Voorpagina Ervaringen

Noureddine’s informele en oh zo tijdelijke top 3 van de troost

, 18 juli 2008, 31 reacties

Soms heb je van die periodes dat het even niet lekker gaat. Waaraan het ligt weet je niet, maar er zit iets stroperigs in de lucht. Je beweegt wat minder makkelijk. Je krijgt je gedachten maar niet geordend. Vervolgens gaat je band lek, verliest Ajax, vergeet je of je nu 3 of 5 raka’a hebt gebeden, krijg je ruzie met je meissie, wil dat huis maar niet vlotten, word je genadeloos door de mangel gehaald in je laatste functioneringsgesprek – kortom: je hebt een bakkie troost nodig (maar geen koffie).

Echter, je bent geen meisje dus Sex & The City of Desperate Housewives met een bak Ben&Jerry’s op de bank telt niet. (Vraag me niet waarom: wij mannen praten hier niet over, tenzij anoniem.) Dus het leek me een goed plan om maar weer eens een lijstje aan te leggen. De top 3 van het lijstje in tijden van troost is dagelijks aan variatie onderhevig, dus met de toevoeging: voor 17 juli 2008.

Met stip op 1: de volgende doe’a of smeekbede (in vertaling).
"O Heer! Ik ben Uw dienaar, zoon van Uw dienaar en Uw dienares. Zeker is Uw oordeel over mij en juist is wat U over mij hebt verordend. Ik smeek U bij al Uw Namen, waarmee U Uzelf hebt benoemd, die U in Uw boek hebt geopenbaard, die U één van Uw schepselen hebt onderricht of waarvan U het geheim hebt bewaard in Uw kennis van het ongekende. Bij de Qur’an, Verlevendig mijn hart, verlicht mijn inborst, los mijn bezorgdheden op en doe mijn triestheid verdwijnen." (Shaykh Al-Qahtani, Citadel van de Moslim, Tasnim 2007, blz 95)

Ik las deze doe’a recentelijk en voelde mijn hart zichzelf openen. Ik heb me nog nooit zo relaxed gevoelt als toen. En moest daarna hartstochtelijk janken als een klein kind wiens ijsje op de grond valt aan het eind van een lange drukke dag aan het strand. (Soms staat er op 1 ook een vertaling van een Qur’aanvers, 2:286: "Geen ziel zal worden belast boven haar vermogen." [Laa yukalli-fullaahu nafsan ‘illaa wus’ahaa.] De hoeveelheid troost die ik hieraan heb ontleend in tijden van depressie en fysiek onvermogen is onvoorstelbaar, alhamdulillah.)

Vaste prik op 2: Grace Notes van Bernard Maclaverty (Random House, 1997).
Eigenlijk heel raar, maar ik heb een voorliefde voor herlezen. Ondanks mijn immer uitdijende boekenkast grijp ik steevast terug op wat klassiekers. Nou ja, noem ’t Noureddine Klassiekers, want ik weet wel zeker dat weinig literatuurcritici veel op zullen hebben met mijn keuzes. Maar ja, ’t zal me wat.

Dus. Grace Notes.

Het boek is vernoemd naar de zgn. ’tussennoten’ op de westerse toonladder die voor een extra mooi effekt schijnen te zorgen. Het is een simpel verhaal opgesplitst in twee delen. In ’t eerste deel ontmoeten we de hoofdpersoon Catherine McKenna wanneer ze op weg is naar de begrafenis van haar vader in Noord-Ierland. In ’t tweede deel gaan we wat terug in de tijd en leeft ze als componist en muziekdocent op een klein eiland voor de Schotse kust.

Maclaverty blinkt uit in eenvoud. De manier waarop hij Catherine een stille stem geeft is verbluffend. Hij laat haar hard werken aan haar muziek, verbindt haar protestantse achtergrond schijnbaar achteloos met een muziekstuk dat ze moet schrijven voor BBC radio. En juxtaposeert met schoonheid de dood van de vader met de geboorte van haar dochter. Dit boek lezen is elke keer weer een warm bad. Het is tijden geleden ook vertaald maar ik vraag me af of het nog verkrijgbaar is… (Soms staat er op 2 ook Minaret van Leila Aboulela, of Cider House Rules van John Irving, beide boeken die uitblinken in barmhartigheid en compassie).

Met stip op 3: we zijn aangekomen bij het fysieke gedeelte. Waar 1 & 2 zich voornamelijk in je hoofd of in het spirituele afspelen, staat bij mij op 3 de diepe ademhaling, met een gedeelde plaats voor het zitten in de schemer van de moskee tussen het avond- en nachtgebed. Deze twee zijn eigenlijk nog het beste gebruikt in combinatie. Er is een moskee verderop aan de Amstel, waar ze heerlijk tapijt hebben en waar de mannen soms gezamenlijk Qur’aanlezen. Niet iedereen heeft een mooie stem, niet iedereen reciteert even stijlvol, correct of vlot – maar masha’Allah, ’t kan echt rust in me donder brengen. Helemaal als ik me concentreer op mijn ademhaling, diepe teugen naar binnen laat gaan en vervolgens in allen ontspanning mijn asthmalongen leeg laat lopen. Zeker proberen.

Iemand anders nog een mooie top 3 van troost en ontspanning? Ik heb eigenlijk helemaal vergeten te schrijven dat ik soms 1-3 gewoon skip en heel hard windmee (of downhill als Tommy Guerrero) met mijn skateboard ga rollen. Dat schopt echt massieve hiney!

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van