Maar het voornaamste vind ik om dicht bij jezelf te blijven. Verloochen je roots niet. Je bent immers wie je bent, met name door je achtergrond.
Ongeveer een jaar geleden brak mij het zweet uit. Ik had het zo graag en zo lang mogelijk uitgesteld, maar ik kon niet langer. Ik wist immers niet beter dan student te zijn. Ergens was het natuurlijk de bedoeling om datgene wat ik had gestudeerd ook daadwerkelijk toe te passen. Maar niet nu al!? Ik was er nog niet klaar voor! Ik en fulltime werken? Als in real-life werken? Als in het begin van mijn carrière!? Dacht het niet! Een goede vriendin noemde het een identiteitscrisis en beter kan ik het niet verwoorden.
Langstudeerboetes, een steeds hogere werkloosheid en een krappe arbeidsmarkt spookten door mijn hoofd. Ik zag het al helemaal voor me: de ene sollicitatie na de andere. Geen gehoor of juist wel gehoor, maar na een gesprek geen enkele reactie. Was ik wel goed genoeg? Had ik iets speciaals aan te bieden? Wat had ik überhaupt aan te bieden? En hoe nu verder? Moest ik na al die moeite die ik had gedaan tijdens mijn studie werk accepteren dat beneden mijn niveau lag? Was er wel werk?
Ondanks die hardnekkige onzekerheid is er wel altijd een onverklaarbare doorzettingsvermogen geweest. Wellicht komt het omdat ik me altijd verplicht heb gevoeld tegenover mijn ouders om het maximale te behalen wat er in mijn vermogen ligt. Na alle opofferingen die zij hebben gebracht om ons een beter bestaan te geven, was wat mij betreft dit het minste wat ik terug kon doen. En immers, geen groei als je niet buiten je comfortzone durft te treden.
Het klopt dat er een significant hogere werkloosheid is onder allochtonen dan onder autochtone jongeren. Daar zijn vele redenen voor. Een kan onder andere discriminatie zijn. Een ander punt zou ook betrekking kunnen hebben op het verschil tussen cv’s van autochtonen vs. allochtonen. En ik denk dat er met name op het laatste punt nog heel veel te behalen valt. Werknemers kijken niet alleen naar wat voor studie je hebt gedaan. Of dat je naast je studie ook hebt gewerkt. Er wordt gekeken naar hoe ondernemend je bent. Daar kun je het onderscheid in maken.
Dat het opdoen van kennis gezien kan worden als een religieuze plicht zou buiten kijf moeten staan. En dan gaat het niet alleen over religieuze kennis maar kennis in het algemeen. Waar ik op hoop is dat onze gemeenschap zich zodanig ontwikkelt dat we niet langer oververtegenwoordigd zijn in de lagere sociale klassen maar dat we langzaam maar zeker meer vertegenwoordigd worden in de midden en hoge klassen. Ik wil niet suggereren dat het nu niet al gebeurt. Maar we zijn er nog lang niet. Dat mag helder zijn.
Als er iets is wat ik als advies zou willen meegeven, dan is dat om datgene te doen waar je voldoening en energie van krijgt. En dan help het enorm als je je CV siert met zaken als nevenactiviteiten en buitenland ervaringen. Want uiteindelijk zijn dit zaken die de doorslag kunnen geven bij de meeste recruiters. Maar het voornaamste vind ik om dicht bij jezelf te blijven. Verloochen je roots niet. Je bent immers wie je bent, met name door je achtergrond. Wees er trots op. Geef alsjeblieft nooit en te nimmer op. Vecht en ga voor het hoogst haalbare.
Adieu onbezorgde studentlife and marhba werk en al je bijkomstige verantwoordelijkheden. It’s a pleasure.
6 Reacties op "Identiteitscrisis"
Je bent wie je bent om wat je doet, niet om je achtergrond. Wat nou als je ouders je hebben mishandeld, alcoholisten zijn, je bent opgevoed met haat tegen iedereen die anders is, je altijd hebben wijsgemaakt dat je nooit een kwartje kan worden?
Autochtonen hebben gemiddeld een aanzienlijk hoger opleidingsniveau, vanwege dat verschil doen allochtonen gemiddeld vaker flexwerk waardoor ze in economisch mindere tijden sneller ontslagen worden en de verschillen nog meer oplopen. Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat je naast je studie meer moet doen, laat zien dat je niet alleen die puntjes binnen sprokkelt maar dat je initiatief toont door bijvoorbeeld in samenwerking een project te beginnen of vrijwilligerswerk doen. Daarnaast zal ook het opleidingsniveau hoger worden, zeker als steeds meer in Nederland geboren allochtonen kinderen krijgen, zij weten dat je je kinderen niet op straat kunt laten rondhangen en zij zien dat meiden die minder (mogen) rondhangen en rustiger zijn veel vaker een hogere opleiding doen.
