In mijn werk in de gehandicaptenzorg maak ik soms lastige, soms mooie dingen mee – een kind dat na 8 jaar opeens besluit toch te gaan lopen, een kind dat na 3 jaar aan de sonde te hebben gelegen op de een of andere manier een mondmotoriek ontwikkelt waardoor het toch een beetje gaat eten, of soms nog veel eenvoudiger: een grote glimlach als je een kind op de gang tegenkomt in een rolstoel of met een loopwagen.
Of, zoals in het geval van de 11-jarige Jimenez: liggend op de bank op zijn zij met een glimlach en vrolijke oogopslag voor iedereen die maar wilde kijken.
Een goede daad in de islam is iets wat begint met een goede intentie en vervolgens wordt uitgevoerd naar vermogen en ook beoordeeld door Allah (swt) naar het vermogen van de persoon. Niet iedereen heeft ongelimiteerde financiële voorraden om aalmoezen te geven. Niet iedereen heeft tijd om naast werk en familie nog vrijwillig tijd in de maatschappij te steken. Niet iedereen heeft de fysieke of emotionele vermogens om ergens te helpen of zich in te zetten. En toch is het voor elke persoon mogelijk om die tevredenheid van Allah (swt) op zijn pad te vinden en goedheid te verspreiden (sadaqa te geven) met zoiets simpels als een vriendelijke gezichtsuiting of een glimlach.
Jimenez is onlangs overleden na een kort leven van 11 jaren waarin hij zich als een special ops/navy seal marinier door alle tegenslagen heenwurmde. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, een paar keer op het randje, maar toch weer terugkomend omdat Allah (swt) nog wat bladzijden voor hem had in het boek van zijn leven.
Ik kende Jimenez niet erg goed. Hij kwam op mijn oude groep toen ik er net weg was. Hij was echter wel een duidelijke en sterke aanwezigheid in mijn werkende leven. Regelmatig kwam ik hem en zijn mooie vlechten tegen op de gang als hij onderweg naar therapie was, of even lag te chillen op zijn zij op de bank. Hij had in dit laatste geval dan soms een one-touch knop naast zich. Hier kun je een liedje of verhaaltje op inzingen of -praten en een kind kan dan met heel weinig motorische vaardigheden vrij eenvoudig die knop indrukken en het liedje of verhaaltje af laten draaien. Jimenez lag hier vaak op de gang te chillen na het drinken en duwde af en toe op die knop.
Maar nog leuker dan dat vond Jimenez het om effe gezellig met je te ‘kletsen’. Dan liep ik langs met wat kinderen van mijn eigen groep of was ik onderweg naar de keuken en dan keek hij me aan met grote bruine ogen. "Hela! Jimenez! Fawakka! Watsmetjouwouwe!" Jimenez moest om gekke uitspraken altijd lachen als een malle en liet je dan kapotveel tanden zien en gooide er een vrolijk geluidje tegenaan. Zoveel goede daden als Jimenez op zo’n dag uit zijn kleine lijfje met beperkingen perste, zoveel goeds zal ik in mijn hele leven niet kunnen doen.
Als ik zijn foto’s op de groep of in de keuken zie, dan voel ik die glimlach als de herinnering aan een zachte lentezon op mijn gezicht. Ik besef dat zijn leven nu afgerond is. Hij was hier klaar. Als laatste ging hij met moeder op vakantie naar Zuid-Amerika om zijn familie te zien, effe te hangen met zijn pa en neefjes en nichtjes. Naar verluidt heeft hij daar flink de koning uitgehangen.
Een iets dat zijn tante tegen een collega zei bleef me heel goed bij: "Jimenez was als de parel op de kroon van onze familie. Hij maakte het verschil, was de cherry on the pie."
Jimenez, met zijn elf jaren… Moge Allah (swt) hem genadig zijn en in het paradijs voeren.
(Jimenez is niet zijn echte naam ivm privacy-overwegingen.)
15 Reacties op "Jimenez 1996 – 2008"
Het leven is soms treurig en hard.
Wat een lieve, warmhartige ode.
Kerel, jij hebt een goed hart!
Deze wereld zit vol onzekerheden en ik zal nooit oordelen over iemand anders hiernamaals, maar één ding weet ik zeker, namelijk dat Jimenez en alle anderen zoals hij de hemel zullen binnentreden. Ik noem ze de paradijsgangers hier op de aarde. En de ouders van deze kinderen zijn gezegend met zo een kind!
Mooie bijdrage Noureddine, dank je wel.
@ #3
nou, gezegend zijn ze niet bepaald. iedereen gaat toch n keer dood, waarom zo dramatiseren.
Mooi verhaal met een nog mooiere moraal!
Mvg
Mooi verhaal. Ik weet wat je voelt bij zulke kinderen. Zelf heb ik dit werk ook jaren gedaan maar dan met volwassenen van alle leeftijden. IK heb daar veel plezier aan
beleeft . Sommigen blijven je altijd bij.
In het begin verbaasde ik me erover met hoeveel plezier en moed ze het leven tegemoet zien.
Een plaatsje in het paradijs hebben ze zeker verdiend.
bedankt voor je verhaal.
Inna Lillahi Wa Inna Illahi Rajioon
‘cherry on the pie’, iets wat elk kind zoals Jimenez is in de familie, toch :)
Regelmatig als ik bij mn zusje op school langsga en die kinderen wat aandacht geef, ongelofelijk hoe blij ze dan worden, kei brede glimlach krijg je dan.
Mashallah Noureddine, moge Allah (swt) je rijkelijk belonen voor al je werk voor die kinderen en het brengen van een glimlach op hun gezicht, al is het zwaar werk.
Inna lillah…raji-uun…
Wat een intens mooi stuk van jou Nouredine, vrede alle goeds, P.
Sommige mensen hebben een/het heilig boek niet nodig om goed te zijn. Misschien wel om zich gelukkig te voelen…
Ontroerend Nouredine.
We vergeten vaak ’the beautifull thing’ te zien, die de atmosfeer vormt waar mensen die minder comfortabel in het leven zitten, zich toch altijd in mogen koesteren. Misschien dat we daarom zo bedroefd over iemands heengaan praten, omdat wij comfort als enige ingredient van ons eendimensionale leventje zien.
Inna lillahi wa ina ilaihi razji3oen.
Moge Allah c.c. tevreden zijn met je Noureddine.
Erg mooi Noureddine. Ik bewonder het werk wat je doet.
Jaren dit werk gedaan in de States , wat ik vaak mis in de verhalen die mensen die in dit veld werken vertellen is de enorme hoeveelheid frustratie die ze onderling wel uiten .
Onderbezetting , het nooit meer bereiken dan die ene glimlach , Ouders / familie die nooit komen …
Ik kon het geduld op een zeker moment niet meer opbrengen …
“Jimenez, met zijn elf jaren… Moge Allah (swt) hem genadig zijn en in het paradijs voeren”
haha, als allah zo groot was had hij dit kind niet zo laten komen om de wereld. wat een ziek mannetje die maangod .
maar veel lof toegewenst dat je dit werk doet, Noureddine