Ik denk dat ik na mijn (inhoudsloze) schrijven van 20 juli toch wat dynamiek op de redactie heb gerealiseerd. ReFlex dreigt nu te beginnen met een eigen fietsbroekmode-lijn in Bombay, die te zien zal zijn in de nieuwste Bollywoodfilm: Aaja ni beja saikal tai (Kom en zit op de fiets). Noureddine biedt tegenwicht met zijn website NousRestonsIci.fr en Eighty begint haar ‘Centraal Comité voor ex-fietsers’ (nog steeds in oprichting). Het is een gekte in Nederland en deze Tourisering van de Nederlandse maatschappij moet gestopt worden!
Net nu deze gedachte zich in mij begon te verankeren, werd de troef van de Tourlovers ingezet: M. Cheppih. Deze man nodigde mij zaterdag uit om de tijdrit bij hem thuis te bekijken…
Uiteraard ben ik niet van de pot gerukt en ik wist dus dat het hier om een complot ging. Maar niemand kan de glimlach en kookkunsten van Cheppih weigeren. Vol goede moed begaf ik mij richting Rotterdam waar zijn bunker staat. Het was alsof God mij vele tekenen liet zien om niet te gaan. Zo was het opeens Zomerfeest (in juli nog wel) en reden er dus even geen trams van Centraal Station. Zo koppig als ik ben, begon ik maar te lopen en vele uren later arriveerde ik bij hem thuis.
‘Salaamalaikum Cheppih!’, zei ik. ‘Ga maar zitten op de stoel’, riep hij vanuit de keuken. Ik ging zitten en begon de kamer te observeren. Live tour de france op de tv, live tour de france op de laptop en de ruiten waren geblindeerd… er hing een kille sfeer. Van de stralende zon en de zomerfestival buiten was niets te merken. ‘Leuk huisje heb je Cheppih’, zei ik om het ijs te breken. Ik kreeg geen antwoord. Hij kwam met een ernstige blik vanuit de keuken met twee borden vol spaghetti. Aan de eettafel begonnen we te eten met de laptop naast ons. ‘Je hebt lekker gekookt’ en dat meende ik. Hij keek gehypnotiseerd naar het scherm.
‘Wat wil je drinken? Cola of sap?’, vroeg hij. ‘Doe maar wat’. Hij zei op een hogere toon: ‘Cola of sap?’. Hij zat er waarschijnlijk mee dat ik niet één keer geinteresseerd naar de laptop keek. Durfde ik het aan of niet? Na lang twijfelen, keek ik voorzichtig vanuit mijn ooghoeken naar de laptop en zag waar ik voor vreesde: de Tour. Ik zette toch door en vroeg: ‘Wat goed zeg, hij rijdt alleen voorop!’. Hij begon met een diepe zucht: ‘Sukkel, weet je niet dat dit de tijdrit is? Iedereen rijdt hier tegen zichzelf!’
Hij begon te schreeuwen: ‘Jij beledigt de Tour, schrijft erover op je website en kraakt al die topsporters af!’. Hij pakte een spuitje waarop stond ‘DOPING, alleen als je achterloopt’ en spoot het helemaal in zijn arm. Hij werd rood, en opeens groter, zijn hoofd kwam tot aan het plafond. Hij stond op en sloeg de tafel aan de kant. De laptop viel kapot op de grond, maar ik hoorde nog steeds het commentaar op de Tour: ‘Als hij het wil halen, moet hij het echt nu doen!’. Toen zag ik dat hij ook een groene staart had. Hij duwde mij op de grond en pakte een tafelpoot. Hij stond op het punt deze tegen mijn hoofd te slaan, op de achtergrond hoorde ik: ‘Ja, hij gaat het doen…’
… Ik opende mijn ogen. Ze voelden zwaar aan en ik merkte dat ik bezweet was. Ik keek naar mijn wekker en dacht: ‘Wat een nachtmerrie deze Tour. Gelukkig is het nu allemaal over.’
4 Reacties op "De tsunami van de Tour"
hahaha
surrealistisch stuk, geweldig!
Leuk verhaal !
umar, dit is toch geen droom, maar realiteit. Zaterdag was je toch bij cheppih! of werd ik alleen in de maling genomen?
Had je woedoe toen je ging slapen of niet :P