Ik ben het niet eens met je pleidooi om dichtbij jezelf te blijven en je roots niet te verloochenen, omdat je helemaal niet weet wat je bent als je gaat studeren en omdat ‘zijn’ niet iets statisch is. Je moet vooral jezelf niet verloochenen door wanhopig vast te klampen aan wat je dacht dat waar was. Die houding zorgt juist vaak voor porblemen, ik ben zoals ik ben zij accepteren me maar en anders ligt het aan hen. Het zorgt ervoor dat je jezelf minder snel verrijkt en dat je eerder zal denken dat mensen je vanwege je afkomst niet waarderen. Bedenk wat jij belangrijke waarden vindt en bestudeer deze kritisch, als mensen je confronteren met tegengestelde waarden bekijk ze kritisch en kijk wat je er van kunt leren. Je moet je achtergrond niet verfoeien maar zeker niet heilig verklaren.
Je bent wat je bent om wat jij doet in dit leven. Veel succes met werken ik hoop dat je iets moois tegenkomt!
Nog belangrijker dan rondhangen is natuurlijk dat allochtonen die hier geboren zijn de taal beter dan hun ouders beheersen en het ‘systeem’ veel beter snappen waardoor zij beter zijn uitgerust om hun kids een goede toekomst te bieden.
Sinds Malika hier een stuk heeft geplaatst waarin ze de dictator Mohammed de zesde (koning van Marokko) tot heilige heeft verklaard (bij wijze van), lees ik haar stukken toch in een wat ander daglicht.
Wat ik lees in haar stuk is dat ze oproept om Marokkaan te blijven omdat alles wat je bent geworden, je vooral te danken hebt aan het feit dat je Marokkaan bent en blijft. Je mag wel hier zijn geboren en getogen maar vergeet vooral niet dat je op de eerste plaats Marokkaan bent. Het is een heel nationalistisch stuk, het soort vals nationalisme dat je inderdaad vooral ziet bij mensen die het even kwijt zijn.
Als je dan toch iemand wil danken of aanwijzen voor jouw succes, neem dan in ieder geval het onderwijssysteem in Nederland mee. Het onderwijssysteem heeft niemand uitgesloten, ook kinderen van buitenlanders hebben zich hier op kosten van de Nederlandse belastingbetaler mogen ontwikkelen. Het is natuurlijk niet alleen uit barmhartigheid ook uit zelf begrepen eigenbelang. Maar toch is het het waard om het te benoemen.
Nationalisme is altijd een beetje eng & voornamelijk weggelegd voor mensen die een beetje in de knoop zitten met zichzelf. Eens met Abdel dus. Succes met werken verder!
Mooi beschreven Malika!
Ik zit namelijk op dit moment in een dip (mijn doel opgegeven). Ik weet wat ik wil en ook weer niet. Ik heb gevoel dat ik faalangst heb want, ik wil verder studeren en hogerop komen, maar ben bang dat ik het niet haal. Terwijl ik altijd doorzettingsvermogen heb en gemotiveerd ben. Ik moet opnieuw beginnen en alles op een rijtje zetten en gewoon die ene stap, risico nemen. Helaas lukt het nu niet. Je verhaal doet me goed, maar ander kant staat een lange weg op mij te wachten om mijn doel te bereiken.
Ik dank aan God die mij heeft gebracht tot waar ik nu ben en ik vertrouw op God.
Daarnaast zal ook het opleidingsniveau hoger worden, zeker als steeds meer in Nederland geboren allochtonen kinderen krijgen, zij weten dat je je kinderen niet op straat kunt laten rondhangen en zij zien dat meiden die minder (mogen) rondhangen en rustiger zijn veel vaker een hogere opleiding doen.
Als dit steeds meer gaat gebeuren, wordt de kijk van Nederlanders op allochtonen ook verbetert. In plaats van er naar kijken als vaak vervelende hangjongeren, zien we ze dan als gemotiveerde mensen die iets willen bereiken! Dat is ook wat je in je bedrijf wilt hebben. Daarnaast is een betere opleiding natuurlijk altijd beter. Een 2 in 1 slag dus!