In Turkije is enige tijd terug met veel publiciteit een film ingeluid: Beyaz Melek (witte engel). Een van de redenen waarom de film zo een hit geworden is, is omdat de regisseur Mahsun Kirmizigul een bekende zanger is in Turkije. Zelfs de Turkse premier Erdogan heeft zich met zijn familie gewaagd aan een bioscoopbezoek. De film wordt zo aangeprijsd dat het bijna ‘fard’ werd om het te bezoeken tijdens mijn korte verblijf twee weken terug in het ijskoude Ankara, al ben ik geen fan van Kirmizigul.
Mahsun Kirmizigul in het midden
Kirmizigul zelf is Koerdisch en komt uit het oosten van Turkije. Het oosten van Turkije gaat minder hard mee met de individualisering en er heerst nog een traditionele samenleving. Daarin is het ondenkbaar en zelfs geen punt van discussie dat ouders bij de kinderen in huis gaan om verzorgd te worden.
Het verschil tussen oost en west wil Kirmizigul dan ook benadrukken in de film. Zo vertrekken twee zoons met hun zieke vader naar Istanbul om hem daar te laten behandelen. De vader vlucht uit het ziekenhuis en belandt per ongeluk in een bejaardentehuis. De zoons achtervolgen, maar uit respect blijven ze buiten de wacht houden.
De zoons weten totaal niet wat ze meemaken en hebben zelfs nog nooit van een bejaardentehuis gehoord. Tijdens hun verblijf worden ze geconfronteerd met de barre omstandigheden waarin de ouderen moeten verblijven (bijv. mishandeling). Dan besluiten ze een clubje ouderen mee te nemen naar hun dorp in Diyarbakir om ze te laten zien hoe zij hun ouderen behandelen.
De film was niet zo spetterend als ze op televisie doen geloven. Bijna alle scènes willen je aan het huilen maken en het gebeurt zo overdreven, dat het effect helemaal verdwijnt. Desalniettemin is het thema wat Kirmizigul behandelt erg goed en verdient daarom alle complimenten, omdat het onder de aandacht wordt gebracht. Aan het eind verschijnt ook een infokader met de mededeling dat 80% van de bejaardentehuizen te vinden zijn in grote steden (daarmee bedoelen ze voornamelijk de steden in het westen van Turkije, dus Ankara, Istanbul, Izmir etc.) en dat 5% van de bejaardentehuizen in het oosten zijn gesloten, omdat er niemand kwam opdagen.
De eerste ‘islamitische’ bejaardentehuizen beginnen ook langzaam op te rukken in Nederland. En er wordt heel normaal mee omgesprongen, maar moeten we ons inderdaad niet af gaan vragen in hoeverre het verantwoord is om je ouders in een gehucht te stoppen waar de verzorging te wensen overlaat. In dat geval wint de ego van de morele verantwoordelijkheid, want wat zijn andere redenen om een van je dierbaren weg te stoppen op een plek waar ze liever niet zijn?
20 Reacties op "Witte engel"
schoonmoeder!
Afgezien van het slechte acteerwerk van Mahsun Kirmizigül zelf, was het een mooie film. Hij heeft mooie beelden in zijn hoofd en hij heeft ’t naar mijn mening ook mooi verbeeldt. Maar helaas kan hij die mooie beelden niet vertalen. Heel vaak vond ik de replieken té simplistisch. Desondanks vond ik het ’n hartverwarmend film.
En mijn commentaar op het onderwerp van de film en jouw vraag laat ik achterwege.
Wat hebben die paarden op de achtergrond van die banner te betekenen? Het lijkt wel een veldslag ofzo :s
Ik hoop er zelf nooit in terecht te komen.Maar met al die bezuinigingen in de thuiszorg worden mensen denk ik vaak gedwongen om de beslissing te nemen om in een bejaardetehuis te wonen.
turkse tv ZUIGT HARD. echt, als je een soap en drama liefhebber bent dan is de turkse tv een droomwereld. maar voor een meer nuchtere persoon is het een hell. ik kan al die 200 soapseries die er dagelijks op je afkomen wel afschieten (inc. de spelers). Alles wordt zo overdreven en altijd gehuil en gejankt. GADVEREDAMME. ok 1 dag…zal ik de tv satteliet die deze programmas verspreid. letterlijk uit de lucht halen.
het is een plaag, en het moet gestopt worden.
(wow ik kan ook best goed overdrijven.)
Ik heb de film niet gezien, maar het klinkt interessant…
Moge Allah mij behoeden voor een bejaardentehuis…ik sterf liever op een jonge leeftijd dan op oude leeftijd vernederd te worden….
