Dit stuk is ingezonden door Johan Otten
Tot mijn grote verbazing kwam ik er kort geleden achter dat er een stichting bestaat voor slachtoffers van een religieuze opvoeding, subhanAllah! Hier konden lotgenoten verhalen aan elkaar uitwisselen over een opvoeding vol indroctinatie en dogmatiek. Enerzijds komisch, anderzijds zorgwekkend.
Toch heeft deze constatering mij er toe bewogen om zelf een stichting op te zetten: de stichting voor slachtoffers met een ‘eet je bord leeg’-verleden. In deze stichting kunnen lotgenoten elkaar treffen en verhalen uitwisselen over een opvoeding vol borden die leeggegeten moesten worden. Zo heb ik pasgeleden een persoonlijk verhaal gelezen van een jongen die jarenlang boerenkool moest eten, tegen zijn zin in!!!
Toch zat ik na de oprichting van mijn stichting (met ultra-originele naam) met een onderbuik gevoel. Mensen die claimen dat kinderen met een religie opvoeden onjuist is, gaan veelal uit van het principe dat een kind moet leren eigen keuzes te maken in zijn leven. In de pedagogische literatuur ook wel aangeduid met ‘het kind dat zijn eigen roman schrijft’. Kinderen moeten zich kunnen ontwikkelen tot een uniek persoon. Op het moment dat je kinderen opvoedt met religie vervalt het kind in vanzelfsprekendheden en laat je niet de keuze aan het kind.
Daar valt wat voor te zeggen, nietwaar? Aan de andere kant van de rivier zie je mensen die niets anders willen dan hun kind opvoeden met religie. Duidelijke waarden en normen… klinkt al snel betuttelend. Betuttelend, maar wel zeer essentieel voor de ontwikkeling van het kind. In de literatuur ook wel aangeduid als: het kind moeten weten waar hij heen gaat. De duidelijkheid die de Islam biedt aan de mens en het kind is een prachtig kader om jezelf binnen te ontwikkelen..en dat vooral in de tijd waar tigggg informatiebronnen op je af komen en waar kinderen daardoor eerder kans krijgen op stoornissen als adhd en autisme!
Nee…neeee…neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Geen kaders, het kind moet zelf leren kiezen! Het kind moet zijn eigen verhaal kunnen schrijven, en jij als ouder bent er om hem hierin te ondersteunen!! Dat is de juiste zienswijze op opvoeden.
Wat deze mensen niet inzien, is dat zij net zo goed als gelovigen hun kind opvoeden met normen en waarden die zij belangrijk vinden, en waarvan zij denken dat deze goed zijn voor hun kind. Want zowel keuzevrijheid als Godsvrees zijn waarden die je je kind mee kan geven!
De stichting voor slachtoffers met een ‘eet je bord leeg’ verleden is trouwens vandaag al opgedoekt. Het oudste lid ligt op sterven en sprak de wijze woorden: Loop niet met een bord voor je kop…
Johan Otten (22)
Student pedagogiek
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!
20 Reacties op "‘Eet je bord leeg’ verleden"
assalamoe aleikoem aggie Johan,
mag ik ook lid worden?
(de ptts zit ‘m vooral in spruitjes en lof ;) )
wswrwb
noureddine
Hmm. Mooi stuk!
Religie wordt vaak gezien als een belemmering voor de ontwikkeling van het kind, terwijl het voor mij zoveel duidelijkheid heeft gegeven in het leven.
Precies zoals je zei, je leeft naar een bepaald doel toe die je voor ogen ziet. De één ontdekt al snel wat zijn doel is, en de andere komt daar later achter. En al is er één gemeenschappelijk doel in de Islam, dan ben ik er zwaar van overtuigd dat toch iedereen het anders beleefd.
Beetje flauw verhaal, zeg. Er zijn genoeg mensen die opgegroeid zijn met een doodeng godsbeeld, strenge sociale controle, en verstikkende regels, om nog maar te zwijgen van mensen die door hun familie buitengesloten worden omdat ze niet meer op de “juiste manier” geloven. Ik ken genoeg mensen die dit hebben meegemaakt en vind het flauw om hun ervaring zo weg te zetten.
Dat betekent natuurlijk niet dat religie per sé niet goed is voor kinderen, maar beweert deze stichting dat dan?
Assalamoe alaikum broeder,
Mashallah echt een vet goed artikel… Keep up the good work! Er blijkt het nodige journalistieke talent aanwezig te zijn onder de teruggekeerde broeders….
Ws,
Mark
Sorry Johan maar het is een absurde vergelijking. Beter opletten tijdens de studie svp.
Volgens mij is het gebruiken van de maaltijd een opzichzelfstaand gedeelte van de dag, terwijl het bij extreem religieuze gevallen, het de religie is die terugkomt in ieder aspect van de het leven en de dagelijkse structuren.
