Voorpagina Algemeen

Identiteitscrisis

Maar het voornaamste vind ik om dicht bij jezelf te blijven. Verloochen je roots niet. Je bent immers wie je bent, met name door je achtergrond.

Ongeveer een jaar geleden brak mij het zweet uit. Ik had het zo graag en zo lang mogelijk uitgesteld, maar ik kon niet langer. Ik wist immers niet beter dan student te zijn. Ergens was het natuurlijk de bedoeling om datgene wat ik had gestudeerd ook daadwerkelijk toe te passen. Maar niet nu al!? Ik was er nog niet klaar voor! Ik en fulltime werken? Als in real-life werken? Als in het begin van mijn carrière!? Dacht het niet! Een goede vriendin noemde het een identiteitscrisis en beter kan ik het niet verwoorden.

Langstudeerboetes, een steeds hogere werkloosheid en een krappe arbeidsmarkt spookten door mijn hoofd. Ik zag het al helemaal voor me: de ene sollicitatie na de andere. Geen gehoor of juist wel gehoor, maar na een gesprek geen enkele reactie. Was ik wel goed genoeg? Had ik iets speciaals aan te bieden? Wat had ik überhaupt aan te bieden? En hoe nu verder? Moest ik na al die moeite die ik had gedaan tijdens mijn studie werk accepteren dat beneden mijn niveau lag? Was er wel werk?

Ondanks die hardnekkige onzekerheid is er wel altijd een onverklaarbare doorzettingsvermogen geweest. Wellicht komt het omdat ik me altijd verplicht heb gevoeld tegenover mijn ouders om het maximale te behalen wat er in mijn vermogen ligt. Na alle opofferingen die zij hebben gebracht om ons een beter bestaan te geven, was wat mij betreft dit het minste wat ik terug kon doen. En immers, geen groei als je niet buiten je comfortzone durft te treden.

Het klopt dat er een significant hogere werkloosheid is onder allochtonen dan onder autochtone jongeren. Daar zijn vele redenen voor. Een kan onder andere discriminatie zijn. Een ander punt zou ook betrekking kunnen hebben op het verschil tussen cv’s van autochtonen vs. allochtonen. En ik denk dat er met name op het laatste punt nog heel veel te behalen valt. Werknemers kijken niet alleen naar wat voor studie je hebt gedaan. Of dat je naast je studie ook hebt gewerkt. Er wordt gekeken naar hoe ondernemend je bent. Daar kun je het onderscheid in maken.

Dat het opdoen van kennis gezien kan worden als een religieuze plicht zou buiten kijf moeten staan. En dan gaat het niet alleen over religieuze kennis maar kennis in het algemeen. Waar ik op hoop is dat onze gemeenschap zich zodanig ontwikkelt dat we niet langer oververtegenwoordigd zijn in de lagere sociale klassen maar dat we langzaam maar zeker meer vertegenwoordigd worden in de midden en hoge klassen. Ik wil niet suggereren dat het nu niet al gebeurt. Maar we zijn er nog lang niet. Dat mag helder zijn.

Als er iets is wat ik als advies zou willen meegeven, dan is dat om datgene te doen waar je voldoening en energie van krijgt. En dan help het enorm als je je CV siert met zaken als nevenactiviteiten en buitenland ervaringen. Want uiteindelijk zijn dit zaken die de doorslag kunnen geven bij de meeste recruiters. Maar het voornaamste vind ik om dicht bij jezelf te blijven. Verloochen je roots niet. Je bent immers wie je bent, met name door je achtergrond. Wees er trots op. Geef alsjeblieft nooit en te nimmer op. Vecht en ga voor het hoogst haalbare.

Adieu onbezorgde studentlife and marhba werk en al je bijkomstige verantwoordelijkheden. It’s a pleasure.

Een meisje dat wordt verward als Maleisisch, Indonesisch, Zuid Afrikaans en Somalisch maar in werkelijkheid volbloed Marokkaanse is. Ondanks dat zij een internationale opleiding volgt is zij in eerste instantie van plan om in Nederland aan de slag te gaan. Hoewel ze inmiddels al een aantal plekken heeft mogen bezoeken heeft ze nog een waslijst van landen die ze graag God Willende wil zien, zoals Japan. De oorzaak van haar intense behoefte om überhaupt de wereld te willen zien. Ok, ok om heel eerlijk te zijn was dat Dragonball Z maar dat even terzijde. Een ding is duidelijk en dat is dat Nederland het land blijft waar haar huis woont.

Lees andere stukken van Malika