Tegenwoordig zitten de media overal bovenop. Kritische berichtgeving maakt dat politici of topmanagers vaak al publiekelijk veroordeeld worden voordat is vastgesteld of er sprake is van strafbaar of verwijtbaar gedrag.
Is dit inherent aan een hoge positie? Of zijn we doorgeslagen in onze zucht naar transparantie en moeten publieke figuren beter worden beschermd, bijvoorbeeld via een wet of gedragscode?
Elsevier en Berenschot organiseerden 9 november in de Rode Hoed (A’dam) een debat: "Veroordeeld zonder vonnis".
Het was een debat met veel journalisten in de zaal, een aantal politici, mensen uit het bedrijfsleven, slachtoffers van de pers en een aantal ‘gewoon geintereseerden’.
De gedachte die ik eraan heb overgehouden:
Zoals wij weten is het tegenwoordig (althans, zo komt het over bij mij) een grote strijd tussen verschillende media om als eerste met het nieuws te komen. Ik laat dan de zeldzame soort die ik niet tot deze groep reken buiten beschouwing. Het lijkt wel alsof de krantenmarkt net geliberaliseerd is en iedereen gretig toeslaat in de hoop een mening of een oordeel in de strot van de lezer te duwen. Probleem….
Aan de ene kant heb je de media die dus vindt dat alles bericht moet worden en aan de andere kant een groepje mensen die de sympathie hoog in het vaandel heeft staan. Toch is het diezelfde gretige lezer die gewoon alles wilt weten. Confusing….
Hoe ver de media mag gaan is dus moeilijk te bepalen. Je kan niet zomaar een instantie inschakelen die alle nieuwsberichten controleert… dat schaadt de persvrijheid. Wel vind ik dat het tijd wordt dat journalisten de eigen verantwoordelijkheden en de impact van hun schrijven niet uit het oog verliezen.
Een journalist moet natuurlijk in eerste instantie de maatschappij op de hoogte houden en een kritische reflectie zijn van de bevolking/politiek/whatever. Wat de journalisten niet moeten doen, is selectief berichten of speculaties en verdenkingen presenteren als waarheden.
Je wordt zo namelijk schuldig geacht tot het tegendeel bewezen is… en zo werkt het denk ik niet in Nederland.
4 Reacties op "Veroordeeld zonder vonnis"
Het is overigens niet alleen de media die dat doet, ook de gewone burger is hier schuldig aan. Een goed voorbeeld isdat men iemand als Samir A. al ziet als terrorist terwijl hij (nog) niet is veroordeeld.
Je heb het over ‘men’. Maar hoe zeer je ook aanspraak doet op de welwillendheid en het eigen inititatief van ‘men’, uiteindelijk moet je toch weten waar ‘men’ weer de info van toegespeeld krijgt.
Idd is het de media die een berichtgevende rol moet (gaan) vervullen. Wij moeten dus onze informatie wel halen van de media en als die al een eigen oordeel klaar heeft staan maar dat verpakt in een pakketje feiten, kan ook de rationele mens niets anders doen dan een mening daarop baseren.
Natuurlijk heb je gelijk als je zegt dat wij onze mening baseren op het nieuws dat we uit de media halen. Maar dat betekent toch niet dat wij zelf niet meer kritisch moeten nadenken? Dat media kan het nog zo mooi brengen, verpakt in een pakketje feiten zoals jezelf al aangeeft, alleen hebben we allemaal nog ons eigen gezond verstand en dat verstand zou moeten zeggen; oordeel niet voordat de rechter heeft bepaald of iemand schuldig is.
– “dat betekent toch niet dat wij zelf niet kritisch moeten nadenken”
Heb ik ook niet gezegd, ik ben juist voor de kritische houding tegenover de media, maar waar baseer je die kritische houding op? Je kan moeilijk een standpunt innemen, omdat je niet makkelijk kritisch kan zijn tegenover de media, maar misschien wel tegenover de manier waarop nieuws wordt geleverd.