Maar Suzan, jouw stuk bevat een serieus punt waar wij, moslims, over moeten nadenken…als je aan de meeste islamitische jongeren vraagt of zij later hun ouders in een bejaardentehuis willen stoppen, dan voorspel ik dat de meerderheid ‘nee’ zal antwoorden…dat komt omdat de meeste islamitische jongeren opgevoed zijn met het idee dat je voor je ouders moet zorgen als zij oud zijn en dat het onbehoorlijk is om je ouders te dumpen….zelf ben ik het ook eens met deze gedachtegang..
Maar wanneer wij naar de praktijk kijken, dan voorspel ik dat er veel problemen zullen ontstaan op dit punt…..zo eist deze samenleving van ons dat beide partners moeten werken, want anders kan je niet rondkomen…dat geldt vooral voor de werkenden onder ons: als je alleen 1 inkomen hebt boven het minimum inkomen, heb je geen recht op alle subsidies etc..waardoor het moeilijk is om rond te komen….dus beide partners zijn gedwongen om te werken…dat maakt het bijna onmogelijk om ook nog eens te zorgen voor een oudere….als we bijvoorbeeld naar de Marokko of Turkije van de jaren 60, 70 en 80 kijken…daar waren de meeste vrouwen huisvrouwen en konden zij ook de zorg voor hun (schoon)ouders op zich nemen…
Ook de woningen laten te veel wensen over….de huizen in Nederland zijn gemaakt voor 1 gezin: vader, moeder en kinderen….en niet voor de ‘extended’ familie….ook ruimtegebrek maakt het dus problematisch om je ouders in huis te nemen…
Daarom vind ik dit een serieus probleem waar wij nu al over na moeten denken voordat het te laat is en er allerlei wantoestanden ontstaan (zoals verwaarloosde islamitische ouderen)
Ik zou zelf goed verzorgd willen worden als ik oud ben, maar om mijn eigen ouders in huis te nemen en ze te verzorgen… dat is wel een hele stap hoor. Vreemd hoe snel die dingen veranderd zijn.
Naaa, ik zou niet bij de schoondochter of schoonzoon willen wonen.
Ik keek ook een Turkse serie, Asmali Konak genaamd. Maar die is opeens verdwenen van de Nederlandse buis :s.
Ja je ouders in huis nemen… ligt aan de situatie later denk ik. Is toch een beslissing die je niet alleen neemt als je getrouwd bent…
Maar aan hun lot overlaten zeker niet. Ik vind dat je altijd klaar moet kunnen staan voor hun.
Een bejaardentehuis :s dat zou ik niet doen.. Ik denk dat ik zou laten voor zover zij voor zichzelf kunnen zorgen. Wanneer zij bij mij in huis willen dan zal dat mogelijk zijn Inshallah :D (en als mn man t niet wilt krijgtie zo’n harde klap datie na 3 dagen ontwaakt en dat mn ouders dan al bij ons wonen :D hahaha)
Hahah Yazzy, dat laatste vond ik idd goed.
Nee mijn mening over dit allemaal. Het kan eigenlijk niet…een Islamitische bejaardehuis. Volgens de islam ( als ik het goed heb ) moet je vooor je ouders zorgen zoals zij dat ook hebben gedaan, later zal God je vragen…heb je gebeden in dounia ( het leven van nu ) en hoe goed heb je voor je ouders gezorgd…stoppen in een bejaardehuis kan niet. Zelf zou ik het ook vreselijk vinden.
Er is een oplossing vind ik…..er kunnen buurthuizen zijn die de ouderen opvangen totdat de werkende dochters en zonen ze kunnen ophalen ( net als wat er gebeurt met de kleine kinderen ). De buurthuizen organiseren uitjes ( uiteraard mannen en vrouwen apart ), lezingen over de Islam, op tijd bidden en kunnen zelf samen koken …dan nemen ze nog wat mee voor de dochters en zonen…Zo kunnen de moslimdochters en zonen hun plicht voldoen en tegenlijkertijd aandacht geven aan hun ouders. Toch of toch helemaal niet ??????
@Rajae:
Leuk bedacht, maar als ouderen in staat zijn om deel te nemen aan buurthuis activiteiten zoals: “uitjes ( uiteraard mannen en vrouwen apart ), lezingen over de Islam, op tijd bidden en kunnen zelf samen koken …dan nemen ze nog wat mee voor de dochters en zonen…”
dan zijn ze in ook in staat om voor zichzelf te zorgen ipv door de kinderen of in een bejaardentehuis te zitten…..
Selam,
jaaa deze film van Mahsun Kirmizigul wil ik ook graag zien! Het onderwerp is inderdaad belangrijk, momenteel ben ik van mening om wel te zorgen voor mijn ouders….. want ik wordt later ook oud en dan wil ik ook dat mijn kinderen voor mij zorgen ;)
Greetz, Turkish girl.
Iedereen heeft het er hier over dat ouderen in een bejaardentehuis “gestopt”worden. Ik vind dat een nogal; betuttelende manier van denken. Alsof mensen omdat ze ouder zijn geen eigen beslissingen meer kunnen nemen.
Ik zou persoonlijk nooit verzorgd willen worden door mijn kinderen. Ik zou liever in een bejaardentehuis wonen en daar zelfstandig mijn beslissingen nemen , zonder mijn kinderen te belasten met de zorg voor mij. Tegenwoordig hebben veel vrouwen ( ook moslimvrouwen) gewoon werk omdat ze het leuk vinden zichzelf te ontplooien. J e hebt dan niet de tijd en de mogelijkheid om de zorg voor ouderen op je te nemen. Mijn eigen ouders zijn al jaren dood, als ze gewild hadden had ik ze in huis genomen,maar ik weet dat mijn ouders er precies zo overdachten als ik nu. Voorlopig ben ik nog niet bejaard,maar komt die tijd dan hoop ik dat er voldoende islamitische bejaardentehuizen zijn waar ik terecht kan, zo niet dan neem ik gewoon een andere.
Ay ay Ina, I agree.
Mijn ouders willen geen belasting zijn voor hun kinderen, ik wil het ook niet zometeen zijn voor mijn kinderen.
Onze maatschappij is ingericht op de individuele verantwoordelijkheid zelf voor je oude dag te zorgen. Willen we de bevolkingsgroei in de hand houden dan lijkt me dit ook de juiste weg. Eigenlijk vind ik een omslagverzekering als de AOW al geen juist middel meer, volgens mij moeten wij ons veel meer gaan richten op verantwoorde pensioenen waarbij kapitaal gegenereerd wordt uit collectief zelf opgebouwde vermogens. Maar ja, ik ben geen econoom.
Groeten,
Herman
Ik ben het met Ina eens.
Je ouders in huis nemen hoeft niet voor iederen altijd de beste oplossing te zijn. En er zijn ook tussenoplossingen zoals aanleunwoningen.
Bovendien kan een instelling soms de (medische, psychologische) zorg bieden die kinderen niet kunnen bieden.
En dat iemand in een bejaardentehuis woont, betekent nog niet dat diegene ook meteen in de steek gelaten wordt.
@Suzan
“In dat geval wint de ego van de morele verantwoordelijkheid, want wat zijn andere redenen om een van je dierbaren weg te stoppen op een plek waar ze liever niet zijn?”
Natuurlijk is het goed als mensen meer verantwoordelijkheid nemen en vaker bij elkaar op bezoek gaan. Beter zelfs.
Maar wat nu gebeurt, is dat er bezuinigd wordt op bejaardentehuisen omdat men ervan uitgaat dat de familie het wel opknapt! Dat is het nieuwe economische syteem wat eraan komt.
Zo worden de mensen die al in de steek gelaten zijn juist nog meer in de steek gelaten.
Bovendien kunnen ‘mantelzorgers’ (de familie) zoals dat heet, nooit zoveel deskundigheid in huis hebben als iemand die hier goed voor opgeleid is
Hier is dus sprake van een bezuiniging!!!
Het is echt goed als mensen betere mensen worden en meer voor hun naasten gaan zorgen, maar nu wordt daar misbruik van gemaakt door te bezuinigen op bejaardetehuizen
Immers de vergrijzing komt eraan en de kosten lopen hoog op
Zogenaamd gaat het hier om een ethische kwestie, maar er is meer aan de hand
Dat in Islamitische landen vroeger de familie voor de ouderen zorgen kan ook liggen aan het feit dat er geen door de staat georganiseerde gezondheidszorg is /was door een gebrek aan financi-ele middelen
In tijden van oorlog of schaarste (zoals in het oude Medina) is dit veel logischer dan in de ‘economie van de overvloed’, die we nu in het Westen kennen
Dat is dus niet perse een religieuze kwestie
Laten we het geld dat we nu aan de oorlog besteden in Afghanistan / Irak maar besteden aan goede huisvestingsplekken (bijvoorbeeld aanleunwoningen) voor ouderen, ook zonder familie
Zoals Ina al aangeeft, je kunt ook vaker op bezoek gaan / langskomen bij je moeder vader en hun af en toe helpen wanneer ze dit nodig hebben als ze in een gesubsidieerde instelling woont. Dat is net zo islamtisch en disciplinerend voor het ego.
@ Ippie
“inkomen hebt boven het minimum inkomen, heb je geen recht op alle subsidies etc..waardoor het moeilijk is om rond te komen….dus beide partners zijn gedwongen om te werken…”
Ja als pa in ma in huis komen wonen en ze zo kosten voor de staat wegnemen, dan mag daar wel wat tegenover staan!
Dus hogere lonen, meer vast werk / vaste banen en dus minder onzekerheid, zodat de partners tijd over houden voor hun ouders in plaats van telkens van hot naar her te moeten rennen om kruimeltjes binnen te halen
Dat is de enige voorwaarde waaronder dit systeem echt zou werken
Maar helaas niet het geval dat de ontwikkelingen die kant op gaan
Wat nooit gaat gebeuren
Met alle respect, maar in Nederland zijn de voorzieningen voor bejaarden veel beter dan in andere landen. In culturen met meer nadruk op familie zijn bejaardenhuizen vaak heel triest. In katholieke landen bijvoorbeeld betalen mensen vaak minder belasting (voor de gemeenschap), en staat de familie altijd voorop. Maar dan… er zijn altijd en overal bejaarden zonder familie (!), en die worden in die landen vaak ‘weggestopt’ in slechte huizen en zijn veel en veel slechter af dan in Nederland.
Dat gebeurt hier niet. Nederland schijnt zelfs aan de wereldtop te staan qua voorzieningen voor bejaarden.
Ik weet ook van mijn eigen oma dat ze een aanleunwoning (de tussenoplossing) heel gezellig vindt. Het is geen bejaardenhuis; ze heeft haar eigen huis en keuken. Maar ’s middags zijn er activiteiten en gaat ze vaak met medebewoners samen zingen enzo, en over vroeger praten. Ze heeft al veel nieuwe mensen leren kennen. Ze heeft ook een speciale alarmknop in huis, dokters 24 uur bereikbaar, en ze zal dus nooit midden in de nacht in paniek haar dochter hoeven te bellen (dat laatste is vooral voor mijn oma een hele zorg minder). En tegelijkertijd blijft haar omvangrijke familie echt niet weg.
Ik weet dat veel mensen uit andere culturen het een gruwel vinden, maar ik wil ze vooral ook vragen er eens een kijkje te nemen. Bejaardenhuizen en zorginstellingen zijn zeker niet geboren uit egoisme. Het idee komt voort uit de privacy-gedachte en vooral de verantwoordelijkheid voor de gemeenschap. Voortdurende zorg voor je buurman, voor mensen die geen familie zijn, die geen familie hebben… in katholieke landen is dat vaak ongebruikelijk, islamitische landen misschien ook. Het gemeenschaps-systeem kan inderdaad misbruikt worden, eenzaamheid etcetera, mee eens, maar draai het eens om. Kan de familie alle zorg aan? Ik las onlangs dat Marokkaanse en Turkse dochters in Nederland vaak overbelast worden met zorg voor thuiswonende familie; en dat terwijl er voorzieningen zijn – juist ook voor wie thuis wil blijven wonen. Iets als gratis speciaal aangepast meubilair bijvoorbeeld, je kunt het aanvragen, we betalen er belasting voor. Het probleem schijnt te zijn dat veel allochtonen in Nederland dit niet weten, omdat ze opgroeien met het idee dat de familie het allemaal hoort op te lossen. Ik weet het niet hoor; maar stel nou dat de zorg te zwaar wordt? En oplossingen vanuit de gemeenschap taboe?
Een Marokkaanse familie heeft een kind met darmziekte verstoten, de arme drommel woont al 2 1/2 jaar in een Antwerps ziekenhuis. Zoiets kan toch met cultuur te maken hebben? Familie moet het doen, maar kan het niet, dan verstoten we het kind maar. En wat regelmatig gebeurt in arme landen met traditionele familieculturen is dat de jongste dochter nooit een eigen gezin mag beginnen, omdat ze full-time voor haar ouders moet zorgen. Het lot van de jongste.. klinkt nogal cru in mijn Nederlandse oren. Mijn advies: neem eens een kijkje in een bejaardenhuis, een zorginstelling of aanleunwoning: er is professionele hulp voor iedereen en bejaarden vinden het vaak echt ouderwets ‘gezellig’.
M.i blijven ouderen het liefst zelfstandig wonen en de meeste ouderen kunnen en doen dat ook met hulp van hun kinderen en eventueel aanvullend professionele ondersteuning van de thuiszorg.
Het wordt pas een probleem als ouderen cognitief problemen krijgen, sociaal niet meer redzaam zijn en een slechte mobiliteit hebben. Dan is er toezichtszorg en/of onplanbare zorg nodig.
Zelfstandig wonen lukt dan niet meer.
Als je als kind of partner deze zorg moet geven is dat erg zwaar en dat lukt alleen als je de zorg met meerderen kunt delen.
Je moet dan een balans vinden tussen draagkracht en draaglast.
Soms is deze balans dusdanig verstoord dat opname in een zorginstelling noodzakelijk wordt.