Voorpagina Cultuur, Maatschappelijk, Media

De tulpenwoning

We hebben de ‘halalwoning’ de revue zien passeren én de ‘kosjerwoning’ zelf maar onder de aandacht gebracht. Maar hoe staat het met de woning die afgestemd is op de behoefte van Jan met de Pet; laten we die voor het gemak de tulpenwoning noemen. Zijn autochtone Nederlanders wél in staat om volwaardig te ‘integreren’ in een samenleving, ook wanneer ze niet tot de dominante bevolkingsgroep behoren? Zo doen we ons tenminste wel graag voor. Maar dat blijkt in de praktijk dus aardig tegen te vallen.

Van segregatie – en om het jargon van Sadet Karabulut te gebruiken: Apartheid – hebben ook Nederlanders best wat kaas gegeten. Zo is er voor Nederlandse oudjes in Australië een speciaal verzorgingscentrum gebouwd, getiteld: ‘Prins Willem-Alexander Village‘. Het is er volgens bewoners Nederlandser dan Nederland. Het is in Zaanse stijl gebouwd, de recreatieruimte heet ‘De Soos’ en overal hangt Delfts blauw aan de muren. Je kunt er appelmoes kopen, Hollandse spelletjes spelen en BVN-TV kijken. Kortom, het is-er-hartstikke-gezellig. Bijna net zo gezellig als het ‘Marokkaanse’ verzorgingstehuis in Gouda, waar niet zo lang geleden door de Telegraaf ophef over is ontstaan.

Het Braziliaanse Carambei: Nederlandse enclave

Terug naar de Nederlanders. Die hebben zich niet alleen verzorgingstehuizen toegeëigend, maar zelfs complete dorpen. In Brazilië – in Carambei om precies te zijn – hebben Nederlanders 100 jaar geleden al voet aan wal gezet. Daar spreken ze nog steeds Nederlands, kijken ze met een prakkie op schoot naar satelliet TV, lopen ze massaal op klompen, en zijn de bewoners in het bezit van een dubbele paspoort. Bovendien importeerden de eerste generatie Nederlanders hun wederhelften nog gewoon uit Nederland. En om de vijfde generatie Nederlandse vrouwen te beschermen tegen de Braziliaanse macho-cultuur trouwt men anno 2012 het liefst een Hollandse knaap. Ooh ja, ook een windmolen mag niet ontbreken in het Braziliaanse landschap.

Kroketten eten in het Turkse Kemer: altijd gezellig

Ook de Nederlandse vakantieganger ‘segregeert’ erop los. In het Turkse Kemer kunnen toeristen genieten van Hollands glorie. Het resort is gebouwd in Amsterdamse stijl. Je kunt er langs de grachten wandelen, binnen in Volendamse huisjes gluren en een echte kroket met mosterd eten. En mocht je ook nog langs het Centraal Station willen lopen – gewoon lekker totaal willekeurig – dan kan dat ook gewoon. Mocht je iets minder opvallend willen ‘segregeren’ – en iets meer te besteden hebben – dan kun je natuurlijk ook uitwijken naar Marbella.

Mooi is dat toch? Dat Nederlanders zich in binnen- en buitenland lekker ‘thuis’ kunnen voelen. Ik gun het ze in ieder geval van harte.

photo credit: Parque Histórico de Carambeí via photopin cc

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim