Voorpagina Recensies

Appa – Straatfilosoof

Sinds een paar weken is de nieuwe cd van rapper Appa uit. Een rapper die wat te vertellen heeft en die, zoals hij zelf zegt, liever luisteraars heeft dan fans. En ik moet zeggen dat ik graag naar hem luister. Veel sociaal maatschappelijke teksten met een kritische kijk op de samenleving, politiek en media. Chuck D noemde hiphop ooit de CNN van de straat, Appa doet ook verslag.

Dat hij meer luisteraars heeft dan alleen mij, bewijzen wel de kijkcijfers op internet: Zijn videoclips op youtube zijn al bijna een miljoen keer bekeken. En na twee mixtapes is dan eindelijk zijn langverwachte album uit: Straatfilosoof. Een album die wat evenwichtiger is dan zijn vorige nummers en waarop hij zijn visie op het leven treffend en duidelijk beschrijft. Zijn motto: De pen is machtiger dan het zwaard.

De cd begint met wat mediafragmenten naar aanleiding van zijn uitspraak dat hij het niet erg zou vinden als Wilders een kogel door z’n kop zou krijgen. Waarom hij per se voor deze intro heeft gekozen begrijp ik niet, want het past niet echt in de sfeer van het album. Hierna opent hij zijn relaas en zijn straatfilsofie. Hij begint in 1976 bij de gastarbeiders met een verhaal over de situatie waarin zij terecht kwamen.

Hij kwam terecht in een systeem waar ie weinig van snapte
Hij kreeg lasten op z’n rug, van z’n rug had ie klachten

Hij vervolgt met een wat vlakke nummer over de achterstand en armoede in de wijk waarin hij opgroeide en de gevolgen daarvan. Dit is meteen één van de weinige mindere tracks van het album, maar met de daarop volgende nummers komt hij weer ijzersterk terug. In ‘Mijn verhaal’ en ‘Straatrat naar zakenman’ flowt hij vanaf zijn criminele verleden tot aan zijn huidige rapsucces.

Leefde in een fase waarin ik me zelf niet kende
Ik kende alleen maar de gierigheid voor de centen
Geen plannen voor de toekomst, leerde niks van het verleden
te veel spacend in het heden, vandaar dat ik heb geleden
en gebeden kunnen niet worden gehoord als je nooit hebt gebeden
een kruimeldief zonder school, zonder baan
de definitie van een k*tmarokkaan

Ik ga nergens naar toe
als ik vergeet van waar ik kom en als ik nergens voor sta
want als ik nergens voor ga, eindig ik ergens op straat

Hierna komt hij meer in de relationele sferen met een nummer over de vlinders in z’n buik, gevolgd door een hartverwarmend en lekker soulvol nummer over broederliefde (definitie van een bradda) en een wat harder nummer over vriendschap. Uiteindelijk komt hij tot de conclusie dat z’n beste vriend zijn pen is. Rapper Nas deed het al eens eerder in het geniale ‘I gave you power’, waarin hij een pistool het verhaal laat vertellen. In ‘Allerbeste vriend’ rapt Appa vanuit het perspectief van zijn pen, en zo vertelt zijn pen over Appa:

Ik ben zijn wapen
De reden waarom hij kan slapen
Het antwoord op al zijn vragen
Z’n enige kans van slagen

Vervolgens richt hij zich tot onze minister-president, want zoals Appa zegt: "De politiek gebruikt hiphop om de jongeren te bereiken, nu gebruiken jongeren de hiphop om politiek te bereiken." Wat volgt is een uitnodiging aan Balkenende om bij hem in de wijk te komen en een dagje met hem mee te lopen.

Als het goed ging, waren we de voedselbanken kwijt
Maar het gaat niet goed, daarom komen er voedselbanken bij
Ik wil het maken, maar waarom raak ik voeten en handen kwijt?

Minister president, u weet niet wie ik ben
maar luister goed naar wat ik voor u beschrijf met m’n pen
Minister president, luister naar de straten
Minster president, kom een keertje met ons praten

Daarna volgt één van de beste nummers van het album, het ingetogen ‘Ik weerleg m’n ziel’, een waterval aan woorden, simpel maar mooi begeleid door gitaar en zang.

Hoe kan ik vechten voor een overheid en regering
die me liever zien gaan dan komen?
Ik hoef geen bewijs om dit aan te tonen
want het spreekt boekdelen dat ik bijna niet aan een baan kan komen
feiten zijn feiten en die spreken voor zich
meer dan de helft van de straatjongeren leven voor niks
het is de onwetendheid die ze naait
maar nu zijn we de oogst van wat de maatschappij heeft gezaaid

Als een aangename intermezzo volgt daarna een cover van Sami Yusuf’s ‘Al Mu’alim’, een lofzang over de Profeet Mohammed (vzmh). Schitterend gezongen door Neenah (die ook een aantal nummers produceerde voor dit album). De track hierna (‘Zoekende’) bestaat uit een aantal fragmenten van een preek, waarbij Appa rapt over de (zoektocht naar) eigen identiteit en integratie:

Onze vrouwen zijn geen verhaal apart
want ook de vrouwen van vandaag raken van hun pad
Dragen ze de Hijab, worden ze gediscrimineerd
Maar doen ze er afstand van, dan worden ze geaccepteerd
Genoeg werk aan de winkel, maar te weinig handen
want men vergeet, integratie komt van beide kanten

Vervolgens gooit hij in ‘Revolutionair’ al zijn woede eruit over de nationale en internationale politiek om daarna af te sluiten met zijn visie over de toekomst. Luister er zelf naar, fans kopen het album, luisteraars kunnen ook terecht op zijn site.

Ik ben een generaal in de strijd tegen onderdrukking
klim over hekken van racisme of graaf onder de schutting
en volg m’n intuitie
Woorden zijn wapens en mijn wapens zijn woorden
dus ik heb genoeg aan munitie

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van