De dood. Is dat het einde van iets wat mooi begonnen was? Of is het een begin van iets moois dat het ‘einde’ wordt genoemd? Deze twee vragen zullen wellicht af en toe de kans krijgen om als een gedachte rond te spoken in iemands hoofd. Voor de één kan dit zijn door een confrontatie met de dood en voor de ander is dit een onderwerp om over na te denken op een latere leeftijd. Eén ding is duidelijk. Het blijft een onderwerp dat wij maar al te graag onder de tafel willen schuiven. Een dierbare die je wordt ontnomen kan een regelrechte klap in je gezicht zijn, maar ook een doorn in het hart.
Het is iets wat we niet verwachten. En het is ook iets wat we niet willen verwachten.
"Tsja, daar moet je niet aan denken joh! Daar ben je te jong voor!" Zo een reactie krijg ik naar mijn hoofd gesmeten als ik een poging doe om er dieper op in te gaan. Het is nou eenmaal zo dat niemand mij de zekerheid kan geven dat ik nog een heel leven voor me heb. Niemand. En het enige wat ik wel weet is dat we tot Allah behoren en dat we tot Hem zullen terug keren. Inna lillahi wa inna ilayhi raji’un.
Waar, wanneer en hoe we dood zullen gaan is onbekende informatie voor ons allemaal. Ik zie om me heen dat het onbekende een bepaalde angst creëert bij mensen. In dit geval, als ik voor mezelf spreek, is de enige voor wie ik angst heb Allah (swt). Uiteindelijk is Hij, de Heer der Werelden, Degene Die mij gaat oordelen.
Daarom vergelijk ik ook het leven met een examen waarvan ik elke dag vragen afleg zonder de exacte datum van de uitslag te weten. Ik krijg de kans om na te denken over de antwoorden die ik in de vorm van daden en handelingen heb gegeven.
En dat is helaas ook datgene wat ik om me heen zie, de kansen die we krijgen benutten we niet op een optimale manier. Vergeten van datgene wat er toe doet, en vergeten dat op een dag alles wat je doet en of niet doet, tegen je kan keren. Met een pure intentie, doe ik alles in de naam van Allah (swt) strevende naar het paradijs.
36 Reacties op "The beginning of the end"
Eye-opener..
Klinkt allemachtig prachtig en oprecht.
Wat ik mij afvraag of het wel gezond is?
als je elke dag leeft alsof je een examen aflegt lijkt mij reuze ongezond!
een mens wat dagelijks met examens te maken krijgt is waarschijnlijk geen lang leven beschoren!
De vraag in deze, wat mij betreft, is:
Waarom zou een god/allah zich tegen mij of mijn handelingen keren?
Wij als mens kunnen namelijk ook met “pure intentie” in en in slecht zijn?
Bin laden en zawahiri zijn namelijk ook overtuigd van het feit fat zij in het paradijs komen?
dit verhaal doet wat mij betreft een beetje “Staphorstig” aan!
Om de zoveel tijd springen jongeren daar voor de trein.
Deze jongeren zijn door alle religieuze sekte zo benieuwd naar het oordeel van “god”, dat ze niet langer in staat zijn om te wachten!
Dood is de enige zekerheid die wij hebben.
tot die tijd moeten we er met zijn allen wat moois van maken.
En hierkomen een hoop religieuzen met zichzelf en hun omgeving in de knoop.
Want aan het eind van het liedje, volgens de gelovigen dan, worden zij individueel beoordeelt en gewogen, door hun god.
Daarbij is de “ik” voor de gelovige net eveniets belangrijker dan het “wij”.
naar buiten toe wil men ons wat anders doen geloven. Maar he; het blijven mensen he!!
En het enige wat ik wel weet is dat we tot Allah behoren en dat we tot hem zullen terug keren.
Dat je er in gelooft, prima. Maar het ontgaat me volkomen op basis waarvan je dit als een absolute zekerheid ziet. Kun je onderbouwen hoe je hier bijkomt, zonder de vervallen in de dooddoener dat het in de Koran staat?
