Voorpagina Opmerkelijk

Calvinistische bida’a (innovatie)

Jezus ging de tempel binnen, hij joeg iedereen weg die daar iets kocht of verkocht, gooide de tafels van de geldwisselaars en de stoelen van de duivenverkopers omver en riep hun toe: ‘Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,” maar jullie maken er een rovershol van!’ ("Nieuwe Testament (NBV), Matheus 21:12-13)

 Er is slecht nieuws voor Jehovah’s getuigen. Ze hebben er namelijk een concurrent van formaat bij. Het evangelisch werkverband gaat protestantse missionarissen en vrijwilligers een geldbonus van 100 euro geven voor elk verloren schaapje dat ze weten te ‘redden’.

Een rijke zakenman heeft tienduizenden euro’s beschikbaar gesteld om meer (verloren) zielen voor de protestantse kerken te winnen.

Het jaar 2008 is voor de Nederlandse protestantse kerk het jaar van de verloren zoon, het Lukas 15-jaar. De inspiratiebron voor deze actie is hoofdstuk vijftien van het Evangelie volgens Lukas. In dit hoofdstuk viert een vader de terugkomst van een verloren zoon uitbundig.

Ik ben geen bijbeldeskundige, maar ik meen toch dat ze bij de interpretatie van dit hoofdstuk de plank volledig mis slaan. Volgens mij is de strekking van het verhaal dat God (de vader in het verhaal) vreugdevol is als een verloren ziel naar Hem terugkeert. Bovendien viert de vader in het verhaal feest met de rest van de familie en beloont hij niet zichzelf of een ander met geld.

Maar goed, de protestantse kerk houdt er blijkbaar een andere interpretatie op na, met als gevolg dat we binnenkort ook protestantse ‘zielenzoekers’ voor onze deuren kunnen verwachten of andere missionaire acties.

Het doel van de actie lijkt me op zichzelf wel nobel: meer mensen bij God brengen. Het probleem dat ik met de actie heb, is dat het middel voor deze actie tegen universele morele principes in gaat (die ook onderdeel zijn van het christendom). Er wordt ingespeeld op de lagere behoeftes van de mens. Zouden niet naastenliefde en vrijgevigheid in plaats van egoïsme en materialisme de leidende motieven moeten zijn in het verspreiden van het ‘goede nieuws’? Bovendien denk ik dat de actie averechts zal werken. Welk verstandig mens zou zich nog laten bekeren bij een kerk, met de kennis dat er bij bekering geld aan je verdiend wordt?

Nog verbazingwekkender is dat van alle kerken juist de protestantse kerk met deze actie komt. Een van de breekpunten tussen de grote protestantse hervormers Maarten Luther en Johannes Calvijn en de rooms-katholieke kerk was nu juist de katholieke praktijk van aflaten verkopen. Door geld aan de kerk te schenken konden zondaren hun zondes afkopen en daarmee in feite een plekje in de hemel kopen. De katholieke kerk zou dit geld vervolgens voor de goede zaak gebruiken, wat vaak niet gebeurde. De protestantse hervomers zagen dit als bedrog van de katholieke kerk en vonden dat de kerk de zondaren uitbuitten en valse hoop gaven. Door nu als protestantse kerk een geldbedrag aan het ‘zielenwinnen’ te linken, begeeft men zich naar mijn inzicht op hetzelfde gladde ijs.

 

Maar misschien is de intentie van de rijke zakenman om met zijn schenking het stereortype van de zuinige, nuchtere calvinist te ontkrachtigen?

Hoe dan ook, ik vermoed dat de Franse Johannes Calvijn (Jean Cauvin) zich in zijn graf zal omdraaien als hij hoort wat zijn volgelingen, de calvinisten in de lage landen, nu weer bedacht hebben…

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel