Tour zijn mensen herboren en zijn mensen in hun harnas gestorven.

Het kan uren van sleur en verveling opleveren, maar ook momenten waarbij de spanning je hart tien keer zo snel laat kloppen. Soms gebeurt er uren niks bijzonders en soms gebeurt er zoveel tegelijk dat je niet genoeg ogen hebt om alles te kunnen volgen. Het is een gevecht tegen je opponenten, tegen jezelf en bovenal tegen de elementen van de natuur. Zwoegen in de hitte of ploeteren door de modder en de regen. 200 kilometer lang rustig fietsen om in de laatste 400 meter te exploderen in de sprint of urenlang klimmen over de steile bergen.

Net als in het leven heeft het ook een hiërarchie, waarbij men wel gelijkwaardig is, maar niet gelijk is. Ieder heeft zijn functie, ieder heeft zijn taken. Je hebt de kopmannen, die de winst moeten binnenhalen en je hebt de knechten, die daar alles voor moeten doen. Ze moeten de kopmannen beschermen, zorgen voor water en voeding en hem zo lang mogelijk bijstaan in de strijd. Als je daar echt goed in bent, kun je zelfs promoveren tot superknecht. Een kopman is alleen blij als hij wint, een knecht is blij als hij het overleeft en de eindstreep haalt.

En de Tour heeft natuurlijk haar darma’s en haar ontelbare anekdotes. Renners die lek rijden op beslissende momenten, renners die vallen in ravijnen, renners die met open wonden of gebroken sleutelbenen de wedstrijd uitrijden, treinen die dwars door de koers heen rijden, waardoor de helft van het peloton moet wachten terwijl de rest doorrijdt, massale valpartijen vlak voor de finish..

Echt, de Tour is prachtig en de renners zijn helden.

Wim van Est viel op 18 juli 1951 als gele trui drager 70 meter diep in een ravijn. Voor hem een drama, voor zijn sponsor (horlogemaker Pontiac) een inspiratie: ´Van Est, zeventig meter viel hij diep, zijn hart stond stil, maar zijn Pontiac liep´

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

ReFlex

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van