Voorpagina Maatschappelijk

Racisme in de Ummah

"…een Arabier is niet superieur aan een niet-Arabier en een niet-Arabier is niet superieur aan een Arabier; een blanke is ook niet superieur aan een zwarte, noch is een zwarte superieur aan een blanke…" – Profeet Mohammed tijdens zijn afscheidspreek.

O mensen, Wij hebben jullie uit een man en een vrouw geschapen en Wij hebben jullie tot volkeren en stammen gemaakt opdat jullie elkaar zouden kennen. (Koran 49:13)  

Veel zwarte moslims, die zich op latere leeftijd hebben bekeerd, zeggen dat ze zich aangetrokken voelden tot de Islam omdat er in de Islam geen racisme is en de Islam zich zo duidelijk uitspreekt tegen deze ‘ziekte’. Helaas is de praktijk niet altijd rooskleurig…

Malcolm X beschreef ook in een brief aan zijn vrouw hoe de bedevaartservaring in Mekka hem abrupt van zijn racisme af hielp:

"Er waren tienduizenden pelgrims van over de hele wereld. Ze waren van alle kleuren, van blauwogige blonden tot zwart gekleurde Afrikanen. Maar ze waren allen in dezelfde rituelen aan het participeren, en straalden een geest van eenheid en broederschap uit, terwijl mijn ervaringen in Amerika tot mijn vaste overtuiging hadden geleid dat ze nooit tussen blanken en niet-blanken kon bestaan."

Een Antilliaanse vriend van mij heeft een beetje een trauma overgehouden aan het racisme binnen de moslimgemeenschap. Hij was zelf jaren geleden uit zichzelf moslim geworden. Toen is hij later verliefd geworden op een Marokkaanse dame en zij op hem. Zij waarschuwde hem eerst dat haar ouders wellicht problemen met zijn afkomst en huidskleur zouden hebben, maar ze beloofde hem ook dat het wel goed zou komen. Ze zou hem nooit in de steek laten en haar ouders zouden wel bijdraaien als ze hem beter zouden leren kennen. Vervolgens is hij kennis gaan maken met haar ouders en haar hand gaan vragen. Toen was voor hem ook pijnlijk duidelijk hoe de verhoudingen lagen. Hij werd vanaf het begin gewantrouwd. "Ben je wel echt moslim? Ken je wel arabisch?" Antwoord: "Ja ik ben moslim en ik ben arabisch aan het leren, mevrouw" …en dan kreeg hij als antwoord: "Ja maar arabisch is niet moslim he…" Er werden tevergeefs allerlei excuses gezocht. Maar zij konden die niet vinden.

Hij was een hoogopgeleide en werkende jongeman. Het enige wat in de weg stond was zijn huidskleur en afkomst. Uiteindelijk is het slecht afgelopen. De dame is bezweken onder de druk van haar ouders. Later hoorde hij via via dat er in haar huis werd gezegd dat hij van een slavenras is. Ook de imam van de moskee, waar haar vader kwam, nam het onvoldoende voor hem op, en verdedigde de stelling dat het beter is iemand van je eigen cultuur te trouwen.

Het is triest maar waar. We praten er liever niet over, maar racisme binnen de Ummah bestaat. We hebben nog een lange weg te gaan…

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel