De gedachte dat de mens ooit de stratosfeer zou kunnen passeren was 100 jaar geleden niet meer dan een illusie. Dat de ontwikkeling op wetenschappelijk gebied zo een vaart zou nemen laat maar weer eens zien dat de concurrentiestrijd hevig is tussen het menselijke brein en de goddelijke superintelligentie. De gelovigen beweren te allen tijde dat de wetenschap Gods Alwetendheid nooit zal kunnen evenaren en zijn gerustgesteld met de gedachte dat ‘de sprintafstand’ tussen God en Zijn schepping onoverbrugbaar is en zal blijven. Hoe kan een schepping Zijn Schepper overtreffen? Dat de mens behoort tot de ‘Ashraf-ul-Makhluqaat’ (meest superieure schepping) wil niet zeggen dat hij ooit een potentiële bedreiging zal vormen voor de Schepper. Het feit blijft dat de schepping ondergeschikt is aan de Schepper.
Van oudsher is de metafysica een geduchte concurrent van de wetenschap. Beide strijden om de overtuiging. Wie meer aanhangers heeft blijft een onbekend statistisch gegeven. Volgers van de wetenschap zijn meestal epistemologisch van aard; wat je oog ziet, is wat er is. Terwijl volgelingen van de metafysica een meer transcendentale ervaring delen; wat je hart ziet is, wat er is. Wat ook gebeurt, is dat enkele personen het metafysische met het wetenschappelijke trachten te verenigen. Men denke aan bijvoorbeeld dr. Maurice Bucaille, die met zijn boek ‘The Bible, The Quran and Science’ probeerde om de Koran vanuit een wetenschappelijke manier te benaderen.
Het bovenstaande is goed genoeg voor de inleiding van een zeer interessant thema binnen de Islam; de Miraj (de opstijging naar de Hemelen) en de Isra (de nachtelijke reis). Umar schreef hier zondag al over. Ik wil nu ingaan op een punt waar in de reacties over gediscussieerd werd. Was de hemelvaartstocht van de profeet Mohammad (saw) een fysieke reis of slechts een spirituele droom?
In het Islamitische geloof zijn de Isra en Miraj twee delen van een reis die de Profeet (saw) in 1 nacht aflegde in het jaar 621. Isra is de miraculeuze reis van Mekka naar Jeruzalem. En Miraj is de opstijging van Jeruzalem naar de hemelen. Hij legde de reistocht af op een dierlijk voertuig genaamd Burraaq.
Binnen de Islam zijn er verschillende opvattingen of de hemelvaartstocht een gebeurtenis is in de reële wereld of een ervaring in een visionaire droom. De gelovige die de passages uit de Koran niet laat screenen door het wetenschappelijke oog, is ervan overtuigd dat de nachtelijke reis een fysieke reis was. Volgens hem heeft de profeet (saw) in levenden lijve een afstand van Mekka naar Jeruzalem (ong. 1300 km) afgelegd en van daaruit is hij opgestegen naar de zeven hemelen. Vervolgens steeg hij naar de Sidratul Muntaha (de Eindbestemming), een plek waar afscheid werd genomen van zijn reisgenoot, de engel Gabriel, wiens vleugels in rook zouden opgaan bij het passeren van deze dimensie. Van hieruit legt de profeet (saw) in zijn eentje zijn reis af tot hij komt bij de Troon van Allah (Al-Arsh-ul-Azam). De plek waar een conversatie plaatsvond tussen de Schepper en de Profeet (saw). Volgens islamitische filosofen wordt deze ruimte ook wel de onruimte (Laa Makaan) genoemd. Omdat God vrij is van enige fysieke beperking is Zijn bevinding in een plaats (met lengte, breedte en diepte) een tegenstrijdigheid op zich. Vandaar dat de profeet (saw) Hem ontmoette op een ‘plaats’ die onvoorstelbaar is voor het menselijk verstand.
Toch twijfelen er geleerden binnen de Islam of de profeet (saw) daadwerkelijk een reis had afgelegd. Zij gaan ervan uit dat de hele Miraj en Isra een visionaire droom was. Zij onderbouwen deze stelling door het volgende vers van de koran:
..” En Wij hebben het visioen dat Wij jou hebben laten zien alleen maar tot een verzoeking voor de mens gemaakt..” (17:60)
Daarnaast zijn er enkele overleveringen die de indruk doen wekken dat de hemelvaartstocht slechts een droom was. In Sahih-ul-Bukhari komt de volgende overlevering ter sprake:
“ Allah’s Apostle said, "O Moses! By Allah, I feel shy of returning too many times to my Lord." On that Gabriel said, "Descend in Allah’s Name." The Prophet then woke while he was in the Sacred Mosque (at Mecca)”
Latere grote Schriftgeleerden als Imam Al-Tabari en Imam Ibn-Kathir onderschrijven het feit dat de reis van de profeet geen droom maar een werkelijkheid was.
Zij geven aan dat als de hemelvaartstocht slechts een spirituele droom is waarom de Miraj dan een mirakel wordt genoemd? Zo kan iedereen toch een droom krijgen waar hij alle lagen van de hemelen passeert. Waar zou jouw spirituele droom zich onderscheiden van de droom van de profeet (saw). Immers, beide bevinden zich buiten de reële wereld. Daarnaast geeft het beginvers van de Koran zelf aan:
“ Geprezen zij Hij die Zijn dienaar bij nacht een reis liet maken van de heilige moskee naar de verste moskee..” (17:1)
Dit vers geeft aan dat deze buitengewoonlijke gebeurtenis plaats heeft gevonden door Gods onmetelijke kracht. De Schepper zelf is oneindig en overstijgt zowel tijd en ruimte, daarom gebruikt Hij ‘wetenschappelijke’ middelen om overweg te kunnen gaan met de mens. Dit omdat de mens inherent is aan lichamelijke beperkingen. Als God met de mens communiceert dan doet Hij dat op een niveau waar Hij te verstaan en te begrijpen is, terwijl in essentie Zijn communicatie niet voor het menselijke verstand vatbaar is. Hij conformeert zich op een wijze die wel vatbaar is voor de mens. De Koran zelf is hier een uitmuntend voorbeeld van.
Als God iemand de Tekenen van Zijn onmetelijke koninkrijk wil laten zien dan brengt Hij hem naar die plekken welke voor de mens observeerbaar zijn binnen de menselijke beperkte capaciteiten. De mens zal het universum niet zien hoe God het ziet. Het hiervoor genoemde vers vervolgt Allah zodoende als volgt:
“ ..waarvan Wij de omgeving gezegend hebben om hem iets van Onze Tekenen te tonen.” (17:1)
De reis in een kort nachtelijke tijd van Mekka naar Jeruzalem is een teken van God dat onmogelijk een droom kan zijn. Hetzelfde geldt voor de directe conversatie tussen de profeet (saw) en Allah (swt) in Arsh-ul-Azam. God is vrij van enige ruimtelijke beperking, maar Hij conformeert zich op een wijze aan de mens waarmee diegene zich toch kan focussen op God. Want hoe zou je je anders kunnen richten op een oneindig wezen dat overal is? Het volgende vers bevestigt dit ook maar eens:
“… Toen naderde hij, liet zich neder – op twee booglengten afstand of nog nader – en gaf Zijn dienaar die openbaring. Het hart loog niet over wat hij zag. Zullen jullie hem dan betwisten wat hij ziet?” (53:8-12)
Kortom bovenstaande verzen geven aan dat de profeet (saw) een fysieke reis maakte die een zwaar spirituele lading had.
15 Reacties op "Een droom of werkelijkheid?"
Een droom is natuurlijk net zo goed een werkelijkheid. Want of die reis nu fysiek heeft plaatsgevonden (sowieso moeilijk om voor te stellen aangezien het over een overledene gaat … dus wie/wat reist er dan?) of dat het gaat om een reis van de ziel .. in beide gevallen blijft de vraag wat de betekenis is van de reis. Ik vind de vraag of de reis een echte fysieke reis was dus eigenlijk niet zo interessant. In de redenering hierboven wordt over de ziel van Mohammed gesproken als over een entiteit met menselijke beperkingen. Dat zijn volgens mij antropomorfische voorstellingen van het leven na de dood en de ziel die mij niet veel zeggen.
De spirituele betekenis van de reis lijkt mij echter wel van belang en heeft in de wijze waarop deze beschreven is ongetwijfeld een diepere betekenis. Maar daar heb ik nog niet veel over gelezen.
“Volgens islamitische filosofen wordt deze ruimte ook wel de onruimte (Laa Makaan) genoemd. Omdat God vrij is van enige fysieke beperking is Zijn bevinding in een plaats (met lengte, breedte en diepte) een tegenstrijdigheid op zich. Vandaar dat de profeet (saw) Hem ontmoette op een ”˜plaats’ die onvoorstelbaar is voor het menselijk verstand.”
Dit vind ik dus mooi.
“Zo kan iedereen toch een droom krijgen waar hij alle lagen van de hemelen passeert.”