Het feit dat iemand al 10 jaar tegen heug en meug boerenkool naar binnen werkt, zal hem een aversie tegen de kok, groenten in het algemeen, en een lichte fobie voor de groenteboer bezorgen, terwijl een te heftige religieuze opvoeding kan, met de nadruk op kan, leiden tot afwijzing van de maatschappij waar je WEL deel van uit maakt.
Kortom een vreemd verhaal, onderbouwd met een absurde, niet opgaande vergelijking. Beetje jammer!
Een van de leukste stukken van de laatste tijd. Leuke stijl van schrijven!!!
Laat wat vaker van je horen
Groetjes,
H
Helemaal met Lieke eens. Daar zou ik nog aan willen toevoegen dat het typisch is voor religieuzen om te veronderstellen dat “duidelijke waarden en normen” samenhangen met hun geloof. Dat is volstrekt onjuist.
En het is ongetwijfeld ook geen gebrek aan waarden en normen wat de slachtoffers van een religieuze opvoeding parten speelt. Het is de vreselijke bewustwording dat je ouders je voortdurend hebben voorgehouden dat waarden en normen worden “opgelegd” vanuit de religie. Op het moment dat je dan, om wat voor reden dan ook, moet concluderen dat je ouders het mis hadden en je je religie vaarwel zegt, belandt je in een vreselijk gat; je moet opnieuw gaan ontdekken achter welke waarden en normen je dan wel staat omdat je je hele leven nog geen kans hebt gehad of genomen om dit voor jezelf te bedenken.
Het baseren van normen en waarden op religie is niet alleen onnodig, want de meeste gangbare waarden en normen zijn universeel binnen een maatschappij, het is ook nog eens hartstikke gevaarlijk om iemands’ normbesef te wortelen in een religie aangezien je daarmee willens en wetens het risico loopt dat het normbesef bij het verlaten van die religie ineenstort. Kinderen van religieuze ouders zijn – evenals kinderen met een gebrek aan opvoeding – dan ook vaker crimineel, zoals je hier kunt lezen:
http://www.dvhn.nl/nieuws/nederland/article3292328.ece
Alleen die link toont al aan dat er een statistisch te bewijzen probleem is met een religieuze opvoeding. De betuttelende wijze waarop dit soort slachtoffers van een religieuze opvoeding hier dan ook als hypocriete zeurpieten worden neergezet kan ik niet echt rijmen met het sociale inzicht dat ik zou verwachten van een student pedagogiek. Juist dit vraagstuk, wat in feite de zoveelste herhaling van het klassieke vraagstuk over conditionering vs inzicht, lijkt me iets wat een pedagogiek student toch zou moeten inzien…
“De duidelijkheid die de Islam biedt aan de mens en het kind is een prachtig kader om jezelf binnen te ontwikkelen..en dat vooral in de tijd waar tigggg informatiebronnen op je af komen en waar kinderen daardoor eerder kans krijgen op stoornissen als adhd en autisme!”
Dat is jou mening en dus is de stichting voor jou niet nodig.
Er zijn ook mensen die een religieuze opvoeding als hel ervaren en er later problemen mee krijgen.
Het twee kanten van een rivier gaat niet op omdat het geen kwestie is van overtuigingen over opvoeding, maar een kwestie van hoe de persoon waarover het gaat het heeft ervaren en die persoon kan zelf die keuze maken.
Er is dus geen dwang, je bent tevreden of je hebt problemen, je negeert de stichting of maakt er dankbaar gebruik van, iedereen happy oftewel leven en laten leven!
Mvg
@ zmooc:
Je doet een aantal aannames waar ik mijn vraagtekens bij heb:
“Op het moment dat je dan, om wat voor reden dan ook, moet concluderen dat je ouders het mis hadden en je je religie vaarwel zegt, belandt je in een vreselijk gat; je moet opnieuw gaan ontdekken achter welke waarden en normen je dan wel staat omdat je je hele leven nog geen kans hebt gehad of genomen om dit voor jezelf te bedenken.
”
Na dit stukje tekst gelezen te hebben vraag ik mij oprecht af welk beeld dat je hebt van een religieuze opvoeding?
Jou aannames over de invulling van religeuze opvoeding zie je ook erg duidelijk terug in de link die je plaatst. Het gaat hier over overbeschermde kinderen. Hoe heb je in het artikel kunnen leggen met religie?
@ Lieke: Soms is het handig om een iets wat absurde vergelijking te gebruiken om de boel wat scherper neer te zetten dan het wellicht in werkelijkheid is en zo discussie op gang te krijgen. Het artikel is geschreven vanuit mijn referentiekader en mijn ervaringen over hoe mensen denken over een religieuze opvoeding. Echter, over de invulling van een religieuze opvoeding valt nog veel meer te vertellen dan in dit artikel geschreven staat. Een afkeer krijgen van deze maatschappij is naar mijn inziens niet wenselijk. Opvoeding zou er juist aan bij moeten dragen dat het kind maatschappelijk bewust wordt.
