Ik heb echt niet de pretentie in m’n eentje alle problemen van de wereld op te lossen, maar soms moet ik echt op mijn vuist bijten om mijn irritatie te verbergen als ik zie hoe we als moslims onze eigen glazen soms lijken in te gooien. Twee incidenten die recentelijk in mijn omgeving plaatsvonden, eindigden op een vervelende manier. Daarbij konden ze in potentie op een lastige manier de islamitische gemeenschap beschadigen. Daar had ik uiteraard zo mijn bedenkingen bij: hoe zouden we dat beter kunnen doen?
Vorige week maandag stond ik met een collega te praten. Ze vertelde me dat haar dochter docent is op een basisschool en dat ze n.a.v. DeFilm een imam op school hadden uitgenodigd, zodat de kinderen hem vragen konden stellen. Over islam en moslims, maar ook toch ook vooral over DieFìlm. Kinderen zijn bij lange na niet dom en ook niet doof of stom en merken behoorlijk goed hoe de rep en de roer van het land is. Dus de juf bereidt zich voor, de kinderen bereiden zich voor: vragen bedenken en opschrijven, bespreken en oefenen hoe je iemand beleefd vragen stelt.
Het vervolg: de imam komt, weigert de uitgestoken hand van de juf (oh ja, dacht ze, vervelend maar dat had ik kunnen weten natuurlijk. Vergeten!) en begint in gebrekkig Nederlands aan een verhaal van drie kwartier over hoe glorieus de islam is. Met dit laatste kan ik natuurlijk zelf prima leven (dat de islam glorieus is). Ware het niet dat de kinderen ook vragen hadden, dat de interactie nihil was en dat hij totaal geen rekening hield met leeftijd of achtergrond van de kinderen.
Dus ik vraag je: hoe ga je da’wa doen? Als een bulldozer, alles en iedereen verpulverend en negerend op je weg? De juffrouw was furieus maar kreeg er geen speld tussen, want de imam bleef maar praten. Ondanks de vele geeuwende jongens en meisjes, voor wie 5 minuten stil zitten al een drama is, laat staan 45 minuten ‘propaganda’ over je heen krijgen! Volgende keer ga ik er zelf wel heen ofzo… Als de juf überhaupt nog moslims binnen laat.
Ook stond ik laatst met wat moslimfolk uit Amsterdam in een zorg- en wooncentrum in Amsterdam Zuid-Oost te praten met een aantal senioren. Eén ervan vroeg aan een jonge moslim: "Ik geloof helemaal nergens in, vind je mij nu slecht?" Een ontzettend directe en keihard eerlijke vraag. De mevrouw vervolgde met het verhaal dat ze als christen was opgevoed, maar teveel ellende en oorlogen had meegemaakt. Ik zat op dat moment achter in de zaal en zag dat de panelleden voorin moeite hadden met het antwoord. Na wat verbaal gedraal kwam het antwoord: "Nee, erm, natuurlijk niet."
Ik ben zelf moslim, heb liefde voor de islam, de Profeet en vooral veel liefde, ontzag en eerbied voor Allah (swt), maar vind ik ongelovigen slecht, of heb ik haat voor ze? Nee, die heb ik niet. Ik vind wel dat ongeloof alszodanig vooral disrespectvol naar God als Schepper is, omdat er mijns inziens een bepaalde mate van ondankbaarheid jegens God uit spreekt, maar haat? Hoe ga ik da’wa doen, hoe nodig ik mensen tot de islam uit, zonder dat ik ze respecteer, maar in plaats daarvan dat ik een afkeer van ze heb?
De geloofsvrijheid die Allah (swt) ons als mensen geeft, leidt er noodzakelijkerwijs toe dat niet iedereen dezelfde keuzes maakt. Als Allah (swt) ons daarin vrijlaat, is het niet aan ons om elkaar daarin te beperken, maar moeten we elkaars keuze respecteren. Teveel woorden van haat of afkeer daarin, bemoeilijken relaties en leiden tot agressieve houdingen over en weer. Te veel mensen ontgaat de nuance van het spreken over religie en bezinning. Het zijn zaken die mensen zo dicht bij hun hart hebben dat harde woorden totaal misplaatst zijn.
Het hinderde me dan ook dat het antwoord op de vraag van die mevrouw zo friggin’ lang op zich liet wachten. Meteen moet je kunnen zeggen dat je iemand niet per definitie slecht vindt, ongeacht welk geloof diegene aanhangt. En ook omdat niemand inging op wat die mevrouw nu eigenlijk zei. Er sprak namelijk iets uit haar woorden dat nog lang niet definitief was. Er sprak een prachtige twijfel uit.
Sterker nog, op gegeven moment zei ze wel in God te geloven, maar het niet te kunnen verenigen met de gebeurtenissen in haar leven. Ogenschijnlijk een paradox, maar eigenlijk gewoon een waarheid van het leven. Zulke gesprekken zijn daarom dan ook zo ontzettend waardevol! Als we als moslims hier doorheen bulderen met keiharde da’wa gooien we onze eigen glazen in.
Lastig… dus sterkte allemaal! Moge Allah (swt) ons allen leiden. Amien!
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
25 Reacties op "Effe stoppen met het ingooien van eigen glazen"
Dit was ook het onderwerp in die P&W uitzending waarin een man als journalist aanwezig tijdens een opleiding van de zoon van die Tilburgse imam die Verdonk weigerde een hand te geven. Volgens de journalist was haat tegen ongelovigen of tegen ongeloof een belangrijk onderwerp tijdens zijn opleiding. De man ontkende dit stellig en betrok zijn woorden slechts op een innerlijke strijd. Ik vind de woorden over ‘ongelovigen’ in oude religieuze geschriften dicht tegen xenofobie aanzitten. Het gaat immers vaak om ‘anders’ gelovigen.
Overigens heb ik vaak genoeg mensen ontmoet die voor de vorm gelovig zijn maar daar niet naar handelen en ook mensen die zich ongelovig noemen maar die in hun handelen zeer diepgaand vertrouwen op een hoger doel in de schepping en daar wel naar handelen. Kortom, mij zegt het niet zoveel of iemand kardinaal, imam of humanist is. Je kan iemand als Mandela toch onmogelijk een ‘ongelovige’ noemen al zou ik niet eens weten welk geloof hij aanhangt. Zo ook is er genoeg handelen van religieuzen bekend dat je niet graag ‘gelovig’ zou willen noemen. Wees daarom voorzichtig zou ik zeggen als je iemand ongelovig of gelovig noemt.
Ik ben bang dat dit geen cosmetisch propagandaprobleem is maar meer iets zegt over de houding van gelovigen tegenover andersdenkenden. Die imam van jou had net zo goed een pastoor of dominee kunnen zijn. Ook daarvan snappen velen niets van kinderen, hebben geen zin hun kritische vragen te beantwoorden en zijn er aan gewend een preek te houden, dwz, een monoloog zonder weerwoord. Bij moslims gaat dit misschien nog een slag verder. Ik ken moslim kinderen die op koranschool geslagen werden omdat ze vragen stelden als “maar hoe weten we dan dat de Profeet echt bestaan heeft”? Meer nog dan het Christendom heeft de Koran een obsessie met ongeloof, dus dat vertaalt zich in het gedraai t.o. die oudere dame. Jij bent als poldermoslim wellicht gewend aan ongeloof en atheisme. Maar bij “geboren” moslims heb ik gemerkt dat het verschijnsel ongeloof totaal aan hun belevingswereld voorbij gaat. Dat het uberhaupt mogelijk is om niet in een god te geloven en toch een zinnig bestaan te leiden en een moreel goede persoon te zijn komt dan vaak als een openbaring.
Je geeft overigens zelf ook blijk van een zekere hooghartigheid jegens ongelovigen als je zegt dat ongeloof getuigt van “disrespect” jegens de schepper. Als ik niet in kabouters geloof is dat dan disrespectvol jegens kabouters? Ik wil maar even duidelijk maken hoe absurd dat op mij overkomt als ongelovige. Met dit wijzende vingertje doe je in feite hetzelfde als iemand als Wilders die alle moslims bij voorbaat diskwalificeert vanwege hun geloof. Dat betekent dat ik niet word afgerekend op mijn handelen, maar op mijn ongeloof in een fictieve gestalte.
Het lijkt me een beetje moeilijk voor mensen die er toch echt een vrij beperkt beeld van hun eigen religie en / of ideologie op nahouden om uit volle overtuiging rekening te houden met andersdenkenden.
Dat kun je niet zomaar verwachten.
Misschien is het ook wel goed dat zij gewoon doen wat ze denken. Als ze maar braaf handjes zouden schudden omdat dit ‘moet’, dat kropt zich gevoelsmatig alleen maar op in zo iemand. Dat is geen echte, waarachtige oplossing.
Hopenlijk verandert zo iemand uiteindelijk door om zich heen te kijken naar andere mensen. Dat is de enige manier.
“Dat kun je niet zomaar verwachten.”
En geldt dit ook voor Wilders? Als zijn ideologie ‘anti-islamisme’ is kan je niet zomaar verwachten dat hij rekening houdt met de wensen van moslims…
Opnieuw een zeer goed stuk van jouw,
je schrijft erg goed.Er sprak een
prachtige twijfel uit schrijf je,
iedereen heeft wel eens een moment van twijfel, maar…… dat mag.
Vaak krijg je zo heb ik het ervaren ,
als je weer eens even zit te twijfelen,
toch weer een bevestiging, en als je
die bevestiging ook werkelijk ziet,
ervaart als : Allah, God , is er,
ook in moeilijke momenten, en je hebt
er vrede mee, dan is het goed!!
Nouredine, goed geschreven, geniet
van het mooie voorjaarsweer, groet
uit het zuiden, Vrede, patrick
En ja hoor, daar is ie weer!!!
Het heeft exact 4 comments geduurt. Het duurde ook al zo lang, maar daar is “gekke Geertje” weer!!!
Lees de titel van Nouredinne’s verhaal.
Dat zegt eigenlijk alles. En wat mijn betreft tweeledig.
Het is en zal naar alle waarschijnlijkheid een kwestie van interpretatie blijken.
Ik als ongelovige vindt het bijvoorbeeld nogal hoogdravend dat gelovigen, en maakt niet zo veel van welke stroming, m.i. te vaak spreken met woorden als bijvoorbeeld, barmhartig.
“gelovigen moeten barmhartig zijn tegenover niet gelovigen”?
Barmhartig is eigenlijk een heel net woord voor gedogen.
Zo simpel is dan ook wel weer. Natuurlijk kan je het woord barhartig op meerdere manieren uitleggen, maar goed kijkend naar de uitgangspunten van religies in het algemeen, komt de term gedogen toch het dichtsbij.
Daar tegenover staat dan weer dat ik als niet gelovige “respect” moet hebben voor de ander en zijn geloof.
Nou dat eerste is totaal geen probleem, het respect hebben voor de ander, maar respect hebben voor wat iemand gelooft?
Ik kan zo 1,2,3 geen ordentelijke redenen verzinnen waarom ik dat dan zou moeten hebben!
hier onder een stukje van een artikel uit het AD van vandaag.
“Patrick Pouw’s leermeester in het salafisme, is niet te spreken over het boek dat zijn leerling schreef. ,,Het is een goedkope roman, bestaande uit een mengsel van fictie en realiteit,” zegt Suhayb Salaam, zoon van de imam die enkele jaren geleden opschudding veroorzaakte toen hij minister Rita Verdonk de hand weigerde te schudden. Salaam vindt dat Pouw in het openbaar zijn excuus moet aanbieden.
