Give yourself a break

Het is maandag middag. Je zit half onderuit gezakt in de bus onderweg naar huis. En je kijkt werkelijk uit naar het moment dat je op de bank kunt neerploffen. Het duurt niet lang meer voordat je thuis bent. En zodra je er bent, doe je niet eens de moeite om je jas op te hangen en binnen een paar seconden plof je, inderdaad, neer op de bank. Het voelt gek. Het voelt anders dan normaal. Je neemt een slok van de thee die voor je gemaakt is, maar het enige wat ervan overblijft, is een bittere smaak in je mond.

En daar zit je dan. Niets voelt zoals je wilt dat het voelt, en niets smaakt hetzelfde.

Terwijl je nog probeert te genieten van het moment, zie je in de verte op tafel je boeken liggen. Het zijn je o zo leuke boeken die op tijd waren geleverd. Stiekem hoop je dan achteraf toch dat ze helemaal niet waren aangekomen. Maar ze zijn er. Je houdt in je ene hand je tas vast en met de andere hand pak je een stapel boeken vast. Je weet dat het niet lang zal duren voordat alles valt, maar toch vind je het niet nodig om iemand om hulp te vragen.

Het is je gelukt. Met succes heb je het kunnen redden tot de eerste verdieping. En voordat je een poging doet om bij de tweede verdieping te komen, besluit je nog even in de spiegel te kijken. Je verandert al snel van gedachte en wendt je blik af voordat je de kans krijgt om te kijken. En met een diepe zucht probeer je de tweede trap op te lopen. Je verliest de grip op je boeken en ze vallen één voor één naar beneden.

Je staat weer op maar dit keer zonder je boeken. Je laat ze liggen en je loopt naar je eigen kamer toe. Het eerste wat je hier opvalt, is de rommeligheid. Met de haast die je had ben je vergeten om je bed op te maken. Tenminste, dat probeer je jezelf wijs te maken. Je had er gewoon geen zin in, en dat weet je.

Vaagjes hoor je een herkenbaar geluid onder je dekens vandaan komen. Je weet je mobiel te bemachtigen voordat de persoon aan de andere kant ophangt. Een lieve zorgzame stem klinkt in je oren, maar datgene wat die persoon zegt komt hard aan. