Toen ik op gegeven moment serieuze kafkaëske struggles kreeg op mijn ouwe werkplek, leek het me verstandig om te checken of ik een soort rechtsbijstandverzekering had. Op advies van een vriend van me ben ik toen maar lid geworden van een vakbond. Ondanks mijn periodieke flirt met de Internationale Socialisten vond ik vakbonden iets van het communistisch verleden. In deze tijden van doorgeschoten individualiteit was een vakbond toch achterhaald? Sinds ik lid ben zie ik er echter wel de voordelen van in. Cursussen, gratis rechtshulp – en in ieder geval het idee dat je er niet alleen voor staat.
Zo krijg ik ook regelmatig een soort tijdschrift in de bus van de vakbond, met interviews, oproepen, de laatste nieuwtjes over de cao-onderhandelingen, en nog meer van dattum. Laatst schrok ik me echter compleet de p*stp*kkepl**ris.
Een drietal mensen werd geïnterviewd, met behoorlijk superieure foto’s en al. Erg verschillende mensen: een oudere gast die een garage bewaakt, een nieuwkomer die schoonmaakt, een jong meisje dat bij de supermarkt werkt. Alle drie kregen ze standaardvragen over werk, cv, opleiding en ook over de hoogte van hun salaris.
Die laatste vraag lijken veel mensen vervelend te vinden. Ik heb nooit precies begrepen waarom. Schaamte, trots, privacy-overwegingen, bang om anderen de ogen uit te steken, of juist tekort te doen? Ik vind de hoogte van het salaris nooit zo erg belangrijk. Als je maar rondkomt en mocht je gigantisch veel verdienen: doe met de rest dan wat goeds. (Wat dat ‘goeds’ dan is moet je zelf uiteraard maar weten, alhoewel ‘naar de hoeren in Amsterdam’ er waarschijnlijk niet onder valt. Tenzij je een prostitué(e) wel betaald maar niet van zijn/haar diensten gebruik maakt. Toch?)
Deze foto’s hoorden echter bij een project van de vakcentrale FNV, een van de grotere vakbonden van Nederland. In dit project worden steeds drie mensen geïnterviewd met foto’s van een of andere topfotograaf. Uiteindelijk zal er dan een grote tentoonstelling van gemaakt worden. De crux is dat deze mensen niet meer dan 18.000 (bruto) per jaar mogen verdienen met minimaal 3 dagen werk per week. De gefotografeerden horen namelijk bij een groeiende groep mensen in Nederland die, in navolging van het Amerikaanse ‘working poor’ (lees bijvoorbeeld het boek Nickel and Dimed) de werkende armen worden genoemd. Dit zijn mensen die ondanks hun (meerdere) baantjes niet of nauwelijks rondkomen en het ene financiële gat met het andere dichten, of eindeloos rekeningen schuiven.
Nu ik zo die bovengrens van 18.000 zag staan, ging mij nog geen lichtje op, maar toen ik de interviews las zag ik dat al deze mensen meer verdienden dan ik. Goed voor hun natuurlijk, maar uh… ben ik nu een werkende arme? Ik heb eigenlijk ook nooit 18.000 per jaar verdiend, behalve dan een korte periode op mijn vorige werk – overigens vlak voor ik de gratis rechtshulp van de FNV leek nodig te hebben!
In deze tijd van economische wereldcrisis, lijkt het me wel gunstig om een bepaalde mate van perspectief te behouden: afgezien van de miljarden die daar worden rondgesmeten om onverantwoorde bankdirecteuren te redden, zijn er ook nog flink wat werkende mensen die duppies niet alleen omdraaien maar soms ook meerdere keren moeten uitgeven. Oh wacht, misschien horen deze twee zaken wel bij elkaar: weet iemand wat een subprime lening is of wat een minimumpercentage liquiditeit is?