Het enige dat ik 100% zeker weet is dat niemand kan weten hoe het is om dood te zijn, als hij of zij nog leeft. Dus ook Mohammed niet.
F Jacobse
@ Lieke
Ik citeer:
” als je elke dag leeft alsof je een examen aflegt lijkt mij reuze ongezond!
een mens wat dagelijks met examens te maken krijgt is waarschijnlijk geen lang leven beschoren! ”
Hoezo ongezond? Sinds wanneer, is het ongezond om stil te staan bij de dingen die je doet en zegt? Je gaat dan bewust nadenken over of het een goede-slechte effect zou kunnen hebben op een ander of een situatie. Dat lijkt me juist gezond ;) Je houdt rekening met andere mensen, en rekening met datgene wat er van jou verwacht wordt.
Ik citeer weer:
” De vraag in deze, wat mij betreft, is:Waarom zou een god/allah zich tegen mij of mijn handelingen keren? ”
Het is niet Allah (swt ) die zich tegen je keert, het zijn je eigen daden en handelingen die zich tegen je kunnen keren. Je wordt geconfronteerd met jezelf.
Ik citeer weer:
” Wij als mens kunnen namelijk ook met “pure intentie” in en in slecht zijn?
Bin laden en zawahiri zijn namelijk ook overtuigd van het feit fat zij in het paradijs komen? ”
Ik vraag me dan af wat jij verstaat onder een pure intentie? Is het hebben van een pure intentie en het uitoefenen van geweld niet zeer tegenstrijdig? Over Bin Laden en Zawahiri heb ik niet veel te zeggen, want het feit dat iemand al over zichzelf denkt dat hij in het paradijs komt is verkeerd. Oordelen zij over zichzelf, of zoals Meryem beschrijft De Heer der Werelden? ;)
Ik citeer weer:
”Daarbij is de “ik” voor de gelovige net eveniets belangrijker dan het “wij”.
naar buiten toe wil men ons wat anders doen geloven. Maar he; het blijven mensen he!! ”
In de Islam heb je ook de verantwoordelijkheid, om je medemoslims -familie – vrienden etc op bepaalde dingen te wijzen. Hiermee bedoel ik dat als je ziet dat het wat slechter gaat met je broeder of zuster, jij op wat voor een manier dan ook voor hem/haar klaar moet staan. Islam is niet een geloof waarbij het woordje ” ik ” centraal staat. Wij, zijn moslims die elk individueel worden beoordeeld. Dat lijkt me toch logisch? Jouw wiskunde proefwerk wordt toch ook niet beoordeeld aan de hand van wat de andere leerlingen hebben opgeschreven?
Mvg,
“de enige voor wie ik angst heb Allah s.w.t”
Mij werd altijd geleerd God is liefde en mijn vader overleed in het vertrouwen op de liefde van zijn Vader zonder angst.
zie daar misschien het grote verschil tussen een christenen ( kind Vader verhouding)en een moslim ( knecht/onderdaan en heerser) in hun verhouding tot God
en ja in de streng christelijke kerken verkondigd men ook hel en verdoemenis en angst voor het oordeel van God maar dat is maar een klein percentage.
En ik, ik geniet van het leven
en als de dood daar is dan is dat voor mij het einde. Uit het niets en weer in het niets.
Beste S.
Het is absoluut niet ongezond om elke dag stil te staan bij wat je doet en bewust te leven.
Echter zoals meryem het hier beschrijft, wordt er m.i. wel degelijk gesproken over het iedere dag weer afleggen van een examen. M.a.w. iedere dag kijkt er iemand over je schouder mee, in deze zin dan figuurlijk, om te kijken of jij je dagelijkse testen wel puur en volgens islamitischgebruik wel doorstaat.
