Voorpagina Maatschappelijk, Media

B’tselem: Shooting Back

In 1989 werd "B’tselem" opgericht – het "Israeli Information Centre for Human Rights in the Occupied Territories." Het schijnt in het Hebreeuws te verwijzen naar een Oud Testamentische tekst, Genesis 1:27, waarin staat: "En God schiep de mens naar Zijn beeld, naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen." De organisatie heeft deze naam gekozen als synoniem voor menselijke waardigheid, daarbij ook verwijzend naar artikel 1 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens: "Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen."

Nu, niet altijd en overal gedragen mensen zich in een geest van broederschap.

Zo is het pleintje bij mij in de buurt regelmatig het toneel van kleine (of grote) vechtpartijtjes, diefstal, overlast, mishandeling en andere ongezelligheid. Dit hebben ze willen oplossen met het uitbreiden van de bevoegdheden van de politie (preventief fouilleren) maar ook met cameratoezicht en nog wat van dat soort ongein. Dit soort onbroederschappelijk gedrag vindt in veel sterkere mate in Palestina en Israël natuurlijk ook plaats. Echter, er lijkt wat te schorten aan de verschillende besturen en gerechtelijke machten. Dus de beste mensen van B’tselem hadden een plan.

Afgelopen week werd (een deel van) de wereld onplezierig verrast met beelden van een geboeide en geblinddoekte Palestijnse arrestant die, vlak voor hij in de arrestantenbus geknikkerd werd, nog even van dichtbij in zijn voet werd geschoten met een rubberen kogel door een van de militairen die hem arresteerde. De beelden hiervan waren wat korrelig, wat amateuristisch en neigend naar zapruderkwaliteit, maar toch redelijk duidelijk en vooral: gewaagd.

Want laten we wel wezen: het is eenvoudig om door de overheid geregisseerde steenwerpactiviteiten te filmen en fotograferen, of te berichten vanuit West-Jeruzalem over wat gebeurt in Ramallah, maar welke journalist kan echt dichtbij genoeg komen bij dit soort gebeurtenissen? Welke journalist weet de staatspropaganda te omzeilen en zijn eigen contacten te benutten en de stelselmatige schendingen van mensenrechten te filmen? Of het nu door Israëlische militairen of door de Palestijnse autoriteiten gebeurt. (Enfin, dit verhaal heeft MoB redelijk uitvoerig behandeld.)

Welnu, in januari 2007 had B’tselem een goede ingeving. Geen enkele journalist komt dichtbij genoeg, maar wat als we nu eens een staaltje burgerjournalistiek gaan promoten in conflictgebieden? Wat als we nu camera’s geven aan mensen in gebieden waar zaken gebeuren die het daglicht niet kunnen verteren maar die nooit door buitenlandse journalisten en/of politici en/of rechters gezien zullen worden? Zo gezegd, zo gediggidaan! Project Shooting Back was een feit. Net zoals ‘echte’ journalistiek zal hier ook sprake zijn van verregaande subjectiviteit en partijdigheid, maar wel in controleerbare vorm en op feiten gericht – en niet enkel met de ‘waarheid’ van de massaliteit van staatspropaganda.

Sindsdien verschijnen er her en der video’s in de media van misstanden die anders onbelicht zouden blijven, zoals de arrestant die in zijn voet geschoten wordt of de kolonisten die een oude vrouw helemaal de gele vlekt*fus schelden.

Echter, vaker blijft het niet bij het verschijnen van deze video’s in de media, maar wordt het ook gebruikt voor het indienen van officiële klachten. Deze gang naar de rechter is uiteindelijk nog altijd de beste manier om dit soort ongerechtigheden aan te kaarten en, insha’Allah, te doen voorkomen.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van