Salaam’s grootste bezwaar is dat ‘deze Patrick Pouw bij ons heeft gezeten, ons vertrouwen heeft gehad, heeft meegegeten, bij ons heeft geslapen en ons nu een mes in de rug steekt met de onwaarheden in zijn boek’. Dat het hart zou moeten overlopen van haat voor ongelovigen, is volgens Salaam bijvoorbeeld grote onzin. ,,Dat is opgeschreven uit sensatie.”
,,De islam is gebaseerd op liefde voor het goede en haat voor slechtheid,” legt de leermeester uit. ,,Wij haten alleen individuen die ons uitschelden of de islam beledigen. In het algemeen moeten wij goed omgaan met niet-moslims. De islam predikt barmhartigheid voor alle werelden. Het is verboden om een dier voor de gek te houden. Hoe kan de islam dan haat prediken?”
http://www.ad.nl/binnenland/2237039/Haat_jegens_ongelovigen_als_onwrikbaar_leerstuk.html
Als je dit artikel nu eens goed, dan laat dat zo verschrikkelijk veel aan de eigen verbeelding over.
“De islam is gebaseerd op liefde voor het goede en haat voor slechtheid”
Wat bovenstaande uitspraak betreft, is de interpretatie daarvan volledig afhankelijk van wie deze woorden uitspreekt en wat zijn intentie is.
Wat het GOEDE dan, waar men liefde voor heeft? En wie bepaald wat goed is.
Wie bepaald wanneer en wat er gehaat moet worden, m.a.w. wie bepaald wat slecht is?
“barmhartigheid voor alle werelden. Het is verboden om een dier voor de gek te houden. Hoe kan de islam dan haat prediken?”
Kijk naar bovenstaande zin. Misschien ligt het aan mij en wil ik het niet zien, maar kan iemand mij uitleggen waar die zin opslaat?
Omdat het verboden is een dier voor de gek te houden, predikt de islam geen haat?
Voorts een uitstekend artikel, niet alleen toepasbaar voor moslims, maar gewoon voor iedereen.
Dus inderdaad JSK, ook voor “gekke Geert”.
mvg
Lieke
Simon schrijft; Je kan Mandela moeilijk een “ongelovige”noemen. en je niet weet welk geloof hij evt. zou hebben. Hij werd Methodistisch opgevoed. Maar toen hij zo lang op robbeneiland zat en er priesters, dominees of imans kwamen om daar de gebedsdienst te houden gaf hij zich voor alle diensten op. Niet om wat te doen te hebben maar om zich te verdiepen in alle volken. Zelf had en heeft hij nog steeds islamitische vrienden.Tijdens zijn presidentsschap wenste hij na de ramadam alle moslims een Mubarak eid en had bewondering voor de mensen die de ramadam hielden, dat kwam zelfs in een toespraak.Dat wordt nog steeds door de huidige president gedaan.Een goed voorbeeld voor hier misschien?
lieke om nog even bij Patrick Pouw
terug te komen,ik heb inmiddels zijn boek,ben er in gaan lezen, en……
Patrick weet wel iets van de islam,maar….. erg weinig.
Als ik dadelijk in Groningen of op
de veluwe onder het mom van journalist
op bijbelstudie ga, en er naderhand een
boek over ga schrijven, oei oei,dan haal ik ook de pers,want daar wordt nog zeer driftig gepreekt,daar mag ook niet alles.
Ik ben nog niet toe aan het uitspreken van mijn Shahada,maar heb wel vrede gevonden,in de Islam,en daar ben ik
intens gelukkig en dankbaar voor.
Volgens mij zijn er weinig mensen die echt niet geloven, veel die de mensen die geloven niet geloven.
Dat is voor mij een belangrijk verschil. Als, zelf Wicca-zijnde, geloof ik in de waarheid van de Islam; maar, omdat ik geen behoefte heb voortduring rekening af te leggen over mijn geaardheid zal ik mij nooit moslim noemen – dat is voor mij vooral een sociale term.
Ik zou onder de ongelovigen vallen, maar dat is dus niet waar – het is de vrees en afkeer van mensen die mij door hun interpretatie veroordelen die mij doet zwijgen, niet mijn liefde voor God.
@Lieke:
Niemand had het over ‘gekke Geert’. Alles goed verder? Mijn redactie sloeg op de ’tolerantie voor de intolerantie’-redenering van Pippi.
@ Lieke,
Wat barmhartigheid en andere spirituele disciplines betreft: is het niet ontzettend makkelijk om uit gebrekkig inzicht en pure menselijkheid verkeerd te begrijpen en verkeerd toe te passen? het gaat er bij mij niet in dat barmhartigheid = gedogen.
Ik heb zelf veel last met het begrip ‘vergeven’ en vervang het het liefst door ‘achter me laten, conflict begraven en verder gaan met leven’. Mijn moeite komt door gangbare interpretaties en het belijden met de mond ervan, maar niet het hart. “Ja, hij heeft incest gepleegd, maar ik vergeef hem…” Duh, dat geloof ik gewoon niet. Het is een recept voor in de mantel der liefde geboren hypocrisie en projectie van de eigen onverwerkte agressie op een zondebok naar keuze. Het ontneemt het slachtoffer het recht op een volwaardige verwerking. Er wordt dan teveel sociale druk uitgeoefend op degene die moet vergeven, of wat dan ook, en bovendien uit onzuivere motieven (zoals angst voor conflict in het gezin, vuile was etc.), waardoor hypocrisie de norm wordt en het woord ‘vergeving’ niks meer inhoudt. Maar het zuivere concept is mooi, daar zegt het menselijk handelen weinig over.
Hoi Noureddine,
Je stuk is heel menselijk, goede voorbeelden, fijn om te lezen. Maar ik kan niets met alinea 6, ik snap die alinea simpelweg niet. Dus toen dacht ik: als je het concept van God nu eens vooral als symbool ziet.. Ongeloof is dan geen teken van respectloosheid of ondankbaarheid. Zo negatief. Kan iemand ondankbaar zijn jegens een symbool? Als je nu zegt: “er bestaat meer…” – in die redenering kan ik best meegaan. “…en dat ‘meer’ noem ik God en andere mensen noemen het anders.” Geen enkel probleem! In de loop der eeuwen is steeds meer uitgedokterd en verklaard, maar wees gerust er blijft altijd wel iets over.
Waarom moet God perse een soort iemand zijn, met menselijke karaktereigenschappen, die recht heeft op respect van alle wereldburgers? Dat lijkt me nogal problematisch, want beheersing van zo’n manier van geloven wordt op die manier een ideaal machtsmiddel.
Mijn veronderstelde ‘ondankbaarheid’ impliceert namelijk dat jij ‘dankbaar’ zou moeten zijn, en dus eigenlijk verplichtingen hebt als moslim. In ruil voor jouw bestaan. Maar wat voor verplichtingen? Het legt een druk op je. Maar wees niet bezorgd: bepaalde mensen (politici, nationalisten, groepssmeders en imams) staan als colporteurs een voor een te springen om je uit te leggen wat de heer A. de Almachtige uit H. als tegenprestatie nu precies van je verwacht. Ze ruiken gratis eeuwige loyaliteit.
God als symbool. God als benaming voor alles wat we niet met zekerheid weten, maar wel graag met zekerheid willen weten. Dat praat wat makkelijker met vrijdenkers, die de onzekerheden graag naar eigen inzicht invullen danwel openlaten. Want natuurlijk ben ik niet ondankbaar. Ik ben blij dat ik besta, ik ben familie, omgeving en land dankbaar voor opvoeding en geboden kansen, maar ik eigen me wel de vrijheid toe om te leren dat mijn bestaan een kwestie is van stom toeval. Ik heb ook wel eens gehoord dat heilige boeken symbolisch zouden moeten worden gelezen, dus waarom dit niet ook.
Wel een leuk stukje: als je tussen de regels en de omzichtige formulering door leest zie je de eeuwige paradox tussen de gelovige en de vrijdenker.
De vrijdenker vraagt zich af waarom hij dankbaar moet zijn aan iets waar hij geen betekenis aan hecht. De gelovige vindt het onbegrijpelijk dat de vrijdenker geen waarde hecht aan de kern van zijn bestaan.
De gelovige haalt de morele meerwaarde uit zijn overtuiging en de vrijdenker uit de betekenis van zijn eigen handelen.
Zodra ze elkaar proberen te overtuigen ontstaat er een barrière van onbegrip. Zo verwijt de één de ander van disrespect voor de schepper, en verwijt de ander te leven in een sprookjeswereld.
Ik beschouw god liever als een metaphysiche entiteit die alle mensen bindt. Waarom zou god een gedragscode opstellen? Het enige dat voor een liefhebbende god telt is het onderscheid tusen goed en kwaad.
Goed en kwaad zijn inwisselbaar, Pieter. Wat ik als goed beschouw, kun jij als kwaad beschouwen en andersom.
We komen er dan alleen uit door elkaar voor de gek te houden. Ik noem alle (volgens jou) kwade handelingen gewoon liefde. En jij noemt alle (volgens mij) kwade handelingen liefde. Vervolgens gaan we samen praten over liefde en doen we net alsof we elkaar begrijpen.
Ik ben het eens met Thijs (12). De wereld, het leven, de mensheid boezemt mij dankbaarheid, ontzag, inzicht, onbegrip, schuldgevoel, liefde, hoop en wanhoop in. Het feit dat ik daar geen Godsbeeld aan koppel doet daar niets aan af.
Dat de schrijver ongelovigen beticht van een gebrek aan dankbaarheid vind ik vreemd: misschien een gebrek aan inlevingsvermogen. Alsof je als ongelovige niet dankbaar kan zijn voor alles wat goed is en het leven de moeite waard maakt, en de verantwoordelijkheid voelt om daar je eigen bijdrage aan te leveren.
@14 Thijs (beetje off-topic):
Introductie van een God die zich heeft geopenbaard middels een uitverkorene onder ons en ons via die weg kenbaar heeft gemaakt hoe hij aanbeden wenst te worden, helpt niet bij jouw dilemma.
Er zijn religies die beweren de “regels” van God via die weg te hebben leren kennen, maar als je naar hun praktische implementatie kijkt, dan kunnen we hieruit niet veel hoop putten om via die weg tot een uniforme definitie van liefde (en andere begrippen) te komen. Ik verwijs slechts naar de vele uitwassen binnen de betreffende religies zelf en tussen die religies onderling gedurende hun gehele bestaan. Het interpreteren van de geopenbaarde regels blijft immers mensenwerk.
Er is een veel simpeler basismechanisme om tot “samenleven” te komen dat ook Hans Jansen in het boek Bombrieven aan Abdul-Jabar van der Ven voorlegt, namelijk de “Gouden Regel” die stelt “Wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet.”
Zo zijn er wellicht nog enkele basisbeginselen te bedenken, die gebruikt kunnen worden om een samenleving op te funderen.
@14
Is alles inwisselbaar? Wat dacht je van de Universele verklaring van de Rechten van de Mens? Een hanteer manifest, of niet?
@ Thijs # 14
Of wat dacht je van de Tien Geboden!In Vlaamse versvorm klinkt het zo:
1. Bovenal bemin één God
2. Zweer niet ijdel, vloek noch spot
3. Heilig steeds de dag des Heren
4. Vader moeder zult gij eren
5. Dood niet, geef geen ergernis
6. Doe niets wat onkuisheid is
7. Vlucht het stelen en bedriegen
8. Ook de achterklap en het liegen
9. Wees steeds kuis in uw gemoed
10. Begeer nooit iemands goed
@14 Dat is relativistische onzin. Goed en kwaad zijn niet inwisselbaar. Concepten van goed en kwaad lijken erg op elkaar in allerlei culturen, met of zonder god. De details ruziet men over, maar in hun algemeenheid zijn mensen gelijk. Bijvoorbeeld: iedereen vindt diefstal in principe slecht, maar veel mensen kunnen het zich in bepaalde omstandigheden nog wel voorstellen.
@ Gerrit # 19
Helemaal mee eens Gerrit !
@ Gerrit
Goed en kwaad is relatiever dan je vaak denkt.
Was het goed of kwaad geweest om H*tler te vermoorden vóór de 2e WO?
Zonder context geen goed of kwaad.
Wat diefstal betreft: er zijn meerdere culturen geweest waar ‘eigendom’ niet bestond, namelijk die in welke er geen gebrek was aan een waardevol iets. Diefstal was in die culturen niet slecht.
Nou ja, et cetera.
Zonde perspectief en referentie is er geen maat en dus ook geen oordeel.
Hoi Chadidjah, bedankt voor de vlaamse versie, nooit gehoord.
10 geboden kunnen elkaar behoorlijk in de weg zitten. Denk gewoon aan de Nederlandse wetgeving rond abortus en euthanasie; die vind ik persoonlijk erg goed. Goede film over die dilemma’s rond de geboden is ‘Dekalog’ van Kieslowski.
Goed boek over WO2 is ‘der Vorleser’ van Schlink. Over een zeer goedaardige vrouw, die wel degelijk ook kapo was.
“ongeloof alszodanig vooral disrespectvol naar God als Schepper is”
Hoezo disrespectvol Nouredinne? Ik erken zijn bestaan niet, dus heb ik respect noch disrespect voor jouw schepper. Jij hanteert jouw zienswijze (God bestaat), projecteert die op mij en concludeert daaruit dat ik geen respect voor God zou hebben.
Dat is geen tolerantie, tolerant ben je pas als je weigert jouw waarheidsclaim op mij van toepassing te verklaren en te stoppen om iemand anders dan jezelf of je medegelovigen hiermee de maat af te nemen.
Dat is jouw taak ook helemaal niet, voor zover iemand zich daar mee bezig hoort te houden, is dat jouw God, niet jij of om het even welke andere moslim of christen.
@23 beste sjaak,
Tolerant zijn betekent dat ik je zou tolereren. welnu: ik tolereer je. Dus in dat opzicht ben ik tolerant.
verder pas ik mijn waarheidsclaim niet op jou toe, maar licht ik mijn visie op ongeloof toe. Het op je zelf betrekken van mijn visie, is een actie waar je voor kunt kiezen maar die alszodanig jouw verantwoordelijkheid is en niet de mijne.
ik neem hiermee noch jou, noch iemand van mijn eigen geloof de maat mee af, enkel mijzelf – het is namelijk mijn visie. Ik val je er niet mee lastig. Tenzij je mijn blog als lastig vallen ziet. In dat geval weet je dat, a la doe maar, er een knop op je beeldscherm zit.
met vriendelijke groet,
Noureddine
Mwah Nouredinne, nu maak je jezelf er wel erg gemakkelijk van af, zeker met die omkering van argumenten (“Het op jezelf betrekken van mijn visie”).
Wat ik bedoel met tolerantie is dat je in staat bent om jouw waardenpatroon niet als superieur áán of vóór een ander te beschouwen, maar het alleen van betrekking te laten zijn op jezelf en je medegeloofsgenoten.
Ik zal jouw zin eens op “atheistisch intolerante” wijze schrijven: “ik vind dat geloof een affront is voor de menselijke intelligentie en natuur.”
Kun jij iets met deze zin? Nee, natuurlijk kun jij dat niet en ik acht mijn levensvisie ook niet als zaligmakend voor jou, wel voor mezelf. Andersom kost het je geen moeite om die eerdere zin op te schrijven, waarbij je dat als tolerantie omschrijft. Dat is geen echte tolerantie in mijn ogen.
Mvg