Hola amigos! Ik ben terug van mijn tamelijk lange uitstapje naar de costa’s van Spanje gevolgd door twee trips van kleinere schaal. De wind heeft mij onder meer gebracht naar de steden Malaga, Marbella, Gibraltar, Algeciras, Cadiz, Sevilla, Cordaba, Granada, Benidorm, Alicante, Valencia, Salou (lees: klein Nederland) en als klap op de vuurpijl Barcelona. Veel meegemaakt en veel gezien. Van dolfijnen in de Straat van Gibraltar tot de ghetto’s van Cordoba en om het spannender te maken verdwaalden we ook nog in de eeuwenoude steegjes van Sevilla, het stadje met haar ontelbare palmbomen.
Ruïne van de laatste Moorse paleis in de bergen van Velez-Malaga
De eerste week stond in het kader van rust en bezinning. Denk hierbij aan een villa met zwembad, tennisbaan, jacuzzi, een Bosnische, barbeque, een Pakistaan, Party & co en iets meer dan een dozijn aan leipe Mocro’s op 1000 meter hoogte. De weg erheen alleen al doet je stilstaan bij de waarde van het leven, genoeg bezinning dus. De dagen daarna (zonder dat groepje) staan nu al bekend als ‘De avontuurlijke reis van twee moslims met auto en tent’. Met 4000 km op de teller kun je het gerust een intensieve rij-vakantie noemen.
Uiteraard heb ik meer gezien dan het asfalt, waaronder de must-see attracties Alhambra (Granada) en de Mezquita. Wel moet ik bij het laatstegenoemde toevoegen dat het niet een moskee is, zoals tig foto’s op internet doen vermoeden, maar een kathedraal. Met alle beelden en kunstwerken die het gebouw rijk is, doet het mij sterk denken aan De Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. Niets mis mee natuurlijk, maar dan moet het niet bekendstaan als een moskee.
O ja, als je er toch bent, waag dan niet een poging om een islamitisch gebed te verrichten. Haal je het toch in je hoofd dan word je – al dan niet hardhandig – op straat gezet. Aangifte doen heeft geen zin, heb ik begrepen van één van de ervaren jongens. Ondanks deze minpuntjes praten we nog steeds over historische steden met een eigen mysterieuze sfeer, indrukwekkende architectuur en boeiende verhalen.
Lamp in de Mezquita (Cordoba)
Het is bij iedereen al bekend maar ik zal het nog benadrukken: Spanje heeft een prachtig landschap. Voor ieder wat wils. De reis van het zuiden naar het oosten is een reis door twee werelden. Mijn hart ligt in het zuiden van het schiereiland en wel om de volgende redenen: Je vindt daar veel vriendelijke mensen, geen Engels, veel bolides, geen stress en het kwik staat hoog in de thermometer. Kortom, wil je rust dan is dat the place to be! Ze krijgen daar geen genoeg van de siësta en de vrije dagen. Nog wat voorbeelden: een kort sprintje wordt al gauw becommentarieerd door een oud mannetje met het woord: "Tranquillo!". De winkels zijn midden augustus een week gesloten wegens vakantie (inclusief grote supermarktketens) en laat dat nu toevallig de week zijn dat we er ronddwalen.
Ook in Spanje moest ik weer geloven aan de bekende uitspraak dat aan alles een eind komt, maar ik heb genoeg redenen om er weer terug te gaan!
Mooi uitzicht, vind je niet?
Aangezien ik teruggekomen ben op Schiphol zonder mijn spiegelreflexcamera, moeten jullie het met een handjevol foto’s doen (cammetje, ik zal je missen). Ze zijn te vinden onder dit linkje. Via deze weg wil ik de bijzondere mensen bedanken voor de schitterende tijd die ik met hen heb doorgebracht: Ameerah, MC, de legendarische Los Jacko’s, de enige echte Manneke en alle anderen!
Faisal Mirza
De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...Lees andere stukken van Faisal
13 Reacties op "Terug van weggeweest"
wat een trip joh. welcome back!
Nog twee maanden en dan ga ik ook richting al-andalus :).
A garden in al-Andalus has
unveiled beauty and a lush scent.
The morning glistens from its teeth
and the night is overshadowed by its scarlet lips.
When the wind blows from the East
I cry: O how I long for al-Andalus!
Abu Ishaq ibn Khafaja (d. 1139)
Welkom terug in het land achter de duinen&dijken waar hysterie de norm is geworden en nuchterheid vertrokken is naar waar dat weet niemand ;).
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Welkom terug…. vast een mooie reis geweest
Zuid-Spanje is prachtigggggggg, alleen moeten die Spanjaarden echt Engels gaan leren. Daar kan ik me wel dodelijk aan irriteren….
Met dat groepje, was dat met een vereniging of iets dergelijks als ik vragen mag?
Faisalllll ….ook grote dank aan jou voor je Pako(i)-gezelligheid en de zeer smakelijke chicken-tandoori dingetjes…:) en ooh ja… vooral voor je OPEN HAARD TEKENING…!!!!!hihihihi mensen Faisal is De Party&Co Pictionary-king..uhumm
Welc back dude… je hebt niks gemist ;)
Op naar de volgende avontuur…
als je maar niet vergeten bent datje iemand nog een goeie zalm ontbijt/lunch tegoed hebt.. hahaha wat een tijd!
asalaam besaha vakantie!
heb ook een paar daagjes in borgos de las arenas gezeten niet gepland maar we hadden auto pech, we waren op weg nr magreb een trip vn 3 dagen werd 5 dagen.gelukkig hadden we genoeg eten mee!!!gairoen fi ma waka3!!
overdag was het is er echt heet maar s’nachts was het super koud!! brrrrr .
spanjaarden zijn niet vriendelijk en zeker nie in staat om je te helpen. het was erg mr we hebbe die koude nachte overleeft en hebben de auto knn repareren Ahamdolilah.
welom home
roetjes y
Hallo Sara, het weekje in Velez-Malaga was georganiseerd door Academica Islamica.
aan Faisal Mirza
“… en de Mezquita. Wel moet ik bij het laatstegenoemde toevoegen dat het niet een moskee is, zoals tig foto’s op internet doen vermoeden, maar een kathedraal. Met alle beelden en kunstwerken die het gebouw rijk is, doet het mij sterk denken aan De Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. Niets mis mee natuurlijk, maar dan moet het niet bekendstaan als een moskee.”
Ik vind dat je nogal overdrijft. Formeel is de Mezquita natuurlijk geen moskee meer. Misschien nu officieel een kerk. Feitelijk een toeristische attractie van grote klasse. Als gebouw is het nog steeds overduidelijk een moskee. Als je binnenkomt zie je eerst niets, vanwege de overgang vanuit het felle zonlicht buiten. Dan begin je langzamerhand in de schemer het interieur te zien, met die lange rijen dubbele bogen en lampen daar tussen. Buitengewoon indrukwekkend.
Het gebouw is zo enorm van afmetingen dat de kerk die er nogal smakeloos midden in gebouwd is daar niets aan afdoet. Kortom, het is als gebouw ook nu nog ten duidelijkste een moskee.
Als er één gebouw is die voor mij de diepzinnigheid die er in de Islam als godsdienst te vinden is zichtbaar en voelbaar maakt, met die combinatie van grootheid en rust, dan is het deze moskee.
Uit je vergelijking met de Sint Pieter in Rome moet ik opmaken dat je die nog nooit zelf van binnen gezien hebt. Trouwens, als ik een gelovige was zou de moskee in Cordoba grotere en vooral diepere indruk op mij maken.
Wat me trouwens ook vaak verbaast is dat veel moslims hier steeds met overigens zeer terechte trots over het “Moorse” Andalusie praten, maar nooit over de even schitterende Moghul periode in India, met een even schitterende Islamitische cultuur en met nog grotere tolerantie. Net alsof ze daar nooit van gehoord hebben. Misschien omdat dat niet Arabisch maar van oorsprong Perzisch was….
“O ja, als je er toch bent, waag dan niet een poging om een islamitisch gebed te verrichten. Haal je het toch in je hoofd dan word je – al dan niet hardhandig – op straat gezet. Aangifte doen heeft geen zin, heb ik begrepen van één van de ervaren jongens.”
