Voorpagina Media

Feiten & Meningen

Aan mij is geen journalist verloren gegaan althans een gedegen journalist. Niet alleen mis ik de vaardigheden die voor het journalistiek metier nodig zijn maar vooral mis ik de nodige objectiviteit wanneer het erop aankomt: berichtgeving over twee strijdende partijen terwijl je één van de partijen steunt of op zijn minst sympathieker vindt. Mijn sympathie steek ik niet onder stoelen en banken en zou ik ook nooit willen doen. Het probleem met het nieuws is dat je nooit met zekerheid kunt zeggen of iets waar, gedeeltelijk waar of geheel onjuist is. Om de doodeenvoudige reden dat het nieuws tot ons komt via derden die de feiten manipuleren, economisch met de waarheid zijn, niet op de hoogte zijn van alle feiten of gedeeltelijk en soms onbewust verblind zijn door hun afkeer of sympathie voor iets. Daarmee wordt de objectiviteit vertroebeld.

Hieronder een tekenend voorbeeld. Neem nu dit artikel in de Volkskrant van Alex Burghoorn Ik zal dit eens onderwerpen aan een korte analyse om bovenstaand probleem te illustreren.

Hij schrijft: Hier zijn ze dan, was woensdag de boodschap van Hezbollah aan de Israëlische kijkers. Hoe kan hij weten dat dat de boodschap van Hizboellah is? Heeft hij contact met de hoogste echolonen van die organisatie? Kent hij de beweegredenen van die organisatie en haar leider door en door dat hij er gemakshalve van kan uitgaan dat dat de boodschap is van Hizboellah? Of speculeert hij er maar op los? Het zijn toch de Zionistische TV zenders die die beelden aan de kijkers voorschotelen en niet al-Manar? Het zijn zij die bepalen hoe en op welke manier het in beeld wordt gebracht en niet Hizboellah!

Hij schrijft: Hezbollah. Dat moet Hizboellah zijn, men heeft geen klinker ‘e’ in het Arabisch! Dit lijkt muggenzifterij, maar als men weet dat de meeste Nederlandse correspondenten in het Midden-Oosten niet of nauwelijks het Arabisch beheersen (laat staan één van de vele andere talen/dialecten die daar gesproken worden) dan wil een mens daar nog wel eens een zure opmerking over maken. Blijkbaar denkt men zonder kennis van het Arabisch het publiek hier gedegen te kunnen informeren!

Hij schrijft: Terneergeslagen, en in zekere zin ook eenzaam, heeft Israël het aanschouwd. Terneergeslagen kan ik mij wel iets bij indenken, maar hoezo in zekere zin ook eenzaam? Hoe kunnen zeven miljoen mensen eenzaam zijn? Is de boodschap hier dat de rest van de wereld ook terneergeslagen had moeten zijn? En daarmee een impliciet verwijt aan de rest van de wereld? Veder vergeet Burgshoorn dat er van die zeven miljoen er 1,5 miljoen Palestijnen binnen de groene lijn zijn en die zullen waarschijnlijk heel andere gevoelens hebben gehad dan die hij toedicht aan de Zionisten. Laat staan de Palestijnen achter de groene lijn.

Hij schrijft: Uren later (…) geweerkolf. Verdubbeling van de pijn? Is Zionistan een mens? Pijn en leed voelen de direct betrokkenen! Dat veel mensen meeleven is niet meer dan normaal, maar schrijven dat de rest van de bevolking dezelfde pijn en leed voelt en zelfs dubbel dat lijkt mij meer dichterlijke vrijheid en geen weergave van de feiten meer! Ik zou eerder denken dat veel mensen woedend zijn. Woedend op de ruil, woedend op de politici die het zover hebben laten komen, woedend op Hizboellah etc.

Is Kuntar een terrorist? Als men alle acties waarbij ongewapende burgers zonder dat men de moeite neemt die burgers te ontzien dan is Kuntar zeer zeker een terrorist. Zou de heer Burghoorn leden van het ZAF die ongewapende burgers kidnappen en vaak zonder pardon doodschieten ook bestempelen als terroristen? Hoe weet de heer Burghoorn dat het zo gegaan is op die fatale dag? Was hij erbij? Waarom vertelt hij alleen het verhaal zoals het wordt weergegeven door één kant? Want volgens Kuntar verliep die dag heel anders. Wie moeten wij geloven? Als journalist had Burgerhoorn ons van alle feiten moeten voorzien opdat wij zelf tot een oordeel kunnen komen of Kuntar een terrorist is of niet!

Hij schrijft: De juichstemming (…) wonden. Nu zullen er ongetwijfeld heel wat Libanezen en Palestijnen in juichstemming hebben verkeerd maar dat iedereen in Libanon en Palestina juichstemming verkeerd is wederom een dichterlijke vrijheid die niets van doen heeft met de feitelijke werkelijkheid. Sterker nog er zullen heel wat mensen de tegenstanders van Hizboellah in Libanon en Palestina die allesbehalve in juichstemming verkeren! En wederom verpersoonlijkt hij Zionistan door het menselijke gevoelens toe te kennen. Alsof iedere Zionist diep getroffen is doordat een deel van de Libanezen en Palestijnen in juichstemming verkeren. Verder komt het niet op bij de heer Burghoorn dat aan de andere kant mensen ook pijn en verdriet hebben, die families die de stoffelijke resten van hun dierbaren in ontvangst moeten nemen en die mensen waarvan de dierbaren nog steeds wegkwijnen in Zionistische gevangenissen.

Hij schrijft: Jeruzalem (…) waren. Hij had moeten schrijven Tel Aviv. Jeruzalem wordt internationaal niet erkend als hoofdstad van Zionistan. Schrijven alsof dat wel het geval is, is een impliciete erkenning van de bezetting en dus partij kiezen!

Hij schrijft: De ontvoering was de aanleiding voor Israël de oorlog te beginnen. Iedereen die het nieuws rondom die oorlog heeft gevolgd weet dat de ontvoering als Casus Belli door Zionstan werd aangevoerd maar dat in werkelijkheid de keuze om een oorlog te beginnen al maanden daarvoor was genomen. Gevangenenruil tussen Zionistan en andere partijen in de regio is iets wat al jaar en dag werd gedaan zonder dat daar een oorlog voor nodig was. Iets wat de heer Burghoorn gemakshalve vergeet te vertellen.

Hij schrijft: Olmert (…) burgers en soldaten om. Het is veelzeggend te lezen dat hij geen onderscheid maakt tussen burgers en soldaten wanneer het de Libanezen betreft en dat wel doet bij de Zionisten. Misschien omdat van die 1200 dode Libanezen de overgrote meerderheid burger was en geen strijder? Van die 159 doden aan de Zionistische kant waren er 119 soldaat! Veder zwijgt hij in alle talen over de vernietiging van de civiele infrastructuur in Libanon teweeg gebracht door 33 dagen van onophoudelijke bombardementen. Hij merkt niet eens op dat het verwijt aan Olmert niet is dat hij een onnodige oorlog is begonnen maar dat hem alleen verweten wordt dat hij dat haastig en ondoordacht heeft gedaan.

Hij schrijft de poreuze Syrische grens herbewapent. Die grenst is allesbehalve poreus! Alsof grote hoeveelheden wapens die grens kunnen passeren zonder dat het regime in Damascus dat toelaat! Weet de beste man wel waarover hij schrijft?

Hij schrijft: Ze (…) conflictgeschiedenis. Die 199 mensen doen er blijkbaar niet toe ze dienen alleen als een morbide decor. Waarom ze dood zijn, wanneer ze gedood zijn, wie het zijn etc? Blijkbaar doet dat er niet toe het zijn toch maar Libanezen en Palestijnen gezichtloze doden in een conflict. Een conflict waarvan de geschiedenis blijkbaar alleen vanuit Zionistisch perspectief er toe doet en de rest is bijzaak!

Hij schrijft: Onder de doden (…) daarbij om. Wederom een summiere en eenzijdige beschrijving van een gebeurtenis. Als hij zo geïnteresseerd is in haar waarom vertelt hij de lezer niet wat meer? Dat zij een jonge vrouw van 19 was, uit een seculiere familie, verpleegster in opleiding, dat haar familie uit Palestina werd verjaagd, dat zij als jonge vrouw leiding gaf aan een commando eenheid, dat het doel van die commando’s het ministerie van defensie in Tel Aviv was, dat de twee bussen die gekaapt waren voor het merendeel soldaten vervoerden, dat alle doden in een 15 uur durend vuurgevecht tussen de commando’s onder haar leiding en het Zionistisch legereenheid onder leiding van Ehud Barak vielen, dat het niet zeker is dat zij handgranaten wierp in de bus maar dat tijdens de gevechten raketten afgevuurd door helikopters ook de bus zouden geraakt kunnen hebben, dat Ehud Barak haar lichaam onteerde nadat ze was doodgeschoten door haar aan haar, haar de weg op te trekken daar nog eens een paar kogels in haar zielloos lichaam te schieten en breed grijnzend haar hemd van haar lichaam te trekken zodat haar bovenlichaam werd ontbloot. Maar ach Palestijnen zijn altijd anonieme slachtoffers of daders en voor de heer Burghoorn is dat blijkbaar ook het geval. Het is interessant om eens een naam te laten vallen vooral die van een ’terroriste’, maar iets dieper graven dat is dan weer te veel moeite. Waarom zou men de lezer met te veel feiten vermoeien economisch met de waarheid zijn is het devies!

En waarmee eindigt de heer Burghoorn? Met een quote van iemand die anti-Hizboellah is en een bondgenoot van de VS en Zionistan. Waar en wanneer werd die quote gemaakt? In welke context moet men die quote zien? Wat voegt de quote dus toe aan zijn betoog? Niets! Waarom dan toch die quote citeren?

Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.

Lees andere stukken van