Voorpagina Ervaringen

130 euro!!!

Toen ik in de achteruitkijkspiegel keek, wist ik dat dit niet goed kon aflopen. Mijn mondhoeken kwamen al dichter naar elkaar toe en mijn gezicht werd ernstiger. Geduldig wachtte zij tot ik bij een volgend stoplicht zou stoppen en stond naast mij stil.

Ik ging rechtop zitten, zette de muziek wat zachter, checkte of ik mijn gordel om had. Ik schraapte mijn keel, kamde mijn haar, deed wat deo op, poetste mijn tanden en smeerde mijn gezicht in met nivea (in deze shocktoestand weet ik even niet meer wat ik wel en niet deed). Ik oefende alvast mijn beste glimlach, maar alle ervaring als bruidegomsadviseur bleek mij niet van pas te komen… ik stond er alleen voor.

Althans, dat hoopte ik. In Schilderswijk gaat dat net iets anders.

"Hey, jij was toch op tv? Jij hebt toch je eigen website?", zei een kleine Marokkaanse jongen aan de overkant. "Ja, klopt… is ie leuk?". Hij knikte instemmend en daarmee had ik een bondgenoot. Met alle goede bedoelingen begon hij de agente af te leiden: "Mevrouw, hoe hard gaat deze motor? Die van mijn broer gaat harder". Maar de agente bleef abnormaal kalm. Zelfs nadat de jongen er met twee van zijn vrienden stond en zij samen de motor observeerden en verdacht glimlachten naar de agente, liet zij zich niet afleiden.

"Uw rijbewijs graag". Daarmee vervlogen al mijn kansen op vergeving. Mijn foto is belachelijk, ik lijk daar op een gedetineerde die gemarteld is en wacht op overplaatsing naar Guantanamo Bay. Een slordige baard en een verwarde bos op mijn hoofd maken het plaatje compleet. Ondertussen bleven voorbijgangers staan en kwamen winkeliers naar buiten om te kijken wat er aan de hand was.

"Zeg haar dat het je spijt", zei mijn moeder die naast mij zat. Ik bracht het diplomatisch: "En wat als ik zeg dat het mij spijt?". "Dat is heel mooi en dan hoop ik dat je het nooit meer doet", zei de agente en ze vervolgde met schrijven. Op dit soort momenten zeggen vrouwen datgene wat je dus echt niet wilt horen. Mijn zus: “Ik zei toch dat je gevaarlijk rijdt. Goed voor je. Ga maar betalen nu!” En mijn moeder: “Heb je al gezegd dat het je spijt? Zeg het dan!” Mijn zus: “Vergeet die nieuwe boekenkast maar nu. Je luister nooit.” Mijn moeder: “Heb je al gezegd dat het je spijt? Zeg het dan!”

Bijna twee jaar mijn rijbewijs, nooit een boete, onbekend bij de politie (natuurlijk wel bekend bij de AIVD) en ik hoor nog steeds de woorden “Goed voor je, heb je al gezegd dat het je spijt?” door mijn hoofd.

Nu mag ik 130 euro neertellen voor de staat, waarmee een dief playstation mag spelen in de gevangenis. Als ik in de prachtige dictatuur Pakistan zou zijn, zou ik ten minste met 100 rupees (1.20 euro) de agente omkopen en vervolgens twee waterpompen laten bouwen in een dorp, een familie een maand lang te eten geven en nog eens onderdak geven aan overlevenden van natuurrampen (totaal 128,80 euro)…

Zo zien we maar weer hoe het Westen de armoede in Azie en Afrika in stand houdt en de gevolgen van natuurrampen vergroot.

… alleen omdat het licht te vroeg op rood sprong


U kunt uiteraard uw steunbetuigingen plaatsen, maar daar heb ik niets aan. Ik zie graag uw financiele steun tegemoet in deze moeilijke tijden en kijk dinsdag naar de nationale inzamelactie op Ned 2. U kunt mij natuurlijk ook helpen door een baan te zoeken bij het Centraal Justitieel Incasso Bureau en wat te gaan spelen in de administratie.