Duimpje omhoog voor Van Dijk Educatie

Elke week een nieuw onderwerp vinden voor je stuk is voor schrijvers van wijblijvenhier niks anders dan normaal. Ik daarentegen, moet leren om de honderdvijftig onderwerpen die door mijn hoofd spoken te ordenen. Net zoals ik mijn boekenkast orden. De pogingen die ik deed mislukten allemaal, totdat ik hoorde van mijn broer dat mijn boeken gearriveerd waren. Weliswaar bij de buren, omdat wij niet thuis waren, maar het gaat om het principe! Het eerste wat ik deed was met een mes de ietwat kleine doos open maken. Ik keek even snel in de doos en een minuut later zat ik alweer op de bank met mijn kopje muntthee (heerlijk!). De gedachte dat school alweer over exact twee weken zou beginnen, levert bij mij alleen een zucht op.

Nee ik ben niet lui en ik ga al helemaal niet onder dwang naar school. Ik vind het leuk en verheug me elke dag om naar school te gaan (zolang er geen busstakingen zijn), zodat ik thuis kan komen met de boodschap dat ik weer iets heb geleerd. Alleen in de vakanties wil ik niemand iets horen zeggen over school. Zo moeilijk is dat toch niet? Enfin, later die avond kwam er een goede kennis langs en na anderhalf uur gepraat te hebben kreeg ik de opmerking: ”Heej, zijn dat jouw boeken?” Daarop antwoordde ik knikkend met een glimlach op mijn gezicht denkende aan de leuke momenten in de klas. Ik wilde er niks over horen, maar toen ik eenmaal de boeken in mijn handen had leek het alsof ik al precies wist op welke manier de onderwerpen aangekaart zouden worden.

Ik stopte met praten en besefte dat ik ongelooflijk blij was dat ik ze kon doorkijken voordat school begonnen was. Twee jaar lang heb ik gestresst om de boeken die niet op tijd werden geleverd. Ik bleef volhouden dat het niet mijn schuld was, omdat ik echt op tijd had besteld maar toch komt dat niet geloofwaardig over als jij en een andere leerling uit dezelfde klas, de enigen zijn die ze niet hebben. En elke keer was het die jongen die zijn boeken gewoonweg niet had besteld: ”Moeten we boeken hebben dan?” Goh, wat waren we toch een fijn stel. Nu hoef ik me daar geen zorgen over te maken en kan ik met trots zeggen dat dit de boeken zijn die mij moeten opleiden. Ha! Geloof je het zelf. Ik heb gemerkt dat het niet zo simpel is en dat er meer nodig is dan alleen boeken. En met dat gezegd te hebben stuit ik op een aantal zinnen die meneer Tom Bodett ooit heeft uitgesproken.

"The difference between school and life? In school, you’re taught a lesson and then given a test. In life, you’re given a test that teaches you a lesson."

Poeh! Ik kan niet wachten om mijn leven en school weer te combineren, zodat ik uiteindelijk het schoolleventje leid dat ik wil. Het zijn de boeken die me daarbij ondersteunen, de ervaringen die me leren hoe ik moet handelen, en natuurlijk de leraren waar ik maar al te graag de discussie mee wil aangaan die mij vormen tot de persoon die ik ooit insh’Allah wil zijn. Mevrouw Meryem Yilmaz, Sociaal Pedagogisch Hulpverlener…

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

M Jilmas

Lees andere stukken van M