Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk

Toppunt van Hypocrisie

, 25 maart 2012, 140 reacties

Als je echt tegen racisme bent, wees dan consequent, en werk samen met Joden die net zo weinig van het CIDI moeten hebben als ikzelf. En die zijn er genoeg.

Wie ook maar enigszins op de hoogte is van de discussie over Midden Oosten-gerelateerde conflicten in de Nederlandse media, kent ook de rol van het CIDI. Een club van Zionistische Israël-fanaten die geen kans voorbij laat gaan om te fungeren als spreekbuis en propagandamachine van het Israëlische regime.

Een regime, bekend om zijn systematische raciale segregatie van Arabische inwoners door middel van betonnen afscheidingsmuren, en ‘Jews-only’ wegen en bussen. Om de schijnprocessen van het Israëlische rechtssysteem, waarbij zelfs bij bewezen regelrechte moord op een Palestijn de Israëlische kolonist of soldaat steevast wordt vrijgesproken. Een regime, dat Palestijnen met regelmaat zonder enige aanklacht of vorm van proces maandenlang opsluit, en dat herhaaldelijk massamoorden pleegt vanuit de lucht via F-16’s en Apaches op de belegerde enclave Gaza.

Zonder pardon worden Palestijnen uit hun huizen in Oost-Jeruzalem gesmeten zodat deze betrokken kunnen worden door Zionistische Joden. Zonder pardon worden hele landerijen onteigend, de Palestijnse agrariërs zonder levensvoorzieningen achterlatend. Zonder pardon wordt een van de aller-oudste historische Islamitische begraafplaatsen (Ma’man Illah, ook bekend als Mamilla) in Jeruzalem, waar zelfs Sahaba begraven liggen, omgewoeld en uitgegraven voor de bouw van – hoe cynisch en laaghartig kun je zijn – een ‘Museum van Tolerantie’.

Hypocrisie van het CIDI: selectief anti-racisme

Dit is het regime waar het CIDI zich onvermoeibaar voor inspant – maar dat is niet de enige activiteit van deze dubieuze club. De heilige goedwillende vredestichter uithangend, steekt het CIDI veel moeite en tijd in politiek lobbyisme, en in het creëren van verbonden en affiliaties. Zo stond het CIDI samen met de gemeente Amsterdam en Marokkaanse organisaties in 2006 aan de wieg van het Joods-Marokkaans Netwerk Amsterdam (JMNA), een clubje dat – gewild of ongewild – Zionisten de kans geeft zich te profileren als vrienden van het Marokkaanse volk.

Recent is het ze opnieuw gelukt: het CIDI werd uitgenodigd om op 21 maart deel te nemen aan het anti-racisme evenement “Stop Racism! Celebrate Unity” van Quinsy Gario, bekend door zijn actie “Zwarte Piet is Racisme”. Er is niets op tegen om ook Joden aan een anti-racisme evenement deel te laten nemen, integendeel zelfs. Maar waarom juist een racistisch-extremistische groep zoals het CIDI? Waarom niet een organisatie zoals Een Ander Joods Geluid (EAJG), die veel duidelijkere anti-racistische denkbeelden uit en zich meestal juist tegen de Apartheidspraktijken van het Zionisme verzet? Een vreemde keus, die vele bedenkingen oproept.

Anti-racisme activist Quinsy desillusioneert

Legendarische anti-Apartheid activisten zoals Nelson Mandela en Desmond Tutu hebben meermalen aangegeven dat de Israëlische vorm van Apartheid de Zuid-Afrikaanse op vrijwel alle gebieden overtreft. En ze hebben gelijk: die overtreft deze onder andere in grimmigheid, gewelddadigheid, moordlust en mate van racisme.

Wat een grote teleurstelling dan ook in Quinsy Gario, een jongeman voor wie ik erg veel bewondering heb wegens zijn moedige strijd tegen geïnstitutionaliseerd racisme op grond van huidskleur. Hij is het boegbeeld van de ‘Zwarte Piet is Racisme’ beweging, een beweging die ik uit overtuiging en van harte steun – vanaf het eerste uur. Niemand zal naar de video hebben gekeken waar hij door Nederlandse politieagenten afgeranseld wordt, zonder een gevoel van afschuw, en tegelijk een gevoel van woede tegen dergelijk ongerechtvaardigd geweld.

Het is schokkend en teleurstellend dat Quinsy een racistische organisatie zoals CIDI bij de opzet van zijn evenement heeft betrokken. De teleurstelling werd later nog vergroot door zijn voortdurende ongevoeligheid voor de kritiek die hij hierop kreeg. Zo schreef op de event-pagina ‘Jelle Amsterdam’ een commentaar dat op perfecte wijze samenvat waarom het betrekken van CIDI bij een anti-racisme happening onlogisch is en het doel ervan ondermijnt. Zijn commentaar kreeg grote bijval. Kijk maar eens op Facebook.

'Jelle Amsterdam' op Facebook

Bij Quinsy kun je nog denken: wat weet hij over het Midden-Oosten? In hoeverre is hij op de hoogte van de racistische praktijken van de Zionistische staat? Ik kan deze vragen niet beantwoorden, maar het blijft een feit dat je als anti-racisme activist geen goede sier maakt door met Zionisten te flirten en – zo mogelijk nog erger – racisten een podium biedt om voor te wenden dat ze tegen racisme zijn.

“If you don’t stand for something you will fall for anything” – Malcolm X

Op de deelnemerslijst is nog een naam te vinden die teleurstelling oproept: de zangeres Rajae El Mouhandiz. Ook voor haar heb ik bewondering; haar muziek ligt me wel, en ik vind het knap hoe ze haar eigen geluid weet te creëren. Toch had ik wel enige bedenkingen. Op Facebook voltrok zich ooit een nogal scherpe discussie tussen mij en haar, waarbij het me duidelijk werd dat ze als het op Palestina aankomt weinig behoefte lijkt te hebben aan het hanteren van eenduidige heldere principes, en liever alle partijen te vriend houdt.

Helemaal verbaasd was ik dan ook niet, toen ik hoorde dat ze zou optreden bij dat ‘anti-racisme’ evenement (ja, die aanhalingstekens horen daar echt, als het CIDI van de partij is). Ik was wel iets anders: ernstig verstoord. En dat ben ik nog steeds. Ik vind dit dermate onprincipieel dat het de fatsoensnormen overschrijdt. Ik beschouw het als een schoffering van het gehele Palestijnse volk, met de boodschap: we strijden weliswaar tegen racisme, maar jullie doen er niet toe. En dat pik ik niet: niet van Quinsy Gario, en ook niet van Rajae el Mouhandiz.

Ik heb Quinsy en Rajae dan ook ontvriend op Facebook. Noem het maar overdreven, of noem het overdreven dat ik dit stuk schrijf; dat vind ik verder prima. Ik noem het consequent zijn. Als ik het niet zou doen, zou het huichelachtig van mij zijn. Ik heb net zo weinig op met racisten, als met hen die hen de hand boven het hoofd houden.

Een anti-racisme evenement organiseren onder de naam “Stop Racism! Celebrate Unity” en dan – schaamteloos – vertegenwoordigers van een racistische Zionistische beweging zoals het CIDI daarbij betrekken? Je kunt het ook echt te bont maken. Als je echt tegen racisme bent, wees dan consequent, en werk samen met Joden die net zo weinig van het CIDI moeten hebben als ikzelf. En die zijn er genoeg.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van