Voorpagina Gastarbeiders

Uncle Tom is geboren, geef hem een schouderklopje

Tariq Shadid is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.

Mocht iemand met een Turkse of Marrokaanse naam binnenkort op sollicitatiegesprek moeten, wees dan niet verbaasd of er niet even gecheckt wordt, met zo een rondtrekkend vraagje, of je achter het comite van Jami staat – in een minder gunstig geval zou men je kunnen vragen of je toevallig zelf ook ‘ex-moslim’ bent. Reken zelf maar uit, hoe het antwoord je kansen zal beinvloeden …

Politici en strategen zijn niet achterlijk – al begrijp ik dat die indruk door velen desondanks wel gewekt wordt – en zijn niet allemaal alleen bezig met het waarborgen van hun toekomstige carriere in de bedrijfswereld. Wie dan ook denkt dat de actie van Ehsan Jami uit de lucht is komen vallen, en alleen het resultaat is van een misplaatste emancipatoire roeping, heeft minstens last van enige naiviteit.

Eén van de centrale doelstellingen van hen die Jami (een jongen van 22) gelanceerd hebben, is om een voorbeeldmodel te creëren voor de geïntegreerde allochtoon, met een hogere lat dan voorheen. Het wordt heel anders gebracht – dat is zo. Toch is dit één van de beoogde doelen, en zal het hoogstwaarschijnlijk ook het gewenste effect sorteren: om echt geintegreerd te zijn, moet je tegenwoordig ‘ex-moslim’ zijn.

Dit betekent zeker niet dat iedereen die Jami gesteund heeft zich hier bewust van is, of om dezelfde redenen het comite ondersteunt. Wel is de kans groot, dat velen onder hen precies weten wat ik bedoel…

Godsdienst vrijheid juist in Nederland op het spel

Als ideale manier om druk te kunnen blijven uitoefenen op de ‘onderklasse’, in dit geval de moslims, hanteren machthebbers al eeuwenlang het systeem van ‘de geciviliseerde wilde’. In de Verenigde Staten, bijvoorbeeld, werd door middel van de ‘voorbeeldslaven’, de zogenaamde ‘Uncle Toms’, de overige slaven voortdurend te kennen gegeven, dat alleen volledige onderwerping het acceptabele alternatief was.

Volgens Dr. Yusuf el Qaradawi, een van de meest toonaangevende schriftgeleerden, is de vrijheid van godsdienst juist een essentieel onderdeel van de Islamitische visie. De ondertekenaars van het steuncomite Jami lijken hun humanitaire gevoelens dan ook aan de verkeerde groep geschonken te hebben. Waarom hebben ze plotseling zoveel sympathie voor ‘ex-moslims’, zijn dat misschien geen allochtone probleemjongeren?

Het is juist de godsdienstvrijheid binnen de Nederlandse samenleving, niet die binnen de Islam, die hier op het spel staat. Hoe vrij ben je hier namelijk nog om wèl moslim te zijn?

Waan van de dag

Het zijn de moslims, die in deze maatschappij op een vlammende wijze onder vuur staan, en tot in hun kern aangevallen worden. Dit is geen klaaggedrag, maar een keihard feit. Blindheid voor de situatie van de gediscrimineerde groep is een vast onderdeel van de mentaliteit van hen, die discrimineren. En het is juist deze blindheid, waardoor men steeds vreemdere sprongen gaat maken, ondertussen zwelgend in een zelfbeeld van seculiere rechtgeaardheid.

Het feit, dat men niet het extremisme aan het bestrijden is, maar iedere vorm van Islam, inclusief de gematigde of liberale stromingen, blijkt overduidelijk uit de aanval op het meest centrale gegeven van deze godsdienst: de Quran.

Alleen een weinig helder denkend mens haalt het in zijn hoofd om het boek van een religie over een kam te scheren met het levenswerk van een ordinaire misdadiger en massamoordenaar als Hitler. Het lijkt bijna of ze juist tegen die man opkijken, don’t give him too much credit! Zeg nu zelf, de verwerpelijke Hitler, als een soort van profeet? Hou toch eens op met het impliciet adoreren van die schurk.

Zelfs Plasterk trapt erin. En al draait hij het om, hij bevestigt intussen toch de vergelijking. Hij is toch een intelligente man, volgens sommigen zelfs een genie? Schort het dan toch gewoon aan integriteit, zo van even snel scoren? Bij de PvdA weet je het nooit, want Vogelaar zei juist weer heel iets anders. Wie normale dingen zegt wordt dan ‘knettergek’ of ‘krankzinnig’ genoemd, en ook wie niet echt iets tegen moslims heeft, gniffelt toch maar mee. Want dat is nu eenmaal de waan van de dag en die bepaalt niet Balkenende, maar Geert Wilders.

Massahysterie voert hoofdtoon

Het ex-moslim zijn, is op een heleboel plaatsen in de wereld allang geaccepteerd en al helemaal in Nederland. Wie zelf nooit in het Midden Oosten of Noord-Afrika komt, weet dit misschien niet. Dat dat in Iran en op sommige andere plaatsen niet zo is, zal vast waar zijn, maar is voor de situatie hier volslagen irrelevant.

Het moslim zijn daarentegen, wordt nu juist beschouwd als afvalligheid aan Nederland, en wordt bestraft met de dreiging van excommunicatie uit de maatschappij. De propagandaboodschap, die er namelijk dankzij Jami bovenop gekomen is, is impliciet: ‘de enige goede moslim is een ex-moslim.’ En dit is volledig in overeenstemming met de overweging of de Quran dezelfde behandeling moet krijgen als Mein Kampf. Er is goed nagedacht over de timing van het een en ander, alles zo een beetje rondom 11 september, maar daarom krijgt Wilders ook hulp en ondersteuning van de denktank van een ambassade in Den Haag, zoals via de AIVD bekend werd. En is die ambassade echt Nederland aan het helpen, of dient ze gewoon de belangen van haar eigen regering? U mag het zelf bedenken.

Het is jammer, dat de massahysterie, die in een volwassen samenleving allang had moeten uitdoven, nog steeds de hoofdtoon voert, en de ‘opinion leaders’ in hun greep heeft. De meesten van hen zijn echter in werkelijkheid in de greep van een grotendeels aangekweekte angst en redeneren hierdoor onhelder en gewetensloos.

Het is overigens zeker niet te verwachten, dat jonge moslims onder de toegenomen druk nu massaal in ‘Uncle Toms’ zullen veranderen, al zou extreem-rechts dat nog zo graag willen. Zo kunnen zij hen uitspelen tegen de moslims, en daarna alsnog dumpen op grond van hun allochtone afkomst. Ayaan voelt de afdruk van de Hollandse laars op haar derrière immers nog steeds zitten.

Het lijkt mij dat de meeste goedwillende ex-moslims een vergelijkbare positie ook helemaal niet begeren. Toch is het zeer spijtig dat er een situatie aan het ontstaan is die eenvoudig door politieke stromingen kan en zal worden uitgebuit. Nu Verdonk ook weer los is gelaten op de maatschappij, is de volgende golf van deze al jarenlang aanhoudende anti-moslimhetze alweer in de maak, daar kun je gif op innemen.

Comité van klassieke, tolerante Nederlanders

Het wachten is op een comite van klassieke, tolerante Nederlanders – je zou bijna zeggen dat deze uitgestorven zijn, maar nee. Ze zijn wel erg stil, maar ze bestaan echt nog. Je moet alleen kennelijk erg dapper zijn om je hardop uit te spreken tegen de huidige polderconsensus, die momenteel anti-Islam is. Toch moet er misschien maar een comite opgericht worden dat zegt: wij vinden echt dat iemand zelf moet weten waar hij/zij in gelooft, en de moslims horen hier ook bij. En dit is in geen geval waar het comite van Jami voor staat.

Ik verander in ieder geval (Inshallah) nooit van religie, wat ze ook doen of zeggen. Voor het happen van een harinkje (in deze maand alleen na zonsondergang) zeg ik ‘Bismillah irrahman erraheem’, en daarna zeg ik ‘Alhamdulillah’. Het is toch ongehoord? En om tenslotte surat Al Kafirun (de ongelovigen) uit de Qur’an aan te halen, het laatste vers: "Lakum dienoekoem wa liya dienie"  – dit betekent zoveel als: "voor jullie jullie geloof, en voor mij het mijne". Tolerantie dus.

Iedereen een gezegende Ramadan toegewenst.


Tariq Shadid is van Palestijnse afkomst en van beroep chirurg, maar schrijft in zijn vrije tijd al jaren voor de Engelstalige internetkrant The Palestine Chronicle. Ook is hij oprichter en beheerder van de internetsite The Musical Intifadah en de recente Nederlandstalige release MI Nieuws op docjazz.nl. Verder is hij woordvoerder van de Palestijnse Gemeenschap in Nederlan, en lid van het centrale aktiecomité Stop de Oorlog.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van