Voorpagina Ervaringen, Islam, Recensies

Umm Oprahs boekenclub

Eens in de maand komen we met wat broeders en zusters tezamen in een moskee in Amsterdam-Oost om een boek te bespreken. De meesten van ons zijn redelijk okay opgeleid, in wereldse en/of religieuze zaken, maar misten nog wel eens wat in onze studies – met name een ander perspectief, een persoonlijkere benadering of uitgebreider de tijd om bij bepaalde vragen stil te staan. Dus op een gegeven moment kwam een van ons met het plan om, Oprahstyloo, een boekenclub op te zetten.

We zijn nu een maand of 5, en dus een boek of 5 verder. Het is tijd voor een korte terugblik.

De opzet was dat iedereen welkom zou zijn en dat we zelfstandig met een selectie boeken op de proppen kwamen, dat iedereen (zo veel mogelijk van) het boek zou lezen en dat 3 mensen elke maand een korte presentatie van hun leesimpressies zouden geven. Zo nu en dan zouden we mensen uitnodigen (die als "studenten van religieuze kennis" zouden kunnen worden aangemerkt voor aanvulling en/of bijsturing).

Ook zouden we ons nadrukkelijk openstellen voor mensen van buiten die geïnteresseerd zijn in islam, boeken, jongeren of die gewoon een keer de moskee van binnen wilden zien. Tot nu toe hebben we wat Amerikaanse studenten op bezoek gehad en binnenkort, insha’Allah wat antropologen. Af en toe komt de voorzitter van de moskee erbij zitten (effe fitnacheck doen…) en meestal kletsen we er dan nog wat mocromuntthee tegen aan en ’t een en ander aan sapjes en ‘helawaa’.

We zijn begonnen op de beste manier: de eerste keer wilde één van ons een soort sadaqa geven namens haar overleden oma. Ze kwam aan met grote schalen eten en uiteraard begonnen we daardoor veel te friggin’ laat. Maar dat indische eten was meesterlijk!

In de loop der tijd hebben we wat basisboeken gelezen (Islam – de natuurlijke weg, van Abdulwahid Hamid), wat spiritueler voedsel tot ons genomen ( Voor dag en dauw – dhikr en innerlijke vrede van Khoerram Moerad), wat ethisch werk (Ahlaaq/Islamitische zeden van Amr Khaled) en wat geschiedenis (A’isha- echtgenote van de Profeet van Asma Lamrabet). Vooral dat laatste boek maakte nogal wat los bij de aanwezige broeders. Die schrokken zich helemaal een hoedje van alle prestaties van Aisha (ra) – en niet alleen op het gebied van overleveringen m.b.t. huiselijke zaken, maar vooral haar bijdrage op politiek vlak en onderwijs. (Tja, ook wij hebben soms onze vooroordelen.)

Nu is haar bijdrage dan ook niet gering: ze heeft een grote rol gespeeld in het ontstaan van de Qur’anwetenschappen (veel geleerden kwamen bij haar om over de Qur’an te leren), bij de codificatie (en correctie van verkeerd overgeleverde of uitgelegde delen) van de Soennah, het ontstaan en toepassen van ijtihaad (zelfstandig vraagstukken beredeneren in afwezigheid van relevante teksten in Qur’an, Soennah of Qiyaas), en heeft als laatste nooit haar verantwoordelijkheid geschuwd om onrechtvaardigheid tegen te gaan (zelfs niet wanneer ze hiervoor tegen gebruiken van de tijd in moest gaan).

Toen we dit boek behandelden zag je enkele broeders hardop denken "waarom wist ik dit niet?" Eén van de jongens die de presentatie deed, leek zelfs wel in een staat van continue verbazing en vertelde het boek meerdere malen gelezen te hebben (een behoorlijke prestatie voor een beruchte niet-of-nauwelijkslezer).

Mijn persoonlijke favoriet tot nu toe is echter het enige boek dat ik nog niet helemaal heb uitgelezen: Voor dag en dauw – dhikr en innerlijke vrede.  Het is niet half zo hippie-achtig als het klinkt, maar eigenlijk gewoon een heldere uiteenzetting voor het gedenken van Allah (swt) middels gebed, koran lezen of dhikr – rechtstreeks uit de Qur’an en Soennah zonder poespas. Ook is het interessant om af en toe eens flink de achtergrond van de auteur uit te pluizen want dat levert soms verrassingen op (zie Abdulwahid Hamid en de Moslim Broederschap, bijvoorbeeld).

Voor 4 juni hebben we Moraal in de islam van Aboebakr Djaber El Djezeïri op het programma staan. Toen ik die titel doorgemaild kreeg moest ik een beetje lachen. Kunnen jullie je nog die mediahype herinneren omdat het boek Weg van de Moslim te koop was in moskee Tawheed in Amsterdam? De moskee zou gesloten moeten worden, iedereen het land uit en zo. Er zou namelijk in staan dat je homo’s van het flatgebouw moest mikken.

Nu bleek ik dat boek al enige tijd in huis te hebben en ook een aantal malen gelezen te hebben. Ik kon die passage maar niet vinden. Later dacht ik: misschien heb ik een ouwe editie. Toen bedacht ik me opeens waar ik dat boek gekocht had… in de grootste boekenhandel van Amsterdam: boekhandel Scheltema op Koningsplein! Uiteraard heb ik na een tijdje niets meer in de media gehoord hierover. Scheltema, uh, Tawheed hoefde ook niet meer dicht. De hype was voorbij, alhamdulillah.

En nu gaan we dus een ‘ander’ boek lezen van El Djezeïri – dacht ik. Maar het bleek om het hoofdstuk ‘Ethiek’ uit de Weg van de Moslim te gaan dat als aparte uitgave beschikbaar was. Blijkbaar zijn ze commercieel niet geheel gek bij uitgeverij Projekt Dien.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van