Ik begrijp die behoefte niet om midden tussen al die mensen, tussen al die toeristen, in het opebaar te willen bidden, zeker als ik bedenk dat het gebruikelijke moslimgebed een voor anderen een nogal zichtbare aangelegenheid is. In eerste instantie ben ik geneigd om het aanstellerij te vinden. Maar misschien is een demonstratie waarmee je uiting geeft aan een gedachte als “Dit is eigenlijk van ons!”, misschien zelfs “Dit zouden we eigenlijk allemaal terug moeten krijgen!”. Een nostalgie naar een eeuwen geleden voor de Moslims verloren gegane gebied. Het doet me een beetje te veel denken aan de Joodse nostalgie naar het nog langer geleden verloren gegane Palestina en Jerusalem. Tot wat dat heeft geleid weten we maar al te goed….
aan Faisal Mirza
“… en de Mezquita. Wel moet ik bij het laatstegenoemde toevoegen dat het niet een moskee is, zoals tig foto’s op internet doen vermoeden, maar een kathedraal. Met alle beelden en kunstwerken die het gebouw rijk is, doet het mij sterk denken aan De Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. Niets mis mee natuurlijk, maar dan moet het niet bekendstaan als een moskee.”
Ik vind dat je nogal overdrijft. Formeel is de Mezquita natuurlijk geen moskee meer. Misschien nu officieel een kerk. Feitelijk een zeer bijzondere toeristische bezienswaardigheid. Als gebouw is het nog steeds overduidelijk een moskee. Als je binnenkomt zie je eerst niets, vanwege de overgang vanuit het felle zonlicht buiten. Dan begin je langzamerhand in de schemer het interieur te zien, met die lange rijen dubbele bogen en lampen daar tussen. Buitengewoon indrukwekkend.
Het gebouw is zo enorm van afmetingen dat de kerk die er nogal smakeloos midden in gebouwd is daar niets aan afdoet. Kortom, het is als gebouw ook nu nog ten duidelijkste een moskee.
Als er één gebouw is die voor mij de diepzinnigheid die er in de Islam als godsdienst te vinden is zichtbaar en voelbaar maakt, met die combinatie van grootheid, mysterie en rust, dan is het deze moskee.
Bij je vergelijking met de Sint Pieter in Romevraag ik me toch af je die ooit zelf van binnen gezien hebt. Als ik een gelovige was zou de moskee in Cordoba trouwens mijn voorkeur hebben. Aan een kant, in Rome, indrukwekkend, imposant, maar ook werelds en vooral intimiderend; aan de andere kant, in Cordoba, ook indrukwekkend en imposant, maar toch vooral mysterieus en een grote rust uitstralend.
Wat me trouwens ook vaak verbaast is dat veel moslims hier steeds met overigens zeer terechte trots over het “Moorse” Andalusie praten, maar nooit over de even schitterende Moghul periode in India, met een even schitterende Islamitische cultuur en met nog grotere tolerantie. Net alsof ze daar nooit van gehoord hebben. Misschien omdat dat niet Arabisch maar van oorsprong Perzisch was….
“O ja, als je er toch bent, waag dan niet een poging om een islamitisch gebed te verrichten. Haal je het toch in je hoofd dan word je – al dan niet hardhandig – op straat gezet. Aangifte doen heeft geen zin, heb ik begrepen van één van de ervaren jongens.”
Ik begrijp die behoefte niet om midden tussen al die mensen, tussen al die toeristen, in het openbaar te willen bidden, zeker als ik bedenk dat het gebruikelijke moslimgebed een voor anderen een nogal zichtbare aangelegenheid is. In eerste instantie ben ik geneigd om het aanstellerij te vinden. Maar misschien is een demonstratie waarmee je uiting geeft aan een gedachte als “Dit is eigenlijk van ons!!”, misschien zelfs “Dit zouden we eigenlijk allemaal weer terug moeten krijgen!”. Een nostalgie naar een eeuwen geleden voor de Moslims verloren gegane gebied. Begrijpelijk. Maar het doet me toch een beetje te veel denken aan de Joodse nostalgie naar het nog langer geleden verloren gegane Palestina. Tot wat dat heeft geleid weten we maar al te goed….