De profeet was toch ook maar gewoon een mens? Dat de Koran aan hem geopenbaard is betekent toch niet dat andere mensen niet dezelfde spirituele ervaring kunnen bereiken?
Per slot van rekening moeten we toch het gedrag van de profeet volgen, dus hoezo zouden we niet hetzelfde mogen dromen / dagdromen of / whatever als de profeet?
De vraag of het dan om een fysieke of een droom ervaring ging is dan niet relevant.
Die ervaring van eenheid die Mohammed kreeg door het overstijgen van plaats en tijn, daar draait het toch juist om?!?
Zoals ik al zei, Peace, Love & Unity
Islam betekent toch ook Vrede, of niet soms?
Islam betekent toch ook Vrede, of niet soms?
Daar merken andersdenken wereldwijd de laatste jaren echter niets van.
Waarom is het zo belangrijk voor Ashraf (en Umar) dat die reis werkelijk (fysiek) heeft plaatsgevonden?
Oh ja en wat betekent Ashraf eigenlijk?
aan #4 Johanna
“Waarom is het zo belangrijk voor Ashraf (en Umar) dat die reis werkelijk (fysiek) heeft plaatsgevonden?’
Dat kun je lezen op de serie
“Hemelvaart voor dummies”
Die thread heb ik helemaal gelezen + alle 30 reacties, maar het antwoord heb ik niet gevonden. EN het is een vraag die ik aan de auteurs stel.
As Salaam Aleikum
Een neiging die tegenwoordig sterk bestaat is het toepassen van de “heden ervaren realiteit ” als maatstaf voor de realiteit van het verleden . Rasulullah (SAWS) leefde in de tijd waarin “Profeetschap” voor het laatst deel uitmaakte van het weefsel van de realiteit , kan je je voorstellen wat een groot verschil dat op alles gemaakt moet hebben ?
Ibn Arabi spreekt over “schiereilanden ” welke vanuit de ene realiteit in de andere uitsteken , zodat met gebieden krijgt waar de regels die de Makamat beheersen door elkaar heen lopen . Voor een Nabi of Rasul zijn de grenzen tussen de Makamat uberhaupt niet van toepassing , dus wat voor ons een fysieke reis is kan voor een Rasul of Nabi spiritueel zijn en omgekeerd .
Denk hierbij aan de uitspraak van Aisha (RAA)dat onze profeet ‘een levende Quran was ‘ elke fysieke daad van hem (saws) was dus tegelijk een spirituele daad .
Wat betreft Pipi’s vraag/ statement :
*De profeet was toch ook maar gewoon een mens? Dat de Koran aan hem geopenbaard is betekent toch niet dat andere mensen niet dezelfde spirituele ervaring kunnen bereiken?*
waarschijnlijk is het mogelijk die spirituele staat te berijken , maar dan moet Allah je daar welvoor uitkiezen . Risilaat (profeetschap ) is voltooit ,maar Awliaa , “vriend” zijn van Allah is nog steeds berijkbaar . In hoeverre hedendaagse Awliaa de mogelijkheid hebben tussen Makamat te reizen zoals geclaimed word over b.v . Hadhrat Mansoor al Hallaj weet ik niet , de “realiteit” waarmee wij zijn opgevoed maakt dat mischien onmogelijk. Daarnaast , Hadhrat Mansoor betaalde een heel dure prijs voor zijn reizen , zou je zijn kennis willen verwerven , zelfs wanneer die kennis martelingen en een pijvolle dood tot gevolg zou hebben .????
aan #7 Ismail Abushams
Wat prachtig allemaal…..
@Ismail Abushams
“Hadhrat Mansoor betaalde een heel dure prijs voor zijn reizen , zou je zijn kennis willen verwerven , zelfs wanneer die kennis martelingen en een pijvolle dood tot gevolg zou hebben ????”
Gaat het wel om die reis op zich, hoeveel opofferingen die kost en wat je daar allemaal voor over zou kunnen of moeten hebben?
Straks gaan wij arme zielen nog een competitie houden wie er tijdens onze reis het meeste over heeft voor God. Verschrikkelijk. Dood en verderf wordt dat.
Gaat het niet veel meer om het feit dat er objectief gezien Eenheid IS of WORDT of ???
los van de subjectieve beleving van die werkelijkheid of overgave is die er toch ook?
dat is toch voldoende voor zichzelf,
dus we hoeven ons niet dood te martelen gelijk de Profeten en de Mansoor Al Hallays om te laten zien hoe veel we in God geloven
En vooral niet om dat te laten zien
Want dat heeft ZHIJ toch niet nodig
Maar we kunnen natuurlijk wel lekker ons bedrinken en tenslotte met man en macht verzuipen in de oceaan
ik zou me moeten schamen, want ik weet niet waar ik over praat, maar toch…
Wat de profeten en Awliaa allemaal duidelijk maken is dat je behoorlijk veel moet opgeven om dichter bij God te komen . Sterven voor je Sterft is een principe dat je in bijna alle spirituele tradities tegenkomt .
Let wel ; al deze tradities zeggen niet “speel dat je sterf voordat je sterf ‘maar “Sterf vvordat je Sterft “dat houd dus automaties veel pijn in . Noem eens een spirituele meester welke niet door de”valleien van wanhoop ” is gegaan .
De Extatiese gedichten van Rumi en Hafiz Shirazi zijn het meest bekent maar slechts een klein gedeelte van het euvre is vertaald , vooral Rumi heeft duizenden gedichten vol wanhoop en pijn geschreven , maar ja die verkopen niet zo goed in de spirituali-comercialiteit .
De “hedendaagse spiritueel ” heeft sterk de neiging het Goddelijke terug te snoeien to een soort “Hogere Teddybeer ” die alleen maar lief en zacht is . Waarschijnlijk is dat een reflectie van het feit dat we weigeren op te groeien . In Islaam en Islamitische mystiek is er slechts een bron van alles ,Allah. Deze geeft zowel leven als
dood , pijn als verlossing van pijn , verheffing als vernedering .
Pipi dacht dat het een wedstrijd was inwie het meest kon lijden voor haar/zijn God .
Het lijkt er meer op dat het is zoals Rumi zei :” Wie het vuur binnenstapt komt uit bij de bron van alle koelte” dat betekent dus dat je eerst moet “bewijzen ” aan te kunnen wat God je aan beproevingingen stuurt . Het is geen wedstrijd , want in een wedstrijd ben je met je tegenstanders bezig en het hun overtreffen , het doel is dan slechts een middel want het echte doel is je tegenstanders verslaan . De zoektocht naar Allah staat geen secundaire doelen als het verslaan van je tegenstanders toe ….
@ Ismail
Met bewondering gelezen…Erg inspirerend. We zien dit idd ook terug bij vele Profeten. Van Adam (as) die werd verwijderd uit de hemel tot aan De Profeet (vzmh) die achter elkaar vele familieleden verloor, geboycot werd door heel Mekka en bijna werd vermoord. Maar anderzijds ook vrijwillig jezelf alle gemakken die de ego voeden opgeven. Zo bleef de Profeet (vzmh) in de nachten vaak wakker om Allah (swt) te aanbidden, daarom vasten moslims ook, etc…
Vele voorbeelden te noemen, allemaal zelfde doel. Liefde en en nabijheid van Allah (swt).
#10 Ismail Abushams, wel interessant wat je schrijft maar mij is niet helemaal duidelijk hoe de Islam tegenover het lijden staat. In het Christendom staat het lijden nogal centraal en eigenlijk heb ik daar ook wel eens moeite mee gehad (bijvoorbeeld dat een religie een martelwerktuig als symbool voor de Verlosser kiest) maar ook zijn martelaardsdood die een bevrijding voor de wereld zou zijn. Nou kijk om je heen. Ik snap de diepere betekenis daarachter wel maar heb wat dat betreft Oosterse denkrichtingen wel eens als een bevrijding ervaren omdat die naar mijn idee het lijden minder centraal stellen. In de middeleeuwen werd door de kerk het martelen werkelijk als middel tot verlossing van de zondige geest gezien en ook heb ik lezend in de hadith wel eens het gevoel gehad dat de profeet vergelijkbare inzichten had. Ik kan daar nu niet zoveel meer mee net zoals ik de verheerlijking van het martelaarschap niet begrijp. God als een tedyybeer zien doe ik zeker niet omdat hij in Zijn almachtigheid het lijden mogelijk maakt en je moet wel blind zijn om niet te zien dat lijden voortdurend in ruime mate aanwezig is op aarde. Maar de zingeving ervan ontgaat mij en daaraan kan ik alleen maar de conclusie verbinden dat Zijn wegen voor mij ondoorgrondelijk zijn.
@Ismail Abusjams
Dankjewel
Look at me. You embarrass me. You embarrass yourself.
Eén van de meest memorabele quote’s uit de film Crash! En die is helemaal van toepassing op jou meer woorden wil ik niet aan jou vuil maken. O ja nog dit je bent een levende belediging voor de naam die je gegeven is!
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Graag uw e-mail adres ten behoeve van een voor u interessant persbericht.