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
6 Reacties op "Werkende armen"
Ja zeker horen die zaken bij elkaar! De oplichting die heeft plaats gevonden is echter zeer grootschalig en de producten zijn over de hele wereld doorverkocht. Maar wat het op micro niveau betekent zag ik laatst in een documentaire waar wat mensen in beeld kwamen in de USA die van een minimaal pensioen rondkomen en nu hun huis uit moeten. Naast hen een advocaat die vertelde dat op hun aanvraagformulier voor een hypotheek veel onjuiste informatie staat (ingevuld door de hypotheekverstrekker) over hun baan en inkomen. Zo kon de onverantwoorde lening toch verstrekt. Hij zei dat ze dit soort gevallen veel tegen komen. De producten zelf deugden al niet maar werden zelfs verstrekt aan mensen die er niet voor in aanmerking mochten komen door valsheid in geschrifte. Bundels van die hypotheken werden doorverkocht over de hele wereld. En minister Bos zegt nu dit weekend dat er geen minister in de USA aanwezig was om hier over mee te praten (ze stuurden hun ambtenaren). Kan het nog onverantwoordelijker?
http://www.elsevier.nl/web/10207198/Afshin-Ellian/De-Amerikanen-zijn-niet-slechter-dan-anderen.htm
Ook een visie, leuk om te lezen waar de basis van de “foute”hypotheken is ontstaan.
En ja ik dacht een tijdje geleden aan onze groeihypotheken uit de jaren tachtig Heb ik de “Bosjes”
toen nooit over gehoord
En ja ik verkocht eind jaren tachtig mijn huis met dikke verlies
Qua financien ben ik altijd saai en degelijk geweest
mijn huis mag nu voor zeker 50% in waarde dalen, zit ik persoonlijk niet mee,
is alleen maar goed voor mijn kinderen.
#Vele, maar mensen huizen en auto’s verkopen die ze niet kunnen betalen en ongelimiteerd credit cards verschaffen daar is in Europa echt meer controle op dan in de USA (of in Ijsland). Ik weet ook wel dat er in Nederland het nodige mis is gegaan (denk maar aan de woekerpolis affaire waar ook bijna ieder gezin mee te maken heeft). En dan heb ik het niet eens over de staatsschuld die in de USA ook bijna ongelimiteerd oploopt hetgeen in NL toch ook beter in de hand is gehouden.
prima stuk nouredine,en ik geef je gelijk salaris is niet t belangrijkste,
als je er maar van kunt rondkomen,
als je er maar tevreden mee bent,
gelukkig, heel belangrijk.
waar ik vooral zo van baal,al die
reclame voor leningen en zo,mensen trappen erin, en komen zo steeds dieper in de put!Groet uit het zuiden,
t land der zachte G,alle goeds,P.
@ Simon
“En minister Bos zegt nu dit weekend dat er geen minister in de USA aanwezig was om hier over mee te praten (ze stuurden hun ambtenaren). Kan het nog onverantwoordelijker?”
Bos is voor hen een enge socialist. Daarom waren ze ‘niet thuis’ :(
iha:
ja, laat die huizenprijzen maar dalen. Het is onethisch om ten koste van de ‘huislozen’ de koopprijzen kunstmatig hoog te houden. Een smerige bankierstruc: de bank krijgt hogere hypotheken door de hogere prijzen en de eigenaar denkt rijker te zijn – terwijl ze feitelijk vooral meer rente aan de bank hebben betaald door een hogere hypotheek.
Enh dan de hypotheekrenteaftrek :(
Hoezo de banken helpen de prijzen hoog te houden …
En wanneer komt er een verbod op nieuwe bedrijventerreinen? terwijl de oude ongerenoveerd liggen te verroesten in het land van de lege bedrijventerreinen en volle woningen.
Onethische landschapsvernieling en maatschappelijke schade berokkening.
Leve de betaalbare huizenmarkt!
Leve de dakloze huisjesmelker en speculant!
Ja, wij zijn weer tot het volgende hoofdstuk van het verhaal ‘Economie’ gekomen. De grote vraag is of de leiders van regeringen de macht hebben of willen dat zij tot een zekere mate de economie zullen reguleren met voldoende vrijheid voor het zakenleven.
Eutopia?