Vanavond is de herdenking van Kristallnacht. De ‘Eens maar nooit weer’ slogan heeft zijn doel niet bereikt. Nog steeds zijn er in de wereld veel conflicten/oorlogen gaande. Van de een weet je meer af dan de ander. Zo is de wereld voornamelijk gefocust op de ‘war on terror’ en de oorlogen in Irak, Afghanistan en Palestina. Daar wordt in de media ook het meest over bericht. Nu zijn er naast conflicten in het Midden-Oosten ook minstens zo veel onenigheden in het continent Afrika. Denk dan aan de humanitaire ramp in Darfur, Soedan. Alleen raar dat daar zo weinig aandacht aan gegeven wordt en men er weinig over spreekt. Vraag jezelf eens af in hoeverre jij weet waar het conflict over gaat. Na een inmiddels vierjarig en onoplosbaar conflict, 2,5 miljoen vluchtelingen en 200.000 doden is de maat vol. Daarom hebben journalisten en hulp-, vredes- en mensenrechtenorganisaties de krachten gebundeld en het mediaoffensief ‘Tot zover Darfur’ in het leven geroepen. Met deze actie willen ze aandacht vragen voor het conflict in Darfur.
Al de hele week zijn er allerlei stukken en specials verschenen in de media, zoals een Darfur special van Vrij Nederland. Vanavond om 20.30 uur wordt het mediaoffensief op Nederland 2 gepresenteerd. In de media is er weinig aandacht voor Darfur, terwijl er al vier jaar lang heftig wordt gevochten en de situatie nog steeds uitzichtloos is. Voorbeeld: Een jaar terug vertelde een journaliste van het persbureau ANP dat ze als redactie vonden dat Darfur te weinig aandacht kreeg en besloten er een paar artikelen over te schrijven. Achteraf gingen ze kijken hoeveel media het hadden geplaatst. Resultaat: Geen een.
Niemand kan een goede reden bedenken waarom er in de Nederlandse media zo weinig aandacht voor is. Is het dat we Afrika-moe zijn? Het geen directe binding heeft met Nederland? Of is het omdat we gewoon egoïstisch zijn en het ons niet interesseert dat mensen in andere landen het moeilijk hebben? De aandacht blijft niet bij een avond, er zijn projecten gaande om er in het vervolg ook meer aandacht aan te besteden.
Nu hebben sommigen er bezwaren tegen dat de journalistiek wordt gebruikt om een kwestie zo openlijk aan de kaak te stellen. Zij stellen dat de media niet onafhankelijk kan functioneren als het wordt gesponsord door hulporganisaties die belang hebben bij de verspreiding van hun eigen agenda. Er zijn meer conflicten in de wereld die zelfs meer levens eisen, maar ook net zo min aandacht krijgen. Iedereen wil zijn of haar verhaal kwijt aan de media. De hele Darfurspecial in Vrij Nederland is gesponsord door een hulporganisatie, al heeft Vrij Nederland wel duidelijk gemaakt dat de journalistieke onafhankelijkheid is gewaarborgd.
Toch speelt de journalistiek een grote rol in de agendasetting. De laatste jaren worden journalisten al gesponsord door hulporganisaties om te schrijven over rampen en conflicten, omdat de kranten er weinig geld aan willen besteden. Het is erg duur om een correspondent in het buitenland te hebben en de lezers zijn er amper in geïnteresseerd. Van de andere kant kun je je afvragen of het niet altijd al gebeurd dat de media niet altijd even onafhankelijke berichten verspreiden, maar omdat het nu zo openlijk gedaan wordt het ineens een bron van kritiek vormt. De rol van de journalistiek blijft dubieus, maar dat er meer aandacht moet komen voor Darfur en dat het probleem opgelost dient te worden blijft ongetwist.
16 Reacties op "(Media)Aandacht voor Darfur"
Naar mijn weten is Darfur wel degelijk vaak in het nieuws geweest. De laaste paar weken(maanden) is de mediaaandacht echter wel drastisch omlaag gegaan. Dat begrijp ik ook niet want deze mensen hebben onze hulp gewoon nodig.
Nu denk ik ook dat het te maken heeft met de oplossingen voor het conflict. Ik denk dat een gewapende interventiemacht de enige oplossing om dit in korte tijd te stoppen.
Maar zoals altijd wacht Europa weer tot dat de V.S. de kastanjes uit het vuur haalt.
Hoi Johan,
Je wordt op je wenken bediend.
Maakt maar weer duidelijk dat er inderdaad wat meer media aandacht nodig is voor Darfur.
http://www.un.org/Depts/dpko/missions/unamid/UNAMID_Deployment.pdf
Tot blogs,
Henk
Beste Luitjes
Waarom wel Darfur en niet Congo of Irak?
