Voorpagina Ervaringen

Vlees!

Van en naar werk fiets ik door een polder en in deze tijd van het jaar staan er geen koeien meer in de wei, maar schapen. Soms stop ik halverwege en dan sta ik weer minutenlang naar die grazende schapen te kijken. Niet dat ik tegennatuurlijke verlangens naar schapen of geiten heb zoals wijlen Van Gogh placht te zeggen en schrijven over moslims.

Maar staande daar midden in de polder voel ik een hevig verlangen, zo sterk dat het water mij in de mond loopt…

Kijkend naar die grazende schapen ontleed ik ze in mijn gedachten en fantaseer ik hoe elk onderdeel zal smaken hart, lever, maag, nieren, darmen, kop, tong, hersenen, lamsbout, lamsribbetjes, lamsrug, lamsschouder, lamskoteletten. Ik braad, bak, stoof, grill, smoor en haal bij elke bereidingswijze de smaak naar boven uit mijn geheugen. Gegrilde lever slechts besprenkeld met wat zout en komijn. Vlees zolang gestoomd dat het van het bot afvalt bij de geringste aanraking en smelt op de tong. Een heel gebraden lamsbout. De gerechten verschijnen één voor één voor mijn ogen.

Zo sta ik daar dan, watertandend naar die schapen te kijken tot ik mijzelf vermaan en weer doorfiets. Het is slechts iets meer dan een jaar geleden dat ik gestopt ben met het eten van vlees maar nog steeds verlangt de carnivoor die in mij huist ernaar als een ware verslaafde. Vlees was (is) mijn drugs ik kon niet zonder. Een maaltijd was pas compleet als er vlees bij zat anders had ik er de pest in. Heel wat koeien, schapen, kippen zijn er door mij verorbert door de jaren heen en ik hield een lijstje bij van welke diersoorten ik nog zou willen oppeuzelen met als enige criterium dat ze halal moesten zijn. Hoe zou jak, karbouw, edelhert, antilope, bizon, dromedaris en vele andere herbivoren smaken? Die laatste heb ik in Damascus geproefd en het smaakte niet slecht! Om maar te zwijgen over alle gevederde en geschubde soorten die op de ‘nog te eten’ lijst stonden.

Ik probeerde zelfs reizen te plannen waarbij ik het grootste aantal soorten kon aantreffen die halal waren en door moslims werden gehouden en geslacht. De wereld deelde ik in eetgrenzen in. Waar kon ik als moslim terecht om mij te buiten te gaan aan vlees zonder dat ik mij zorgen hoefde te maken over de halal criteria? Als er in een land geen moslims woonden ging ik er niet heen. In China reisden we over land van Peking naar Pakistan hoppend van de ene moslimminderheid naar de andere. Gedreven door niet zo zeer liefde voor de geloofsgenoten, maar door lust en liefde voor het vlees. In Pakistan ging ik mij te buiten aan het vlees maar vraatzucht werd bestraft en in Lahore heb ik geweten hoe erg die straf kan uitvallen. Gelukkig is het beste medicijn daartegen overal in de wereld in ruime mate verkrijgbaar: Coca Cola of een kloon daarvan! In Nederland weiger ik dit drankje te drinken, maar buiten Europa beschouw ik het als een medicijn, een noodzakelijk kwaad en het heeft mij heel wat keren ‘genezen’. Een liter of dertig van dit drankje was voldoende om de ingewanden geheel schoon te spoelen en na een paar dagen zonder eten weer vrolijk, gezond en hongerig één van die overheerlijke Pakistaanse gerechten te proberen die nog niet op het menu hadden gestaan.

Tijdens dit offerfeest moest ik een ware innerlijke strijdvoeren om niet toe te geven aan de drang naar vlees. Ik rook en zag een rijke dis aan vlees bereid op verschillende manieren en menigmaal moest ik slikken en wegkijken om maar die innerlijke carnivoor het zwijgen op te kunnen leggen. Als ware ik een vegetariër, wat ik niet ben en nooit zal zijn, heb ik mijzelf beperkt tot wat olijven, brood en fruit. Ik de über-carnivoor beperk mij vrijwillig tot wat ik vroeger smalend konijnenvoer plachte te noemen. Wie dat een jaar geleden had voorspeld, zou ik voor gek hebben uitgemaakt. Maar toch is het zover gekomen en eet ik weliswaar met lange tanden konijnenvoer terwijl ik eigenlijk vele malen liever een mals gestoofd konijntje zou willen eten.

Wordt vervolgd…

Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.

Lees andere stukken van