Meryem blijft hier!

De manier waarop ik schrijf werd op z’n wijze gewaardeerd dat ik de gelegenheid krijg om te schrijven voor deze site. In eerste instantie zou iedereen wel blij zijn om zoiets te horen, maar toen ik erachter kwam dat ik alle schrijvers zou ontmoeten, stond mijn hart voor een aantal seconden stil. Ik vond het een angstaanjagend idee, omdat ik het gevoel kreeg dat ik voor een groep leeuwen gegooid zou worden. Ik als een klein zwart schaap, zag dat niet zo snel gebeuren. Het gekke hieraan is, dat ik nooit moeite heb met het verwoorden van mijn gevoelens, maar toch was ik ”bang” dat ik een rare indruk zou maken op de rest.

Heel menselijk toch?

Je probeert altijd een inschatting te maken van hoe zo een eerste meeting zou zijn en je hoopt altijd op een mooi eind. Mijn ideale meeting met een mooi eind zou beginnen met het opgehaald worden door twee aardige en behulpzame broeders. Ook hecht ik veel waarde aan de plaats waar we naar toe zouden gaan. Een pannenkoekenrestaurant heeft bijvoorbeeld een niet al te serieuze sfeer en is ideaal omdat er naast een fijn gesprek ook wat gegeten kan worden.

Enfin, we zouden dan na een reis van 20 minuten aankomen op de plaats van ontmoeting, en hier zouden we nog een aantal minuten alleen zijn. De allereerste redactieleden zouden binnen komen druppelen, een man en een vrouw. Zij zou een jongedame zijn die op een fascinerende manier haar hoofddoek draagt. En hem zou ik kunnen omschrijven als een lopende kennisbron. De volgende persoon die komt binnen wandelen, is een man die binnenkort vader wordt en mij met een hartelijke glimlach welkom zou heten. Tussendoor zouden er pannenkoeken, taart en poffertjes gegeten worden. Ik heb het gevoel dat ik nog een aantal mensen mis.

Als ik goed om me heen kijk, zie ik een rustige man zitten. Een rustige man, die meeluistert naar de rest en mij verbaast als hij eenmaal een aanvulling geeft op de discussie die gaande is. Ik dwaalde weg in mijn eigen droom en zag uiteindelijk een stel zitten bij ons aan tafel. Een stel waarvan de man en vrouw zo verschillend ogen maar uiteindelijk één belangrijk aspect in het leven met elkaar delen. Liefde.

Mijn ideale eerste ontmoeting zoals ik die hier heb beschreven, is uiteindelijk werkelijkheid geworden.

De redactie wordt nu versterkt met een sympathieke, serieuze, energieke, eerlijke, grootmondige moslima van maar 158 cm hoog (nu ben ik trots op mijn lengte!!! )

Alhamdulillah, ik ben blij dat ik hen ‘mijn collega’s’ mag noemen. Een ieder heeft unieke mooie karaktereigenschappen die uiteindelijk ook weerspiegeld worden op deze site. Het is niet de site die gevuld is met inhoud, maar het zijn mensen met inhoud die invulling geven aan de site.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

M Jilmas

Lees andere stukken van M