Gr. Johan
Elke ouder wil het beste voor zijn kind. Als je zelf bepaalde overtuigingen hebt zal het erg moeilijk zijn om je kind los te laten als dat betekent dat het in jouw ogen de verkeerde kant opgaat.
Je krijgt van huis uit een bepaalde basis mee; of die basis goed of slecht is, is zo subjectief dat daar niets algemeens over te zeggen valt. Gelukkig zijn er tegenwoordig meerdere manieren om je verder te ontwikkelen en wordt je min of meer gedwongen verder te kijken dan je neus lang is…
Mashaa allaah mooi stuk johan!
Wasalaam
Esma Yousfi
Dat mag naar mijn mening wel wat verder uitgewerkt, Johan.
Hoewel, ik geloof niet dat je een stelling te pakken hebt die bij nadere uitwerking stand zal houden.
Mij lijkt het redelijk om mensen die in moeilijkheden komen door trauma’s te helpen. Dat heeft weinig te maken met of de ouders religieus waren. Het komt voor, streng gereformeerd opgevoede kinderen bijvoorbeeld kunnen sociaal-psychische problemen krijgen. Maar er zijn ook allerlei andere mogelijke oorzaken van trauma’s, zoals sexueel misbruik, pesten, geweld (kindsoldaten) – het heeft altijd met (misbruik van) macht en met (lichamelijk of psychisch) geweld te maken. Het is nogal een verschil of je met liefde iedere dag aardappelen te eten krijgt, of dat je ouders je dagelijks uitfoeteren en met je hoofd in de puree duwen.
Jan
Ik sluit me aan bij Jan #12
@ Jan:
Bedankt voor de feedback,
Uiteraard is het logisch en redelijk dat je mensen met trauma’s helpt. Laten we er geen misverstand onder verstaan dat ook ik het erg vind als mensen een trauma overhouden aan hun opvoeding, geen enkele twijfel over mogelijk. Waar ik mij persoonlijk vaak aan stoor zijn de berichten over dat een religieuze opvoeding vol indroctinatie zou zitten en dergelijke. Zo wordt er al vreemd opgekeken als een kind moet leren bidden van zijn ouders. Ikzelf zie dit helemaal niet zo.
Beste Johan,
Allemaal leuk en aardig, maar deze vlieger gaat m.i. niet op zo als jij ‘m wil oplaten.
Je stelling die je in neemt is duidelijk. De metafoor die jij wenst te gebruiken is in deze een ongelukkige, m.aw. niet relevant.
Het lijkt me duidelijk dat “slachtoffers” van een religieuze opvoeding zich niet melden als ze moesten bidden van pa en ma voor de maaltijd.
Ouders die zich willens en wetens losmaken van de samenleving omdat men de religie en zijn geboden en wetten boven de maatschappij plaatst, zijn m.i. slechte en 1 dimensionale opvoeders. Laat hierbij wel duidelijk zijn dat dit niets zegt over de liefde van ouder naar kind. Ik zeg hier alleen dat een ouder die zijn kind geen balans biedt in deze, schade toebrengt.
Ik ben het wel met Lieke eens.
Er bestaan in Nederland al zoveel voorbeelden van mensen die – om welke reden dan ook – trauma’s zeggen te hebben overgehouden aan de strenge op religieuze voet gebaseerde opvoeding door ouders dat ik me absoluut niet kan noch wil voorstellen dat er
geen zulke slachtoffers te vinden zouden zijn binnen de Islamitische geloofshoek.
Wat bijvoorbeeld te denken van homo’s?
Is het niet toch zo dat met name zij het nog steeds ontzettend zwaar hebben binnen de Islamitische wereld om voor zichzelf op te kunnen komen zonder vrijwel automatisch geconfronteerd te moeten worden met zoiets als algehele uitsluiting uit de eigen familie?
Misschien had de eerste schrijver in deze topic ook daar even stil bij moeten staan alvorens een eigen clubje voor “getroffenen” op te richten en ook weer op te heffen……@!
Selaam alaikoem Johan,
Een goed stuk. Je onderbouwt je argumenten goed en geeft een duidelijke beeld van de situatie. Alleen het stukje over adhd en autisme vind ik toch wel een beetje oppervlakkig. Waarschijnlijk zou je er in een volgend stuk wat dieper op kunnen ingaan? Ghair inshallah.
Ben trouwens best onder de indruk van je jongeman, heb het één en ander over je opgezocht. Keep up the good work ;-)
Ma3a Salama, Siham.
Johan Otten, een vraagje, ben je getrouwd, beetje raar om het via deze manier te vragen…
Beste Johan,
Ik heb een klein vraagje. Ik ben zeer benieuwd waar je precies vandaan komt. Ik had op een youtubefilmje van je gehoord dat je uit Gilze-Rijen komt. Ikzelf kom ook uit Rijen. Kom je uit Gilze of uit Rijen, en waar ergens?
Groetjes
Salaam ouaalaykoum broeder,
Ik heb een aantal vragen aan jou.
Zouden deze ect. via de mail kunnen.
wa salaam,
saida