Afrika wordt vaak beschouwd als het verloren continent. Niet zo verwonderlijke gezien de onheilstijdingen uit dat continent die ons dagelijks bereiken via de media. Soms lijkt het of er maar twee Afrika’s zijn: Het Afrika van de rampen veroorzaakt door mens en natuur en het Afrika van de Serengeti’s en de Masai Mara’s. Beide Afrika’s maken inderdaad samen deel uit van de Afrikaanse realiteit anno 21ste eeuw, maar vormen slechts een klein deel van Afrika.
Het grootste gedeelte zien wij haast nooit terug in de beelden die ons via de media bereiken: Het Afrika van de gewone Afrikaan. De honderden miljoenen die ondanks alle ellende toch blijven hopen op een betere toekomst en met hard werken die toekomst ook willen realiseren. Soms leest men over die Afrikanen in de krant of ziet men een documentaire en dan beseft men pas wat een arrogantie het is om het continent te beschouwen als verloren. Het tegendeel is waar: Afrika bruist van het leven en de hoop!
In het NRC katern zaterdag &cetera van afgelopen zaterdag, stond een hartverwarmend artikel over het Afrika van die honderden miljoenen Afrikanen getiteld: Groen zonder hulp. Geen ‘alles goed en niets slechts aan de horizon’ artikel maar een artikel over een reëel probleem – verwoestijning in de Sahel – en de oplossing daarvoor bedacht en uitgevoerd door Afrikanen zelf, zonder hulp van buitenaf. Het artikel ging over hoe dorpelingen in Dan Saga en andere streken van Niger die verwoestijning voor een deel hebben gestopt en er zelfs in geslaagd zijn land terug te winnen voor de landbouw. De afgelopen twintig jaar hebben eenvoudige boeren, zonder hulp vanuit het buitenland en met alleen de traditionele landbouwkennis tot hun beschikking, tweehonderd miljoen bomen aangeplant en zo een gebied van 50.000 vierkante kilometer – ter vergelijking de totale oppervlakte van Nederland bedraagt 41.526 vierkante kilometer – behoed voor verwoestijning en weer in gebruik genomen als landbouwgrond.
Niger is er nog lang niet, het land wordt door talloze problemen geplaagd en ook het continent zelf is er nog lang niet. Maar zolang Afrikanen in zichzelf geloven en met eigen kracht werken aan een betere toekomst, is er hoop voor Afrika! Of zoals een dorpeling uit Dan Saga, Moussa Bara het zelf verwoordde: “ We deden het zelf, hulpverleners van buiten hebben we niet nodig. We vormden een milieucomité en belegden vergaderingen met alle dorpelingen. Ze praatten en praatten. Tot iedereen ervan overtuigd was: er moesten bomen worden geplant en niemand mocht meer kappen. We waren verenigd door de bedreiging.”
* De titel van dit stukje heb ik overgenomen van een website. Het is een knipoog naar het Franse volkslied de Marseillaise waarvan een couplet begint met: Aux armes, citoyen: Te wapen, Burgers!
Mohammed Boubkari
Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.Lees andere stukken van
4 Reacties op "Aux arbres citoyens!*"
Assalaam Aleikum Mohammed, goed artikel wat duidelijk laat zien dat de mensen in afrika niet alleen maar zitten te wachten op westerse hulpverleners maar zelf er alles aan doen om hun problemen op te lossen. ik ben een groot voorstander van ontwikkelingshulp maar niet op de manier zoals het nu te vaak gebeurt,het westen besluit om hulp te geven en zij beslissen wat voor hulp ze geven zonder naar de betroffen mensen te luisteren. als er in samenspraak met de mensen wordt bekeken wat voor hulp ze nodig hebben en wat ze zelf kunnen doen EN het geld gaat direct naar de bevolking dan kunnen de problemen efficient aangepakt worden. als het geld zoals nu vaak gebeurt naar de regering van het desbetreffende land gaat weten we dat er maar een heel klein percentage van dat geld terecht komt bij de mensen die het nodig hebben(jammer genoeg). dus oplossingen voor de problemen zoeken in overleg met de plaatelijke bevolking en het geld (of goederen) direct naar de mensen.
met vriendelijke groeten van paulwerdhicham.
Goeie oplossing voor het klimaatprobleem: bebos de Sahara. Neemt genoeg c02 op om de totale werelduitstoot te compenseren.
Er is alleen wat weinig water.
China heeft veel interesse in Afrika (grondstoffen etc.) en is veel geld aan het pompen in dit continent..(net goed voor hun, waar de rest v de wereld ligt te slapen en alleen maar geld geeft voor rampen)…Ik duim voor ze (en niet bidden want ze moeten het zelf zien waar te maken door hard werken en o.a. chinees geld)
Ja China draait zich met veel succes in Afrika en wel op een veel effectieve manier dan de westerse landen.