The Politics of Naming: Genocide, Civil War, Insurgency
Mahmood Mamdani
The similarities between Iraq and Darfur are remarkable. The estimate of the number of civilians killed over the past three years is roughly similar. The killers are mostly paramilitaries, closely linked to the official military, which is said to be their main source of arms. The victims too are by and large identified as members of groups, rather than targeted as individuals. But the violence in the two places is named differently. In Iraq, it is said to be a cycle of insurgency and counter-insurgency; in Darfur, it is called genocide. Why the difference? Who does the naming? Who is being named? What difference does it make?
The most powerful mobilisation in New York City is in relation to Darfur, not Iraq. One would expect the reverse, for no other reason than that most New Yorkers are American citizens and so should feel directly responsible for the violence in occupied Iraq. But Iraq is a messy place in the American imagination, a place with messy politics. Americans worry about what their government should do in Iraq. Should it withdraw? What would happen if it did? In contrast, there is nothing messy about Darfur. It is a place without history and without politics; simply a site where perpetrators clearly identifiable as ”˜Arabs’ confront victims clearly identifiable as ”˜Africans’.
http://www.lrb.co.uk/v29/n05/mamd01_.html
Six years of conflict in Congo have claimed 3.8 million lives – half of them children – with most victims killed by disease and famine in the still largely cut-off east, the International Rescue Committee said yesterday.
http://www.guardian.co.uk/congo/story/0,12292,1370528,00.html
Met vriendelijke groeten,
Mohammed
Hoi Mohammed,
Omdat je met die redenering nooit meer een probleem aan kunt kaarten zonder in een eindeloos gekissebis te vervallen over de vraag of er misschien niet een ander enigszins vergelijkbaar, maar nog erger probleem ook aangekaart moet worden.
Dharfur is een hemeltergend drama en het is een goede zaak dat daar serieus en diepgaand aandacht aan besteed wordt.
Ik vind het overigens een slechte zaak dat allerlei organisaties redactionele inhoud kopen, al helemaal als dat niet duidelijk vermeld wordt. Als Novib aandacht wil vragen voor Dharfur in VN, moeten ze gewoon advertentie pagina’s kopen, desnoods tien en er een mooie advertorial van maken.
Tot blogs,
Henk
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds de neiging heb te gaan zappen als het over Darfur gaat. Het is ook voor mij de ver van mijn bed show en dat heeft weinig met de omvang en ernst van het probleem te maken. Ik denk meer met het feit dat het niet direct mijn eigen leven kan beinvloeden en ook omdat ik mij nogal machteloos voel er iets aan te doen. Als je hoort wat de machthebbers daar doen vraag ik mij wel eens af of een kruisraket gericht op het paleis van iemand die vluchtelingenkampen laat bombarderen wat zoden aan de dijk zou kunnen zetten? Of klinkt dat niet pacifistisch genoeg? Ik bedoel praten met dit soort mensen lijkt mij niet al te veel op te leveren en er schijnt geen partij te zijn in het conflict die zich niet bezig houdt met het afslachten van ongewapende burgers. Alle partijen zijn uit op macht en voelen geen beletsel daarom de andere partij uit te roeien. Mijn oplossing hierboven slaat natuurlijk nergens op maar het is zo’n soort conflict waarbij je niet weet waar je moet beginnen aan een oplossing.
De wereld wacht op de Amerikanen, maar dan kunnen ze w8en tot ze een ons wegen, want er is niets te halen daar, zou ze alleen maar geld kosten en daarnaast is het somalie-syndroom voor de amerikanen nog redelijk vers (black hawk down, etc). Dus gebeurd er helemaal niets, europeanen zijn te laf en de afrikanen (“vredesleger”) zijn net zulke boefen als de arabische milities in Sudan…
(quoto blood diament; TIA, this is Africa, and god left this continent a long time ago)
Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje “conflict moe” ben. Er zijn zo veel conflicten en de problemen zijn zeer complex. Ik ben dus selectief geworden in de conflicten waarin ik me verdiep, niet omdat het ene leed minder erg is maar ik heb gewoon de energie en de tijd niet. Conflicten in Afrika voelen over het algemeen heel ver van mijn bed.
Hoi Simon,
Ik denk ook dat jouw redernering bij meerdere partijen speelt. Wie garandeert ons dat wanneer Europa(het zal wel niet) of Amerika ingrijpt het conflict binnen afzienbare tijd ophoud? We kunnen daar wellicht iets opbouwen maar dat gaat misschien wel genersties duren. Het is een onstabiel land en zal dat hoogstwaarschijnlijk over 10 a 20 jaar nog steeds zo zijn.
Als we ingrijpen dan zal dat voor langere termijn zijn. Dat moeten we ons wel realiseren. Maar het is misschien de enigste oplossing willen wij deze mensen niet aan hun lot overlaten.
