Voorpagina Maatschappelijk

Gelijkheid of (Gelijk)waardigheid?

Uit onderzoek is gebleken dat meisjes door het kijken naar sexy muziekclips de neiging hebben te denken dat een sexy uiterlijk essentieel is voor vrouwen. Eerder werd aangegeven dat er een campagne tegen meisjes als lustobject zou/zal komen. Volgens minister Plasterk is werk de sleutel tot volledige gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Mannen worden als het ware als succesobject gezien in deze maatschappij (omdat ze werken) en vrouwen als seksobject, omdat ze dat in mindere mate doen. Wat een onzin.

De hoofdvraag zou moeten zijn: Wat moet er gedaan worden om de lusten te onderdrukken en het niet te uiten als lasten van de seksuele gevoelens ten opzichte van vrouwen(/mannen)? Al jaren roep ik dat feminisme een averechts effect heeft. Het benadrukt het "onderdrukte" karakter van een vrouw door zich enkel "gelukkig" te achten wanneer ze gelijkheid met de man bereikt. Wat heb je aan een samenleving vol gelijkheid, maar geen (gelijk)waardigheid? Toch heeft feminisme nooit gedicteerd dat de waarde van een vrouw uit haar seksualiteit zou moeten komen en zie ik de oorzaak niet hierin.

Ik ben van mening dat de actualiteit zich onvertaald laat in de huidige media en berichtgeving. De sociale houding van mannen ten opzichte van de vrouw en vooral de vrouw ten opzichte van vrouwen moet veranderd worden. Allerlei onderzoeken bewijzen dat mensen tegenwoordig x aantal minuten per uur/dag aan seks denken. Het is wat simpel om te stellen dat vrouwen aan het werk moeten en om hiermee hun positie wereldwijd te bevorderen. We hebben het hier over een vrije cultuur waarin seks altijd moet kunnen, waar dan ook en met wie dan ook. Daar moet verandering in komen!

Wat we ons dus ook moeten afvragen is: Hoe creëren we aanvaardbaardere sociale keuzes voor een vrouw en hoe kunnen wij ze prominenter en aantrekkelijker maken, terwijl we werken tegen de machtige seksuele ondertoon van de huidige maatschappij?

De aanpak ligt hem naar mijn inziens niet in het aan het werk zetten van de vrouwen, maar bij de opvoeding (waar een vrouw weer een grote rol in speelt), onderwijs en uiteraard aan de media. Dat laatste is een vermoeiende discussie met degene die daar tegen zijn. Tuurlijk kan ik zappen, doe ik ook. Tuurlijk hoef ik "die bladen" niet te lezen, maak je daar maar geen zorgen om. En natuurlijk hoef ik "die films" niet te kopen/huren/zien. Doe ik ook niet. Maar dat zijn geen argumenten, want het neemt niet weg dat (ook al kijk ik niet) vrouwen halfnaakt (en naakt) daarin tevoorschijn komen en dat mannen hen als lustobject zien, op steeds jongere leeftijd.

Toch weet ik dat het iets ingewikkelder in elkaar zit wanneer je de media aan zou willen pakken. Media baseert zich op de marktwerking en niet op wat sociaal wenselijk is. Het draait om "wat kost het me", maar vooral om "wat levert het me op". Vaak wordt hierin de Dove campagne als prachtige voorbeeld van "hoe het ook kan", waar ik toch fronsend van ga kijken. Nog steeds zie je de vrouw 4/5 deel naakt, alleen zijn ze dit keer volslank. Het is anders, maar het is er niet beter op geworden. Het is allemaal niet alleen te wijten aan de man, wat wel vaak gedacht wordt. Veel vrouwen houden het zelf in stand. Zo wordt bijvoorbeeld de Cosmopolitan als een damesbijbel bestempeld en "Sex and the City" als een feministische serie.

Dus wat behoort een feminist nu op dit punt te doen? Waar ligt de grens of is er geen feitelijke grens te trekken en bestaat er geen antwoord op die vraag. Is de gemiddelde feministe dood of schadelijk? Of komen we er nou met z’n allen achter dat "feminisme" niet het antwoord is op de huidige problematiek, maar zelfs de oorzaak, doordat het door vrouwen verkeerd begrepen is?