Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk, Politiek

Het CDA en de moraal

, 7 september 2012, 7 reacties

Het terugbrengen van de moraal. Dat is zo’n beetje de boodschap van CDA-lijsttrekker Van Haersma Buma die als een herboren profeet stad en land afreist om duidelijk te maken dat we ons weer meer moeten laten leiden door ethiek. Moraal moet weer gaan over ruggengraat tonen. Idealen. Over het gemeenschappelijke belang. Ingegeven door de samenleving. Over universele emoties. Juist in tijden wanneer anderen immorele rationaliteit propageren.

Buma hekelt terecht het gedrag van bankiers, die juridisch gezien zo goed als onschendbaar zijn en daarmee de rekening van de schuldencrisis hebben gelegd bij minder fortuinlijke burgers. Volgens Buma moeten we weer terug naar een tijd waarin we individuen vanuit de samenleving kunnen aanspreken op hun amorele gedrag. Wat zijn referentiekader is (waarschijnlijk de Bijbel), is niet helemaal duidelijk, maar dat immoraliteit hoogtij viert, en we moeten streven naar een eerlijkere verdeling van welvaart en immateriële vrijheden, daar kan ik het niet mee oneens zijn.

Ik kan het echter niet helpen dat zijn schreeuw om het terugbrengen van de moraal als een holle frase door mijn huiskamer resoneert. Niet alleen in zijn geschiedenis heeft het CDA bewezen dat het zich van de moraal niet zoveel aantrekt, maar ook gisteren werd weer duidelijk waar de partij werkelijk voor staat: de dubbele moraal. Demissionair minister van Immigratie, Integratie en Asiel Gerd Leers is daar momenteel de ultieme belichaming van. In een nieuwsitem over het Kinderpardon verklaart Leers tegenover kinderen die na jaren Nederland moeten verlaten dat hij zich heeft laten leiden door het verstand, niet door het hart. Door ratio, niet door emotie. Door regels, niet door medelijden.

Zouden die kinderen uit Irak en Afghanistan weten dat ‘hun land’ onder andere door de politieke steun van het CDA in puin is geschoten?

Zowat iedereen in Nederland,180 gemeentes incluis, is ervan overtuigd is dat de kinderen in Irak, Eritrea en Angola waarschijnlijk minder goed terecht zullen komen. Zowat iedereen in Nederland is ervan overtuigd dat er een plekje is voor die kinderen die terug moeten naar een thuisland dat ze nooit hebben gekend. Een van de kinderen, niet ouder dan 11 jaar, verklaart in vlekkeloos Nederlands, smekend: “Daar kan ik niet opgroeien, daar kan ik geen baan vinden, en dan kan ik ook niet verder gaan studeren en een gezin opbouwen.” Leers antwoordt dat het verder niet zinvol is om een discussie aan te gaan. Die kinderen moeten terug.

En terwijl Leers zich beroept op de eerder gemaakte afspraken, en de wet als leidraad gebruikt, pretendeert zijn leider Buma elders in het land dat bestuurders weer naar de signalen uit de samenleving moeten luisteren. Naar de moraal. Verwarrend moet dat zijn. Ook voor Leers.

Ik constateer hoe de demissionair minister het eigenbelang en partijbelang boven het belang van zo’n 800 in Nederland gewortelde kinderen stelt. En daarmee de samenleving, ethiek en moraal de rug toekeert. Eigenlijk hetzelfde als wat de banken jarenlang hebben gedaan. Dus hoezeer Buma ook probeert om de moraal nieuw leven in te blazen, overtuigend is het niet. Misleidend zelfs. Het tegenhouden van het Kinderpardon door het CDA is daar het ultieme bewijs van. Het CDA heeft wat mij betreft de traditie in ere gehouden: de dubbele moraal tot kunst verheven.

En dé moraal? Daar veegt het CDA, net als met al die handtekeningen, en public de reet mee af. Dat moge duidelijk zijn.

Mijn complimenten gaan uit naar Tofik Dibi. Mocht het bewerkstelligen van het Kinderpardon één van zijn laatste wapenfeiten zijn in de Tweede Kamer, dan mag hij daar trots op zijn. En kan hij met opgeheven hoofd terugkijken op een succesvol Kamerlidmaatschap.

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim