De avonturen van Noureddine /Co & de Qur’an in Italië

Een jaar of zes geleden ging ik op vakantie naar Italië met wat Mijdrechtse boys. Ik was al een tijdje niet meer op vakantie geweest en had veel gewerkt en was het jaar daarvoor mal op me bek gegaan in de verliefdheid. Kortom: een jaar waarin veel gebeurde.

Temidden van die hectiek had ik een intense interesse voor islam opgedaan. Ik vrat boeken over geschiedenis en spiritualiteit, biografiën van moslims, ex-moslims, nieuwe moslims. Maar ik bleef aanhikken tegen de (vertaling van de) Qur’an. Ik kwam er niet aan toe.

Ik had eerst een Engelse vertaling van mijn werk mee genomen. Na de introductie had ik er geen zin meer in – wat een gekwezel en gekwatsch. Ik wist op dat moment niet wat oriëntalisme betekende, maar ik had snel genoeg door wanneer een vertaler/redacteur diens politieke of religeuze standpunt wilde opdringen ten koste van de tekst. Niet elke vertaling is pro Deo zullen we maar zeggen.

Ik had verder nog wat lopen neuzen in mijn eigen winkel en ook in de Nederlandse boekhandel verderop en kwam nog wat andere vertalingen tegen: een kleine groene hardback en een heel lelijk vormgegeven wit-met-groene-randjes paperback op groot formaat. Een regenboogpocket. Een blauwe hardback. Pffrt, weet ik veel, wat moet ik hier allemaal mee? In mijn ijdelheid/naïviteit (kies maar) dacht ik dat het wel belangrijk was om een editie met het Arabisch erin te hebben. Alsof ik dat kon lezen… nou, ja, in de toekomst misschien.

Uiteindelijk ben ik maar een rondje om gelopen, effe op een bankje zitten op Koningsplein, sappie drinken tussen de zwe… ik bedoel dak- en thuislozen. Uiteindelijk heb ik die kleine groene maar gekocht. "De Heilige Qor’aan – met Nederlandse vertaling" onder auspiciën van de Ahmadiyya moslim gemeenschap. Tja, al die stromingen en sekten en zo. Wist ik veel.

Ik wilde de Qur’an op reis meenemen naar Italië. Ik zou dan wel proberen om hem netjes te houden dus een mooie doek om de Qur’an tegen beschadiging beschermen zou wel van pas komen. Ik ben de H&M binnengelopen en heb daar een donkerblauw zomersjaaltje gekocht. Creatief met kurk, of wat? Uiteindelijk flapte ik ‘m in mijn rugzak, zodat ik hem dicht bij me kon houden, voor veiligheid en zo. Voor een nogniet-moslim vertoonde ik op dat moment geloof ik wel veel moslimgedrag, beetje para-netjes zoals ik met die Qur’an omging…

Misschien is dit ook een goed punt om wat te vertellen over de Mijdrechtse boys. We zijn al bevriend met elkaar vanaf de skateboarddays, pak ‘m beet eind jaren tachtig. Sommigen van ons gaan nog verder terug. Zo ken ik Richey al vanaf mijn eerste jaar kleuterschool en kent hij Jerommeke nog van daarvoor. Als vriendengroep is het gedurende die jaren altijd losvast geweest maar vooral een en al meligheid. En porno. Waarom weet ik niet, misschien simpelweg oud-Hollandsch poldertestostoron, maar er is altijd wel een dosis porno aanwezig.

Zo was de heenreis naar Italië gewoon relaxed. Ik zat bij Richey voorin en we ouwehoerden wat, hij klaagde over Yoricks zangkwaliteiten en liedjeskeuze (Robbie Williams is soooo gay) en ik lachte terwijl we de Brennerpas namen en de stress van een turbulent jaar langzaam van me afgleed.

Het tweede gedeelte van de reis zat ik echter bij Possie achterin. Die gozer had net een dvdspeler in zijn auto in laten bouwen, met schermpies in de stoel voor je. Ouwe gangster dat ie is. Dus ik zit rustig mijn zonden te overdenken, zet die mafkees een of andere sleazy cheap-ass plastictietenpornofilm aan! Hallo! Oh ja, co, zegt ie, jij houdt daar niet zo van toch? Zal ik ‘m uitzetten?

Wordt vervolgd…

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Noureddine Steenvoorden

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van