Daarmee kies je dus altijd hetgeen wat de goedkeuring van jou god weg zal kunnen dragen. De vraag in deze is dus hoe puur is je keuze dan?
en wat mijn wiskunde test betreft;
daar zijn de anderen inderdaad niet verantwoordlijk voor. echter staat de wiskundeles voor mij niet gelijk aan het dagelijks leven, en de samenleving met al zijn rechten en plichten.
Op een test of examen bereidt men zich in de regelmaat voor! op het leven kan men zich niet voorbereiden, het komt namelijk zoals het komt!
Denk dat bin laden en al-zawahiri, over jou precies hetzelfde denken; “die komt noooooit in het paradijs”!!
Het lijkt mij dat hun intenties redelijk tot zeer puur zijn. Dat ik deze intenties als moreel verwerpelijk beschouw, doet daar niets aan af!
Zij vinden zichzelf puristen, en daardoor ontstaat er rechtvaardiging, wat hen betreft, voor hun manier van handelen.
Volgens veel moslims, gaan martelaren, die van alles en iedereen opblazen ook naar het paradijs!
Ik kan me helemaal vinden in je verhaal. Zodra, je stil staat bij de dingen die je doet en zegt pakken de keuzes die je maakt uiteindelijk goed uit. Niet altijd, maar dan is het maar net de vraag hoe je dat weer aanpakt. Met welke intentie je problemen wilt oplossen, en naar welk doel je streeft. Mooi om te lezen.
Beste Lieke
[quote=Lieke]als je elke dag leeft alsof je een examen aflegt lijkt mij reuze ongezond!
een mens wat dagelijks met examens te maken krijgt is waarschijnlijk geen lang leven beschoren!
[/quote]
Let op je eigen woorden: “lijkt mij” en “is waarschijnlijk”. In plaats van erover in discussie te gaan, kun je ook gewoon aan Meryem vragen hoe zij het ervaart. Dat is net wat anders dan een onduidelijke statement te maken en te vergelijken met een wiskunde-examen.
Dus vraag maar aan Meryem wat er met haar gezondheid is gebeurd (of aan de duizenden andere moslims (of overige gelovigen) die dat doen. En als je het hebt over een lang leven beschoren, kun je nog vragen naar de ouderdom die dat soort mensen heeft bereikt.
[quote=Lieke]Want aan het eind van het liedje, volgens de gelovigen dan, worden zij individueel beoordeelt en gewogen, door hun god.
Daarbij is de “ik” voor de gelovige net eveniets belangrijker dan het “wij”.
[/quote]
Wederom mooie uitspraak. Niet wetende dat het gebed bijvoorbeeld meer waard is in de ogen van Allah (swt) als het in gemeenschap wordt gebeden, dat het hele doel bij tasawwuf is je eigen IK weg te vagen, dat in het gebed moslims niet vragen “Leid mij op het rechte pad (vrij vertaald)”, maar “Leid ons op het rechte pad (vrij vertaald)”, etc…
zo kan ik nog wel even doorgaan.
[quote=f jacobse]Dat je er in gelooft, prima. Maar het ontgaat me volkomen op basis waarvan je dit als een absolute zekerheid ziet. Kun je onderbouwen hoe je hier bijkomt, zonder de vervallen in de dooddoener dat het in de Koran staat?
[/quote]
dat je erin gelooft, prima…
en het is ook een geloof. Netals jij gelooft dat er niets is achteraf (wat wetenschappelijk niet bewezen is), zo geloven moslims dat er wel wat is (en miljarden anderen). En dat is wetenschappelijk ook niet bewezen.
Dat maakt een moslim een moslim, een christen een christen en een atheist een atheist. Allemaal komen ze met ‘bewijzen’ die voor de ander nietszeggend is.
Misschien kun je dat ook accepteren?
