Voorpagina Media

Benoemen?

"Politiek correct is incorrect." Ja, ja we weten het zo langzamerhand wel, weg met het politiekcorrecte! Benoemen is ‘in’ en verzwijgen of knuffelen is ‘uit’! Dus als er één of andere malloot met een Kazachstaanse afkomst rottigheid uithaalt dan benoemen we het beestje als zodanig. Punt. 

Klinkt redelijk, zou je zeggen. Maar zijn de (witte) media consequent? Wordt er ook bij witte, autochtone (mag ik zeggen Germaans Nederlandse deliquenten?) braaf de afkomst vermeld? Of is Germaans de neutrale positie, de ‘default position’ die (politiek correct?) niet noemenswaardig is? Waarom verzwijgt men bij autochtone criminelen de afkomst? Het begint bij mij te kriebelen… Hoe klinkt dat oerhollandse spreekwoord ook al weer over die monnikken en die kappen?

De huidige trend is domweg benoemen. Dat we er niet veel mee zouden opschieten doet er niet veel toe. Als het maar niet politiekcorrect is. Politiek correct is incorrect! De honderden of duizenden andere Kazachstanen die daardoor met een klein groepje tuig geassocieerd worden zijn er de dupe van, maar dat nemen wij (of zij?) op de koop toe. Onrechtvaardig? Ach, we kunnen wel een legitimerende reden verzinnen, toch? Misschien gaat er als gevolg van het benoemen een zelfreinigende werking uit, als die ene groep Kazachstanen die het verspesten voor de anderen door de meerderheid van de Kazachstanen wordt gecorrigeerd of aangesproken.

Dat deze theorie niet helemaal schijnt te werken als je groepen hebt die niet homogeen zijn en waarbij het individualisme is doorgeslagen, ach… en dat het averechts zou werken…ach, onze Antilliaanse en Marokkaanse Nederlanders moeten hun lange tenen maar inhouden bij het vernemen van het nieuws in de media en niet zeuren. Ook al is het laatste typisch Nederlands. De feiten zijn duidelijk en zo ook het motto: "Live with it!". Eigen schuld dikke bult! Deze bevolkingsgroepen zijn nu eenmaal oververtegenwoordigd in de criminaliteit en Nederland mag dat weten ook. Waarom politiek correct zaken verhullen?

Waar wil ik heen met dit alles?

Ik heb het over jongeren van allerlei afkomsten, die problemen maken en om die reden aangepakt moeten worden. Met aanpakken heb ik geen problemen. Sterker, ik ben voor een hardere aanpak. Waar ik wel problemen mee heb is met de berichtgeving, het selectief benoemen. Waar ik niet bij kan, is dat men het ene beestje wel bij het naampje benoemt en het andere niet.

6 voorbeelden:

  • Waarom benoemt men bij verdachten in Goude die een buslijn terroriseren wel de waarschijnlijke afkomst maar bij jongeren die hetzelfde doen in een wijk in Arnhem-Zuid niet? 
  • Waarom benoemt men bij rellende straatterroristen in Cappelle niet de afkomst, terwijl duidelijk is dat het om jongeren van de plaatselijke jeugdraad zijn en de afkomst makkelijk te achterhalen is? 
  • Waarom benoemt men bij voetbal hooligans nooit de afkomst van de daders? 
  • Waarom werden bij de liquidaties in het criminele circuit in Amsterdam nooit de afkomst van de autochtone daders en slachtoffers vermeld? 
  • Waarom benoemt men bij extreem-rechtse jongeren nooit de afkomst en bij moslimextremisten wel?
  • En waarom benoemt men het alcoholisme onder jongeren nooit als een autochtoon/germaans-hollands cultureel probleem?

Waarom zegt men niet dat het voornamelijk autochtone jongeren zijn die er problemen mee hebben. Waarom zegt men niet gewoon dat er een oerhollands cultureel probleem is met alcohol, waarbij bier als het ware met de paplepen wordt ingegoten door de ouders? Ik kan ook niet bij de laatste softe aanpak van "alcolohol en drugs les" op school. Wat dachten ze van de Wilderiaanse oplossingsmethode voor germanen?

Laten we die germanen die zich misdragen en te veel zuipen samen met hun ouders naar Kashmir deporteren, het land van hun voorouders, de bakermat van het Arische ras! Daar leren ze het wel gauw genoeg af, denk je niet? Bovendien voorkomen we zo dat de goedwillende belasting betalende Nederlandse Germaan de dupe wordt van die rotte appels.

Ja ik weet het, ik wordt cynisch, maar heb ik niet een punt? Hanteren de media geen dubbele standaard bij het benoemen van afkomsten? Of raak ik nu een gevoelige snaar?

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel