Oorspronkelijk verschenen op Reliflex.nl
Mijn oma uit Turkije is voor twee maanden op vakantie in Nederland. Ze bezoekt musea, kerken, parken en buurvrouwen. Heel veel buurvrouwen. Een rondje lopen door de buurt in de schemering staat ook iedere avond op haar schema. Met oma aan mijn arm loop ik pratend en lachend door onze wijk.
We arriveren bij een torenhoge flat met bejaardenappartementen. Ze tikt me even aan en kijkt vol verbazing omhoog. “Zit deze flat helemaal vol met bejaarden?”, vraagt oma bedenkelijk. “Ja oma, hij zit helemaal vol met bejaarden. Maar dit zijn degenen die het goed hebben. Bij sommige complexen worden ouderen pas na drie dagen of zelfs een week teruggevonden.” Mijn oma maakt afkeurende geluiden met haar tong, maar zegt even later: “In Turkije wordt het nu ook zo…”
De samenleving is inmiddels zo geëvolueerd dat ouderen ervoor kiezen om op zichzelf te wonen op hun hoge leeftijd, want ‘we moeten er niet aan denken om bij ons kind in huis te zitten’. Groot gelijk, maar hoe vaak worden ze bezocht en in hoeverre wordt er nog echt aan hen gedacht? Af en toe zie ik ouderen rondlopen die ik spontaan een knuffel zou willen geven.
Het leven in een individualistische maatschappij is niet altijd even makkelijk. Je ego is iets geworden wat je continu dient te strelen. En het is niet altijd even makkelijk om je ego het hof te maken. Want alles wat je doet, daar wil je ego ook iets voor terugkrijgen. Voor niets gaat de zon op!
Een remedie tegen dit monster? Vrijwilligerswerk. Vrijwillig arbeid verrichten in je vrije tijd voor andere mensen, de natuur of dieren. Voor een betere wereld of misschien ook om je ego te strelen. ‘Kijk wat ben ik goed!’ Iedereen heeft een eigen reden om werk te verrichten waar je ‘niets voor terugkrijgt’. Het staat tussen aanhalingstekens, omdat je er wel degelijk iets voor terugkrijgt. Voldoening, nieuwe contacten, gelukkige mensen…
Het woord vrijwilligerswerk heeft alleen zo’n stoffig imago. Het eerste wat mij te binnen schiet zijn suffe klusjes die je tegen je zin moet doen. Af en toe doen we net alsof vrijwilligerswerk is uitgestorven, maar als ik om me heen kijk dan doet bijna iedereen wel iets in zijn vrije tijd voor een betere samenleving.
Vrijwilligerswerk hoeft zich niet te beperken tot het verrichten van werk bij een bepaalde zorg- of welzijnsinstelling. Je op eigen houtje inzetten voor een betere wereld doe je namelijk ook vrijwillig. Misschien moet ik die arme lieve ouderen op straat dan ook daadwerkelijk maar gaan knuffelen.
13 Reacties op "En… knuffelen maar!"
Hier op aansluitend zou ik willen pleiten voor zoiets als een sociale dienstplicht.
Zoals hier al wordt gesteld is het vrijwilligerswerk geen lang leven meer beschoren.
Het zou met betrekking tot de jeugd, goed zijn voor de sociale ontwikkeling.
Gewoon verplicht, dus jongeren van 16 tot 23 jaar oud, zijn verplicht iedere jaar minimaal 3 van de 52 weken, hoeft niet perse aaneen gesloten, onbezoldigd werk te verichten.
ja vrijwilligers zijn ontzettend belangrijk voor de samenleving. jammer dat alle stichtingen momenteel een chronisch tekort hebben aan mensen. Ik ben zelf vrijwilliger (o wat ben ik goed ;P) maar wat je vaak merkt is dat “de burger” in de mens zegt: “o leuk, ik wil ook wel wat doen” maar tegelijkertijd zegt “de consument” in de mens :”nou ja ik heb eigenlijk toch niet zo veel tijd”. helaas wint bij veel mensen de laatste…
De maatschappelijke stage is een erg interessant idee. mijn angst is dat dit soort van neerkomt op een “taakstraf”. je hebt verplchte vrijwilligers die wellicht niet uit eigen motivatie “iets” moeten bijdragen. dit kan ten kosten gaan van de echte vrijwilliger.Het is niet meer dan reeel dat deze scholieren intensiever begeleid moeten worden dan “normale” vrijwilligers.Wellicht veranderd ook de cultuur van een stichting (al is het alleen maar omdat er binnen een stichting opeens bijvoorbeeld veel jongeren binnenkomen) Ook heb je als stichting geen continuiteit want iedere X weken moet je weer iemand inwerken. leidt zonder twijfel tot hele strikte richtlijnen. Daar waar de vrijwilliger eerst alle vrijheid had moet hij/zij zich opeens aan allerlei nieuwe regels houden. Als je opeens in je vrijheid wordt aangetast kan dat ten koste gaan van de waardering die je ervaart.
laatste punt van kritiek: hebben we inderdaad genoed (interessante) vrijwillige baantjes die we minderjarigen voor een korte tijd kunnen laten doen?
Ieder goed idee wordt in eerste instantie neer gesabeld door sceptici, daarvoor mijn excuus. Ik denk dat de maatschappelijke stage zeker een succes kan zijn mits men bovenstaande meeneemt in het beleid en het niet wegwuifd. Er zijn genoeg kansen om het te laten slagen met een beetje lef, geld en inzet.
Wat ook vaak gedacht wordt: als de massa niet warm loopt voor altruisme doe het dan door egoisme. benadruk aan potentieele vrijwilligers dingen als: werkervaring opdoen, “staat goed op CV”, “zelfontplooiing mooie manier om dingen die je op school leert in de praktijk te brengen, misschien zelfs uit religieuze devotie?
inderdaad heeft vrijwilligerswerk een stoffig imago: dat zijn toch van die zweverige, overopgewekte, groenlinks types? Misschien wordt er inderdaad een te grote nadruk gelegd op het maatschappelijk belang:uiteindelijk valt dat moeilijk te verkopen. Er moet een grotere aandacht gegeven worden aan “de leukheid” en de hobbykant van vrijwiligerswerk. Hou je van voetbal en je denkt er veel van af te weten? super! ga de pupillen trainen. Je vind het leuk om met computers bezig te zijn? cursusje computertraining? PC’s van bejaarden installeren?
Toen mijn zoon nog klein was heb ik een paar jaar als vrijwilliger gediend bij zijn voetbalclub. Alhoewel er een redelijk% allochtoonse kinderen op de club zaten lieten die ouders het als vrijwilliger danig af weten zelfs met het “rijden” lieten ze zich niet zien, dat laatste leverde veel irritatie op, gelukkig werd dat niet op de kinderen gebotvierd.
Binnen de allochtone groepen moet daar aandacht aangegeven worden, allles is goed geregeld in nedrland maar de staat regeld niet alles.
@ vele
Typisch hoe je weer alle discussies weet om te slaan in een autochtonen vs allochtonen discussie. Is het niet begrijpelijk dat allochtonen uit de tijd dat jouw zoon nog klein was minder actief deelnamen aan dat soort activiteiten?
Toen waren ze de taal veel minder machtig dan nu en meer bezig met geld verdienen om de huur te betalen… veel simpelere levensbehoeften.
Kijk eens naar studenten op dit moment… autochtonen of allochtonen, velen doen vrijwilligerswerk in verschillende studentenverenigingen. En waarom gebeurt dat daar zoveel? Omdat je zelf een eigen sfeer kan creëeren waar je je in thuis voelt en dat trekt meer om actief te worden. Van roeiverenigingen tot turkse verenigingen…
Misschien is het constructiever om na te denken over hoe meer mensen betrokken kunnen worden bij vrijwilligerswerk, want het is erg belangrijk, met name voor jongeren, om zo enige maatschappelijk besef te krijgen
Beste Nordin,
Wat jij stelt is niet helemaal waar.
Mijn partner is voorzitter van een amateur hoofdklasser. De club heeft de afgelopen jaren een transformatie doorgemaakt wat betreft autochtone en allochtone leden.
de verhouding is nu 50-50. Nog niet zo lang geleden heeft er een regiovergadering plaatsgevonden waar het punt wat vele benoemd, boven aan de agenda stond.
Ook binnen het verenigingsleven laten tot op heden, tenminste zo is de beleving, de allochtone ouders het massaal afweten.
Tijdens deze bijeenkomsten werden er veel praktijk voorbeelden gegeven bijvoorbeeld;
Het feit dat het ontzettend moeilijk is om allochtone ouders bij de club te betrekken. Bij voorbeeld met het rijden naar wedstrijden, begeleiding, vlaggen, vrijwilligers werk, hulptrainer, barmedewerker en ga zo nog maar even door.
Tevens merkt men dat als de ouders de aandacht op zich vestigen dit vooral in negatieve zin is. En dan met name wat de betreft bedreiging en mishandeling.
Dit laatste is niet overheersend, men merkt bij de clubs wel, dat hier blijkbaar toch een andere benadering voor nodig is.
Tevens merkt men bij de meeste verenigingen dat veel allochtone jongeren moeite hebben met de normen en waarden zoals deze gesteld worden door de vereniging.
Ook voor hen zou een soort van sociale dienstplicht goed kunnen werken. Je wordt er namelijk niet slechter van als je je blik eens wat meer veruimd.
@ Lieke
Ik begrijp je punt, maar ik heb ook al gezegd dat het niet gek is dat die ouderen zich niet massaal op het vrijwilligerswerk storten. Dat hebben ze nooit meegekregen, niemand heeft ze het belang ervan uitgelegd, zo zijn ze niet opgegroeid.
Je zou iets kunnen bedenken waardoor dat wel gebeurt, want mijn gevoel zegt hier: “als er een over de dam is….”
Vrijwilligerswerk doe je meestal ook als je je een deel voelt van het geheel…
Ouders zijn soms koppig… wat ze niet kennen, doen ze niet zo gauw. Ik denk dat het belang ervan misschien eerst bij de kinderen aangewakkerd moet worden en hopen dat zij hun ouders er dan over inlichten…
I don’t know, ben hardop aan het nadenken
Nordin heeft gelijk volgens mij. Als we nu eens wat meer laten merken dat ze er net zo goed bijhoren als wij. Stuur eens een kaartje met het suiker- of slachtfeest. ’t Zijn kleine dingetjes, maar daar moet het volgens mij toch mee beginnen.
En verder euhhhhhhhhh, nou, ken zo snel geen kat bedenken, goed gedaan Suzan.
Herman
Beste herman,
Je moest eens weten wat men allemaal niet al op touw heeft gezet om de wederzijdse betrokkenheid op gang te helpen.
Of je het nu over school buitenschoolse activiteiten of sport hebt, er is een duidelijk onderscheidt waarneembaar tussen autochtone en allochtone ouders.
Let wel, hiermee spreek ik geen oordeel uit, stel alleen vast dat dit als feit geconstateerd is.
Kijk de provinciale begrotingen er maar op na, deze hebben namelijk miljoenen in allerij projecten gestopt, om die betrokkenheid tot stand te brengen.
Helaas tot op heden met weinig succes.
@ Lieke
Dat van alle moeite bij die voetbalclub wil ik graag geloven… maar die miljoenen in allerlei projecten zeggen mij niets. Het is zo vaak gebleken dat daar de organisaties mee wegkomen die goed georganiseerd zijn, mooie aanvragen indienen, etc… Maar waar het terecht komt en of de mensen voor wie het bedoeld is er enige inzage in hebben… denk ’t niet.
Ik ken genoeg buurthuizen die een leuke iftar organiseren om allochtonen te trekken en krijgen daar duizenden euro’s voor… terwijl de simpele organisaties gelieerd aan de moskee er zonder subsidies veel meer trekken. Misschien zouden die eens moeten samenwerken.
Misschien moet de voetbalclub praten met mensen die wel invloed hebben op hen.
Ik denk sowieso dat bij jongeren over het algemeen meer de focus moet liggen op vrijwilligerswerk (niet slechts allochtonen)
Wat bedoel je met sociale dienstplicht, Lieke? Hoe zie je dat voor je en hoe moet dat uitgevoerd worden?
Dag Karim,
Vergelijk het met de oude militaire dienstplicht.
Sociale dienstplicht heeft in tegenstelling tot, geen militairkarakter.
Ik denk aan een databank. Deze databank wordt gevuld met werkzaamheden c.q. opdrachten.
De databank wordt gevuld door de overheid, werkgevers, stichtingen, verenigingen etc etc.
vervolgens is het de bedoeling dat iedereen vanaf een bepaalde leeftijd, tot een bepaalde leeftijd, een aantal weken, dagen, maanden, zeg maar als vrijwilliger, of tegen een onkostenvergoeding zich gaat inzetten voor het maatschappelijk belang.
Dat kan je doen door werkzaamheden te verichten of door bijvoorbeeld, specifieke kennis te delen.
Wat wel belangrijk is in deze is, het verplichte karakter.
Het is een uitermate slecht idee, om hier geen verplicht karakter aan te verbinden.
Misschien een wat rare vergelijking maar kijk naar Israel, daar gaan zowel jongens als meisjes, twee jaar het leger in!
Nu ben ik niet zo’n voorstander van de militaire benadering, wat ik ermee wil zeggen is, dat het daar geen issue is.
Maak het een onderdeel van de opvoeding.
De leert op deze momenten veel over de maastschppij waar je in leeft. Het maakt je invoelbaar voor de problemen van een ander.
Dit idee is al eens bedacht. Google sociale dienstplicht of maatschappelijke stage maar eens..
Ik vind het een eng idee om mensen in te laten verzorgen door ongemotiveerde pubers.
We betalen toch belasting. Laat de staat dat regelen.