[quote=vele]”de enige voor wie ik angst heb Allah s.w.t”
Mij werd altijd geleerd God is liefde en mijn vader overleed in het vertrouwen op de liefde van zijn Vader zonder angst.
zie daar misschien het grote verschil tussen een christenen ( kind Vader verhouding)en een moslim ( knecht/onderdaan en heerser) in hun verhouding tot God[/quote]
Het een sluit het ander ook niet uit. Als jouw leven als middelpunt de liefde voor een bepaald iemand heeft, is dat ook de enige waar jij wat om geeft. Als hij blij is, ben je blij… als hij ergens niet tevreden mee is, voel je je onrustig. Je wilt diegene tevreden houden en al het andere in het leven kan een weg daar naartoe zijn.
De angst voor Allah (swt) is de liefde voor Hem. Angst is onderdeel van Liefde in deze relatie. Wij denken bij angst gelijk aan iets waar we bang voor zijn en verre van willen blijven. Maar het doel van die angst is, je eigen IK te onderdrukken en niet al te makkelijk te denken ‘ik ben er al, mijn God is tevreden’.
De vriend van de Profeet (vzmh) (Abu Bakr r.a.) zei ook dat als er maar 1 iemand in de hemel zou gaan, dat hij er vertrouwen in had dat hij dat zou zijn. En als er maar 1 iemand naar de hel zou gaan, dat hij bang was dat hij dat zou zijn.
@ Umar
En wat is tasawwuf?
@ Johanna
Tasawwuf, heeft te maken met alles wat betrekking heeft op het reinigen van het hart. Je karaktereigenschap, je manier van handelen, je manier van praten, de manier waarop je dankbaarheid toont, de manier waarop je juist afstand neemt van bepaalde dingen ( die een slechte invloed hebben ), de controle hebben over je nafs , de controle hebben over je woede-negatieve gevoelens etc. Ik hoop, inshAllah dat het nu wat duidelijker is. En moge Allah s.w.t mij vergeven als ik iets verkeerds heb gezegd.
Hey, ik zie iets moois, Umar, je brengt me op een idee, ik ga in plaats van het woord soefisme, voortaan tasawwuf gebruiken, met jouw uitgebreide uitleg erbij, het klinkt beter en een keer wat anders…
jullie gaan allemaal dood en naar hel. kort samengevat, punt uit.
@ Eiden
Als dat de manier is, waarop jij de Islam bekijkt zegt dat meer over jou dan over de Islam. Mijn advies is altijd : praat normaal of praat niet.
Ik geloof niet in de hemel of de hel. Ik verdwijn waar ik vandaan kom in het niets
hey eiden, wist je dat het in de Islam niet goed is, om zomaar iets te roepen, moslims zijn goed nieuws brengers (aldus een hadith) en ze zijn qua karakter net als Abu Bakr, vriendelijk, zachtaardig…
Gelukkig zie ik dit leven niet als een toelatingsexamen tot het Paradijs. Hemel en hel ken ik niet en ik verwacht dat God niet zo pervers is ons als speeltje in zijn schepping te gebruiken en vervolgens zijn eigen schepping te beoordelen en ons al dan niet in het vagevuur te gooien. Dat Godsbeeld doet mij iets te veel aan voodoo denken! God die naaldjes in ons prikt of ons juist met een warme kruik naar bed stuurt? Dat lijkt mij al te bizar en doet mij aan middeleeuwse afbeeldingen denken.
http://www.digischool.nl/ckv2/ckv3/tehatexhavo/havo2006/bosch/bosch1.htm
Beste Umar,
Ik neem aan in deze dat, Meryem zeker in de context met haar vorige stuk, iets heftigs heeft meegemaakt, c.q. heeft moeten ondergaan.
Het grappige in deze, in hoeverre je van grappig kunt spreken, ik in een andere discussie op deze site tegen hetzelfde “probleem” aan loop.
Met probleem bedoel ik dan het idee wat hier door jou geopperd wordt m.b.t. het door mij invulling geven aan hetgeen door Meryem geschreven wordt!
Indien men niet foutief geinterpreteerd wens te worden, is het zaak duidelijk te zijn!
Anders moet degene die interpreteert niet vragen om duidelijkheid, maar dient de zender van de boodschap, tot de conclusie komen dat hetgeen geschreven is, op de 1 of andere manier
niet luidt en duidelijk over komt.
Ondanks wat men in de dagelijkse praktijk zegt:”leidt ons op het rechte pad”, is de aard van het beestje(de mens)gericht op het individu.
Als het namelijk gewoon zou zijn dat wij in gemeenschapszin zouden denken, zou het niet benoemd hoeven worden, of laatstaan dat wij als mens er blijkbaar veel regeltjes en geboden c.q. verboden voor nodig hebben, om tot een wij-besef te komen.
De vanzelfsprekendheid zoals jij deze hier stelt bestaat niet!!
@ Lieke
Jij zegt:
” Indien men niet foutief geinterpreteerd wens te worden, is het zaak duidelijk te zijn!
Anders moet degene die interpreteert niet vragen om duidelijkheid, maar dient de zender van de boodschap, tot de conclusie komen dat hetgeen geschreven is, op de 1 of andere manier
niet luidt en duidelijk over komt. ”
Als jij niet overtuigd bent in het bestaan van Allah s.w.t zullen andere dingen ook niet duidelijk voor je zijn. Dit heeft niks te maken met haar zogenoemde onduidelijke manier van schrijven. Een ieder leest hetgeen wat hij/zij wilt lezen, en voegt hier zijn eigen ideeen bij toe. Dat jij het anders ziet, als dat ik het zie is logisch. Alleen maar mooi, omdat er op een positieve manier een discussie kan ontstaan.Indien men open staat voor de mening van anderen.
Ik
lees elke dag goednieuws over moslims
@ F Jacobse
“Het enige dat ik 100% zeker weet is dat niemand kan weten hoe het is om dood te zijn, als hij of zij nog leeft.
Kan je het boek van Pim van Lommel “Het Oneindige Bewustzijn” dat wetenschappelijk rapporteert over aantoonbaar bewustzijn tijdens het hersendood zijn van harte aanbevelen.
Je kunt dankzij de wetenschap tegenwoordig soms terugkeren uit de dood :)
@ Vele
“Ik geloof niet in de hemel of de hel. Ik verdwijn waar ik vandaan kom in het niets ”
Het Zero Point Field om precies te zijn – het fluctuerende quantum-vacuum veld dat bestaat uit alle deeltjes die korter bestaan dan de Planck-constante en daarom slechts virtueel zijn.
Dit ZPF is te beschrijven als een optelling van alle golffuncties die er waren, zijn en zullen zijn. Er is dus geen informatieverlies, alleen het verlies aan ons van de mogelijkheid dit veld af te lezen.
[quote=Lieke]Indien men niet foutief geinterpreteerd wens te worden, is het zaak duidelijk te zijn!
Anders moet degene die interpreteert niet vragen om duidelijkheid, maar dient de zender van de boodschap, tot de conclusie komen dat hetgeen geschreven is, op de 1 of andere manier
niet luidt en duidelijk over komt.
[/quote]
Ik heb niet gezegd dat je iets verkeerds interpreteert… want het heeft niets met interpreteren te maken.
Uit de tekst kun je opmaken dat Meryem regelmatig stilstaat bij dit punt op bovenstaande manier. Jij bouwt erop door met eigen aannames dat dit ongezond is voor iemand, zoiemand geen lang leven beschoren is, zelfmoordneigingen hier het resultaat van kunnen zijn (met de staphorst-vergelijking), etc…
Ik vraag mij af waar je dat vandaan haalt, waarom je voor de mensen spreekt die zich dagelijks hiermee bezighouden en denkt dat dit hier eventueel (?) van toepassing is. Waarom vraag je niet gewoon hoe zij het ervaart? Wat het voor haar betekent dat ze er zo dagelijks mee bezig is (ze is echt niet de enige hoor) en wat dat voor gevolgen heeft?
Wie weet, wie weet, kom je wel tot het inzicht dat iemand er juist erg gelukkig mee kan zijn en zijn/haar rust er kan vinden. Zoekt en gij zult vinden.
Heath Ledger is dood.
Velen vonden dat zonde.
Waarom eigenlijk?
Omdat hij niet meer leeft om films te maken voor jouw vermaak?
In zekere zin heeft het missen van een overleden persoon veel te maken met egoïsme. Je mist diegene omdat ie er niet meer voor jou is. Anderzijds kun je rouwen om iemands dood omdat hij niet meer voor zijn geliefden is. Dat kan ook.
Maar stel je voor dat je egoisme even figuurlijk ter zijde legt en diegene die overleden is een “goed” persoon was. Een goed persoon met goede intenties, goede daden en goede woorden.
Ik denk dan niet dat je kunt rouwen om zijn dood. Waarom zou je?
Sterker nog, misschien moet je juist blij zijn? Blij zijn voor diegene, omdat hij eindelijk weg is van de kwade verleidingen der wereld. Blij zijn omdat hij zich nu misschien in een betere wereld bevind. Immers, hij was een goed mens zoals elk verstandig mens EN/OF een moslim onder “goed” verstaat.
Ooit zag ik op discovery een een Afrikaanse stam feesten. De reden? Iemand die dierbaar was voor hen, was overleden… “Wow”, dacht ik toen.
(dit is geschreven vanuit een gelovig oogpunt. Er zijn natuurlijk ook mensen die niet geloven in leven na de dood.)
Farbod
Meryem,
Ik krijg de kans om na te denken over de antwoorden die ik in de vorm van daden en handelingen heb gegeven.
En dat is helaas ook datgene wat ik om me heen zie, de kansen die we krijgen benutten we niet op een optimale manier. Vergeten van datgene wat er toe doet, en vergeten dat op een dag alles wat je doet en of niet doet, tegen je kan keren.
Wat ik in jouw antwoord mis, is het nadenken. Je noemt het nadenken wel maar dat is ondergeschikt aan de daden en handeling die je als antwoord hebt gegeven. Corigeer me als ik het mis heb maar jij gaat er vanuit dat er vaste regels zijn dan is de vraag alleen nog maar hoe zet ik dit om in daden en handelingen. Het antwoord kan goed of slecht zijn, vind je dit niet een beperkte blik op de islam.
Is het ook niet een kwestie van denken zijn het uberhaupt regels (dogma’s) of zijn het principes. Wat is de bedoeling van deze principe? In plaats van alleen te denken goed en slecht, maar misschien zijn de keuzes slecht en slechter waar het vervolg weer beter en goed is.
Deze vragen gaan mij vooral over de relatie mens mens en niet mens God. Mens God zijn zaken die voor mij niet bedsicussieerd hoeven te worden, bijvoorbeeld het bidden(5 keer, vasten ramadan enzovoorts. Maar meer het zorgen voor de zwakkeren in de samenleving, het omgaan met andersgelovigen, criminaliteit, het inrichten van een maatschappij.
Dat zijn zaken waar je invloed op kunt uitoefenen en waar wat mij betreft wel degelijk de uitslag op aarde bekend van is. Als we geld inzamelen om armen te eten geven, dan kun je zien dat ze eten.
abdel
waar waren de moslims dan de afgelopen 50 jaar in ondersteuning van de armen
staat mij nog bij dat tijdens de ramp in Pakistan ( moslimbroeders)de islamitische landen zwaar achter bleven met hun hulp
mooie woorden maar daden ho maar.
Maar goed uit een geloof in iets kom je er nooit uit
Bij mij niets bij jullie het paradijs kom je er nooit uit
Ik hoef mij alleen niet druk te maken over “iemand” die mij na mijn dood op mijn daden gaat beoordelen.
prettig weekend
vele
mooie woorden maar daden ho maar.
Helaas waar, onze islamitische maatschappijen zijn een puinhoop.
About Death..
O Lord!
If I worship You from fear of Hell, cast me into Hell.
If I worship You from desire for Paradise, deny me Paradise
but if I worship You for Your own sake,
then withhold not from me Your Eternal Beauty
– Rabia al-Adawiya
Leef goed, doe goed, en vertrouw op allah (cc)!!
Mer,
Ik ga me niet met deze discussie bezighouden, desondanks vind ik het een erg mooi stuk dat je hebt geschreven. Wat wat misschien nog wel het mooiste van alles is, is dat er een discussie opgang komt, waarbij men hun eigen gevoel en opvattingen kwijtkan! Dit is (in mijn ogen) de kracht van een getalenteerd opkomend schrijfster!
keep up the good work meid!
groetjes, jedwan
reactie 28!
Het is zeer aanmoedigend een persoon zoals U, Meryen Yilmaz, te kennen, die door haar geloof leiding heeft en geeft, het is een goede verantwoordelijkheid en ik respecteer dat.
Good on you!
@alison Een van de weinige medici die menen dat de BDE een aanwijzing is voor het bestaan van een bovennatuurlijke wereld is de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel, die in de jaren 1988-2002 onderzoek[1]heeft gedaan naar het verschijnsel BDE, in 2001 gepubliceerd in het medische tijdschrift The Lancet. In dat artikel stelde hij dat er reden zijn om aan te nemen dat de BDE optreedt als het EEG al vlak is, zodat die ‘van buiten’ zou moeten komen. Er is veel kritiek op dat artikel gekomen, bijvoorbeeld op zijn prominent naar voren gebrachte maar niet hard gemaakte veronderstelling dat het EEG al heel snel vlak wordt. Volgens zijn collega’s heeft hij ook te snel de mogelijkheid van een bovennatuurlijke (in hun ogen dus overbodige) verklaring geaccepteerd.
@ F Jacobse
Natuurlijk is er kritiek op het onderzoek gekomen. De resultaten bevallen het materialistische establishment niet. Mensen raken hun carrieres kwijt door dit soort onderzoeken. Lees het boek maar eens goed. Hij gaat in op deze kritieken.
@ F Jacobse
Los van zijn eigen inhoudelijke weerlegging:
1) Het alternatief is een helder en coherent bewustzijn en waarneming met goed functionerende geheugen in zwaar getraumatiseerde hersenen die op een laatste druppeltje EEG na dood zijn. Ook al een ‘wonder’ toch? Dit nog afgezien van de langere tijdsduur van sommige voorvallen van hersendood zijn. Komt op meerdere punten, evenals de zuurstofstekorthypothese, niet overeen met de feiten.
2) Hij trekt geen bovennatuurlijke conclusies, geeft wel hypotheses. Hij constateert dat goed werkend bewustzijn blijkbaar werkende hersenen niet nodig heeft en suggereert als goede wetenschapper andere verklaringsmodellen voor de gevonden resultaten.
‘Waar, wanneer en hoe we dood zullen gaan is onbekende informatie voor ons allemaal.’
Das maar beter ook…
Ben gisteren terug van vakantie en kreeg te horen dat een oud-klasgenoot nog maar korte tijd te leven heeft :s
Ook ik ben een van die mensen die bang is voor de dood. Niet zozeer omdat ik oog in oog zal staan met God, maar puur om het feit dat men er dan niet meer. Je geest dwaalt nog wel rond maar de gedachte dat je niet meer zult staan waar je staat maakt mij bang.
Ik heb veel wijze woorden te horen gekregen van mensen die zich meer met het geloof bezighouden en het klinkt allemaal zo prachtig.
Hoe jij het hier hebt neergezet is een geweldige voorbeeld voor mensen als ik, voor mensen die het onderwerp “de dood” ook wel eens aansnijden maar daarnaast toch weer willen wegschuiven.
Het is een dubbele gedachte, aan de ene kant bang en aan de andere kant toch nieuwschierig naar het hiernamaals. Voor de mensen die niet geloven, please open up your eyes want ook jij gelooft. Als jij zegt dat je niet gelooft dan geloof jij dat je niet gelooft. Mocht men het niet begrijpen, lees het nog een keer want het is logisch, toch?
Het overlijden, het verlaten van de aarde overkomt ons allemaal. Het kan morgen gebeuren, over 50 jaar maar het kan ook vanacht in je slaap gebeuren. So near but still so far, puur omdat we denken dat het niet zo snel zal gebeuren maar voor je het weet staat het voor je deur.
Een vriendin van mij is een paar jaar geleden overleden. Allah rahmet eylesin. Iedereen was hier kapot van, helemaal stuk van binnen maar we wisten dat dit het beste was voor haar, ze was verlost van haar lijden, ik zal je vertellen waarom. Mijn vriendin had een enorm ernstige ziekte maar was daarnaast ook blind. Ze was blind geworden door haar ziekte. Het feit dat ze niet kon zien vond ze helemaal niet erg, maar het feit dat ze niet kon rennen en zelfstandig kon ademen maakte haar droevig. Naarmate haar ziekte toenam namen de medicijnen ook toe en hier word je, geloof mij, echt niet vrolijk van. Je kunt niks, je bent afhankelijk van tientallen medische spul. Het doet me zoveel pijn om hieraan terug te denken maar aan de andere kant weet ik dat zij haar rust heeft gevonden. Ze was zo slim, ik had in mijn leven nog nooit iemand meegemaakt die zo wijs, zo intelligent, zo nadenkend en zo goed was. Soms zei ze dingen waardoor ik met mijn mond vol tanden stond, en vandaag de dag zijn het allemaal wijze woorden die in mijn hoofd vastgeplakt zijn net als een memo’tje op je bureau. Wijze woorden die je elke dag weer een glimlach kunnen toveren, die je goed doen voelen. Ze was een ware engel op aarde, nooit maar dan ook nooit kwam er iets negatievs op in haar gedachte puur omdat ze altijd het allerbeste voor anderen voor had. Kun je het je voorstellen, dit meisje die ernstig ziek was dacht niet aan haarzelf maar aan anderen.
Nog steeds zie ik haar moeder huilen als we het erover hebben, nog steeds voel ik die steken in mijn hart als ik het hoor maar als ik terugdenk aan alle pijn die zij heeft geleden zie ik het als een redding voor haar want het doet je zoveel pijn om degeen die je lief hebt te zien lijden, en niet zo’n beetje ook. Zij was altijd boos op haar moeder, continue bleef ze zeggen: “Mama, waarom huil je, dat doet mij nog meer pijn. Ik heb nu al zoveel pijn en zie het als iets positievs. Alsjeblieft mama niet huilen”. Hierdoor ging haar moeder buiten in de hal huilen zodat haar dochter het niet zag.
De nachten die voorbij zijn gekomen nadat zij was overleden hebben een paar buurtgenoten over haar gedroomd, waaronder ik. Ik zag haar voor mijn huis op de stoep staan. Ik was buiten en liep weg en ineens stond ze naast me en trok ze aan mijn arm. Ik riep haar moeder maar haar moeder zei dat ze naar huis ging, ik probeerde me los te maken, ik vroeg haar mij los te laten maar dat deed ze niet, ze wilde het niet. Niemand zag haar behalve ik, niemand hoorde haar behalve ik en ik vergeet nooit maar dan ook nooit meer wat zij op dat moment tegen mij zei. Ik citeer:” Gulcan, kom mee, toe nou kom met me mee. Het is daar zo mooi, net een paradijs..” Nog steeds weet ik niet wat mijn droom te betekenen heeft, maar ik vind het een mooie ervaring om mee te mogen maken want door haar in mijn dromen te zien heb ik mijn angsten een beetje bij beetje overwonnen. Tot op de dag van vandaag denk ik aan al haar wijze woorden en aan mijn droom want op de één of andere manier ben ik er zeer zeker van overtuigd dat er een paradijs is..