Waarom zou het Westen zich schuldig voelen voor Darfur? Soedan heeft een Arabisch- islamitische regering.De grootste schurken, moordenaars en verkrachters zijn Arabische janjaweed. De Arabische wereld is aan zet. Laat men daar nu eens dat men zelf ook voor vrede kan zorgen, zonder altijd naar het westen te wijzen.
# Hagar
Ik geloof niet dat Suzan de schuld voor de Darfur crisis in westerse schoenen probeerd te schuiven of het westen vraagt de crisis op te lossen. Ze steld wel dat het probleem opgelost moet worden, maar dat lijkt me logisch. Ze vraagt alleen waarom er zo weinig aandacht in de media voor Darfur is. Het artikel gaat over berichtgeving of liever gezegd het gebrek aan intresse.
hou nou toch eens op met dat eewige gezijk… ik ben een simpele burger, en ik word dag na dag gebombardeerd met al dat ongeluk.
ik maak me liever druk over mn gazon wat gemaait moet worden. of over met welke slet mijn zoon nou weer bij in bed licht, of over mijn belasting papieren.
keer na keer worden wij burgers geteroriseerd met zulke ongein. UT KAN OOK WEEL EENS EVEN GENOEG ZIJN!
Salaam B & S,
Het feit, belangrijk op zich, wijst daar naar waar leugens meestal waarheid worden….Ten eerste weet ik absoluut niet meer welke media ik zou moeten raadplegen voor eerlijke, onafhankelijke verslaglegging….sinds de zogenaamde war on terror….(alleen the observer en the guardian zitten erdicht tegen aan..zie hezbollah-israel clash during summer of 2006..)
Ten tweede herinner ik me bij de genocide in rwanda 1994 altijd de sippe gezichten van “mijn”landgenoten. het verlies op het wk voetbal van Brazilie deed meer bewegen dan de fatale strijd (holocaust vervaagt hierbij) tussen de Hutu’s en Tutsi’s…..de journalistiek heeft hier veel te laat op gereageerd en het westen…heeft zoiets als ja….die zijn buiten westen…
Mensen…Africa heeft een ongelovelijke mooi landschap en cultuur…en de eigen mensen (darfur) en de imperialisten beroven mijn afrika van haar schoonheid! Niet alleen Darfur maar heel africa heeft hulp nodig…..de bootjes kunnen we niet tegenhouden…..Africa doesn’t need money…it needs well educated people who are able to manage a fair share of its natural resources…..maar het westen heeft geen idee en de jounalistiek doet er aan mee…….Het draait toch allemaal om de munten..mensen dat waren mijn punten…
Salaams Mallouki
De media zorgt ervoor dat ik niet weet wat ik moet geloven…
http://www.nu.nl/news.jsp?n=1310953&c=25&rss
Ergens vind ik het verschrikkelijk dat er mensen zijn die aangeven simpele burgers te zijn en daarom niet echt zitten te wachten op het leed van anderen.
In ‘Wat is de Wat’ een hartverscheurdend boek van Dave Eggers, wordt het verschrikkelijke verhaal van Sudan vertelt door Valentino Achak Deng, een jongen die onvoorstelbaar veel dood, geweld en ongeluk heeft overleefd.
Tim, ergens begrijp ik het ook wel, die zelfvoldane uitspraak dat je “het helemaal zat bent” al dat onheil in de wereld. Het is ook wat: een simpele burger zijn, je simpele leven leiden en dan ook nog eens geconfronteerd worden met mensen die doodgaan. Met z’n duizenden. Tjonge, je zou er bijna chagerijnig van worden.
Waar ik trouwens niet chagerijnig van word: het boek ‘Wat is de Wat’. Ondanks al het onvoorstelbare leed was het nergens naar om te lezen. Dat kwam vooral omdat Valentino Achak Deng nergens ook maar neigt naar zelfmedelijden. Of haat. Of rare uitspraken over wie nou eigenlijk de schuld heeft van het hele gedoe.
#Casper, ik ken mensen die hun TV de deur uit hebben gedaan om die reden. Het is natuurlijk nieuw van onze tijd dat we op tamelijk indringende wijze getuige kunnen zijn van hetgeen zich elders op de wereld afspeelt. Vroeger duurde het enkele dagen voordat je in Haarlem wist wat er in Amsterdam was gebeurd en dan nog alleen van horen zeggen. Nu kan je het geweld dagelijks in je huiskamer aanschouwen en er zijn mensen die daar niet tegen kunnen. Dat is een gevoeligheid die je volgens mij moet respecteren.
Er moet echt veel meer aandacht aan Dafur worden geschonken, maar liever praten ze hier over de baby van maxima of over diefstalletjes, er is daar massamoord aan de gang, Groot probleem aan de aanpak is China, zij spreken een veto uit tegn het aanpakken van de regering in Sudan vanwege zaken.