Voorpagina Politiek

Syrië en het falen van de internationale gemeenschap

Hoewel er sancties en embargo’s zijn opgelegd door het Westen en de Arabische Liga, worden deze omzeild door de steun van Rusland en China, die het verhandelen van wapens aan hun grote vriend Assad belangrijker vinden dan mensenlevens.

Tijdens de Arabische lente zijn er opstanden en protesten in verscheidene Arabische landen. Vanaf 15 maart 2011 zijn er in Syrië ook opstanden gaande tegen het dictatoriaal regime van Bashar Al-Assad. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het gewelddadiger en bloediger. Syrië blijft wat dat betreft in de schaduw staan van landen als Libië. En zelfs bijna een jaar later is het einde nog steeds niet in zicht.

Er zijn verscheidene geluiden die bang zijn voor een soortgelijke situatie als in Libië. Ik vraag me af of de twee landen wel met elkaar te vergelijken zijn. Waar men in het geval van Libië stond te popelen om binnen te dringen is er na 11 maanden nog steeds geen internationale overeenkomst wat Syrië betreft. Het zal er vast mee te maken hebben dat er niet ‘voldoende te halen’ valt, want de desinteresse in een militaire interventie vanuit de Westerse landen is op z’n zachtst gezegd opmerkelijk. Terwijl er toch echt tegenstanders en burgers worden afgeslacht waarbij Assad iedere opstand op een nog brutere wijze probeert neer te slaan. Met inmiddels meer dan 6.000 Syriërs die hierdoor het leven hebben gelaten.

Mijn aversie tegen Rusland en China is exponentieel gegroeid. De trouwe bondgenoten van Assad hebben namelijk stellig hun veto gebruikt tegen de VN resolutie die alleen om het veroordelen gaat van de gewelddadigheden in Syrië. Zelfs dat gaat hen te ver. Tsja, het zijn nou eenmaal niet de landen die mensenrechten hoog in het vaandel hebben staan. Volgens Rusland wordt er namelijk partij gekozen in de Syrische burgeroorlog. Mocht het Russische volk ooit af willen van Poetin en zijn Verenigd Rusland dan voorspel ik alvast een net zo als niet erger bloedbad dan in Syrië het geval is. En China met haar voortreffelijke behandeling (lees onderdrukking) van minderheden en vrijheid van meningsuiting zal zich net zo voorbeeldig gedragen. Daarnaast is afgelopen week dan toch eindelijk een niet bindende VN resolutie aangenomen die het geweld in Syrië veroordeeld maar geen sancties kan opleggen. Hoewel er sancties en embargo’s zijn opgelegd door het Westen en de Arabische Liga wordt dit omzeild door de steun van Rusland en China die het belangrijker vinden om hun wapens te verhandelen aan hun grote vriend Assad dan de mensen die onder andere door hun toedoen zwaargewond raken of overlijden.

Het is echter de Arabische Liga waar ik wederom teleurgesteld in ben geraakt. Hoewel ik hoop koesterde met de komst van de waarnemers is het duidelijk dat het om een farce gaat. De brute moorden gaan onverminderd door. Daarbij geeft het hoofd van de Arabische Liga, Nabil Elaraby tijdens een bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad op 31 januari aan dat men tegen ingrijpen is. Zowel in het geval van de Palestijnse kwestie als nu in Syrië worden er weer steken laten vallen. De Arabische Liga blijft ondanks de veranderingen in de regio een lachwekkende vertoning.

Ik heb nog een sprankje hoop door Qatar die blijft aandringen op actie door de VN. Zij hebben voorgesteld om militair in te grijpen. Toch huiver ik voor wat de toekomst van Syrië op korte termijn zal brengen en wat voor consequenties dit met zich mee zal brengen op de lange termijn. Rekenen op de internationale gemeenschap is nog steeds geen optie. Moge God de Syriërs bijstaan en hen snel verlossen van Assad en zijn bondgenoten. Opdat er weer recht en vrede zal zegevieren.

Een meisje dat wordt verward als Maleisisch, Indonesisch, Zuid Afrikaans en Somalisch maar in werkelijkheid volbloed Marokkaanse is. Ondanks dat zij een internationale opleiding volgt is zij in eerste instantie van plan om in Nederland aan de slag te gaan. Hoewel ze inmiddels al een aantal plekken heeft mogen bezoeken heeft ze nog een waslijst van landen die ze graag God Willende wil zien, zoals Japan. De oorzaak van haar intense behoefte om überhaupt de wereld te willen zien. Ok, ok om heel eerlijk te zijn was dat Dragonball Z maar dat even terzijde. Een ding is duidelijk en dat is dat Nederland het land blijft waar haar huis woont.

Lees andere stukken van Malika