Voorpagina Ervaringen

Haastige spoed is zelden goed

Ik vergeet wel vaker om mijn lichten aan te doen ’s avonds tijdens het autorijden. Zo ook die ene keer dat ik me ging haasten naar het interview dat ik moest afnemen. Na tweehonderd meter kreeg ik een signaal van een tegenligger. Het lampje ging snel branden: ‘Ik was weer eens vergeten om mijn lichten aan te doen!’ Snel aandoen en luisteren naar mijn navigatiesysteem. Rechts, links, stoppen bij het stoplicht, drempeltje hier en daar en… Waarom zie ik dat politiebusje de hele tijd?

“U moet rechtsaf na tweehonderd meter”, schalmt de navigatie in de Opel van mijn moeder. In een keer gaat het snel. In no time maakt het politiebusje vaart en gaat het voor me staan met de mededeling in rode letters: Stop politie, volgen.

Zie ik dat nou goed? Hebben ze het tegen mij? Huh? Waarom! Ik heb toch niets fout gedaan? Ik begin in een razendsnel tempo na te denken: ‘Wie moet ik volgen… het politiebusje of mijn navigatiesysteem?’ Ik besloot om voor mijn navigatiesysteem te gaan, want ik had toch echt niets fout gedaan. Dat was fout nummer 1. Als zo een politiebusje voor je gaat staan: Nee, het is geen slechte nachtmerrie waarin het lijkt alsof je in ‘Wegmisbruikers’ zit. Het is for real.

En dat merkte ik toen ik zag dat het busje was omgekeerd en weer achter me aan zat. ‘HUH??? Oh God, wat heb ik fout gedaan dan?! Zo slecht heb ik toch niet gereden? Zit ik in een hidden camera show of iets dergelijks?’ Er zat niets anders op dan zelf aan de kant gaan staan, want het leek net alsof ik ze aan het ontvluchten was.

“Goedenavond mevrouw.“
“Goedenavond.”
“Waarom bent u niet gestopt?”
“Ik ging er vanuit dat ik niets verkeerds had gedaan, dus ik dacht dat het niet voor mij was bedoeld.”
“U zag het stopteken voor uw auto toch, dan moet u gewoon stoppen.”
“Ja dat weet ik, maar ik ben gewoon een beetje naïef geweest. Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt.”
“Rijbewijs en kentekenbewijs.”

Oh ohhh. Rijbewijs geen probleem, maar waar stopt mama het kentekenbewijs ook alweer? Fout nummer 2: Altijd vragen waar het kentekenbewijs ligt!

“Mag ik even naar huis bellen, want het kentekenbewijs ligt in de auto, alleen ik weet niet waar, want ik heb hem geleend.”
“Maakt niet uit, dat zoeken wij dan wel even op. U had uw lichten in het begin niet aan hè?”, zei ze terwijl ze mijn rijbewijs aan het onderzoeken was.
“Dat klopt, maar gelukkig seinde een tegenligger me.”

Ik kreeg mijn rijbewijs terug.

“De volgende keer wel stoppen als we voor u gaan staan.”
“Is goed dat zal ik doen, sorry.”
“Fijne avond verder.”

Een fijne avond verder… Een fijne avond? Na zo een incident voel je je alles behalve fijn. Mijn hart ging als een gek tekeer en ik kon nog steeds niet goed bevatten wat me in dat kwartiertje was overkomen. Was ik serieus aangehouden door de politie? Op dat moment is het alles behalve grappig, maar nu kan ik er hard om lachen. Oh en mijn lichten… die vergeet ik nooit meer om aan te doen! :D