Voorpagina Ervaringen

Een rustgevende reis

Ik zat alleen in de tram, totdat er na een aantal haltes een oudere man naast me kwam zitten.Hij had een bril op, en was iemand met een zeer vriendelijke uitstraling. Zo zou ik hem omschrijven. Ik had geen idee wat hij van me dacht, maar dat liet hij me wel merken toen ik vroeg of ik erlangs mocht. ”Er komt echt een rust van je af ”, zei hij terwijl hij me aankeek met een glimlach. 
Op dat moment, leek het wel alsof iedereen zat mee te luisteren met het gesprek waar hij een begin aan had gemaakt. Ik wilde graag verder praten met hem maar ik bedankte hem, en liep de tram uit. Ik stond op de roltrap, en zat na te denken over hoe erg hij me had geraakt. Het klonk zo puur en mooi, en ik was degene die het te horen kreeg. Wauw, Alhamdullilah.

Vijftien seconden later, kwam hij naast me staan op de roltrap en vertelde hij het me weer even mooi, als de eerste keer. ”Echt waar hoor, dat vind ik echt’.’ En dat gezegd hebbende liep hij verder de roltrap af en maakte hij een weg naar zijn eindbestemming. Een vreemdeling die mij zo had geraakt met zijn woorden. Hoe kan dit? Hoe kan zoiets kleins, zoveel vreugde veroorzaken? Ik was werkelijk blij, dat hij een rustgevende indruk van mij kreeg.

Nu ik erover nagedacht heb, weet ik dat de mooiste dingen schuilen in datgene wat je beseft. Ik besef dat zowel negatieve als positieve kritiek die ik krijg in de meeste gevallen een weerspiegeling is van hoe ik probeer te zijn als een persoon. Er zullen altijd mensen zijn die oordelen aan de hand van datgene wat ze (willen) zien, maar er zullen ook altijd mensen zijn die je oordelen aan de hand van datgene wat jij ze laat zien. Ik begrijp het verschil. Jullie ook?