De dag in de droom in de nacht

Soms doet je koppie rare dingen met je als je droomt. Zo liep ik gisterenmiddag rond in de tuin van het nieuwe huis van mijn broer, een beetje indrukken opdoen geloof ik. Het is een soort Zweeds houten huis, midden in een woonwijk in de Ronde Venen. Tres chique maar ook lekker huiselijk met een mooie tuin erbij. Terwijl mijn broertje het gras maaide, neusde ik wat rond in woonkamer, gang en hal. In de hal hing een soort van glas-in-loodvoorstelling van een Zweedse Lap met een eland. Ontzettend lelijk, maar weer zo lelijk dat het toch goed op zijn plek leek, daar naast de voordeur. Later kwamen we aan bij onze moeder die een plakkie cake met aardbeien en slagroom voor mijn neeffie had klaargelegd. Op de een of andere manier kwam het gesprek op Suske en Wiske, wielrennen, de site en nog wat keuvelaarijtjes. Was ouwerwets gezellig daaro in Mijdrecht, op een luie zondagmiddag.

Doordat ik wat later thuis kwam, en vergeten was te eten, hosselde ik nog even een pizza en dook ik achter de compu. Digibeet die ik ben, heb ik nu pas, na een jaar in het bezit te zijn van een iPod, ontdekt hoe ik titelinfo kan veranderen wanneer de database nummers niet herkent van een cd die ik wil invoeren. Ik heb namelijk al een tijdje een collectie van vijf cd’s in mijn bezit met daarop de onvolprezen recitaties van een Indonesische imam, maar ik kreeg dat iPod-rotding maar niet goed ingesteld.

Tot een uurtje of laat bleef ik maar pielen met dat ding. Deze homo sapiens loopt dan wel alweer een tijdje recht op, maar de schijnbaar vanzelfsprekende evolutie tot homo digitalis lijkt nog even op zich te wachten…

Enfin, toen ik eindelijk had ontdekt hoe die shizl werkte door iPodhelp in te drukken (redelijk vernederend simpel eigenlijk nu ik er over nadenk…) was ’t alweer een uur of twaalf, had ik net gegeten en anderhalf uur druk achter de compu gezeten. Dat schijnt niet de beste manier te zijn om te gaan slapen. Maar ja: ons benne koppig, dus ik dook mijn bed in, wat resulteerde in fantastische dromen. Ik heb nog nooit peyote gedaan, maar kan me voorstellen dat onderstaand effect niet veraf zal zijn.

Het begon allemaal met de Damtotdamloop die ik ooit in een ver verleden had gelopen en waarvan ik eigenlijk al een tijdje het idee heb om een wijblijvenhierteam af te vaardigen. Echter, de locatie was verhuisd naar Bos en Lommer (waar ik laatst heen moest voor een bruiloftstaart-met-foto). Na in mijn droom wat heen en weer gerend te hebben (zonder echt een parcours te volgen geloof ik) besloot ik dat ik honger had. Ik racete daarop op mijn skateboard naar de c1000. In tegenstelling tot B&L-plein, waar de c1000 toch vrij dichtbij ligt, moest ik in mijn droom onder twee viaducten door.

Mijn haar was ook weer lang gegroeid zoals in vroegere tijden toen ik nog een ouwe hippie van 14 was. Lang haar is koel als je heel hard op je skateboard een viaduct in rolt: ’t wappert lekker. Dit was een speciaal viaduct, want ’t ging enkel naar beneden; ’t tweede viaduct ook, maar al gauw moest ik volop de rem, want de ingang van de supermarkt lag voor mijn neus. Ik geloof niet dat ik naar binnen ging. Ik stond meteen in de rij, wilde een muffin en zag tot mijn verbazing een nieuwe Suske en Wiske bij de kassa liggen met de titel: "Suske en Wiske blijven hier!"

Helaas was ik mijn portemonnee vergeten, maar ’t meisje achter de kassa zei tegen haar chef: "Zal ik ‘m vast meegeven? Hij is van wijblijvenhier en Umar wil altijd een kopie van mediazaken waarin wijblijvenhier voorkomt!" Tot mijn spijt moest ik toch terug om mijn portemonnee te halen. Zoveel indruk maakte ik helaas niet op de chef. Wat wel weer mooi was, was dat ik weer onder die twee viaducten langs moest, maar dat ze weer heel hard naar beneden liepen. Downhillen was nog nooit zo fijn geweest! Inmiddels waren er wat bouwvakkers flink in ’t viaduct aan ’t klussen, maar ik kon er nog gewoon langs. Ze zeiden me allemaal gedag, aardig toch?

Zo maar een gezellig droompje in de zondagnacht!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Noureddine Steenvoorden

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van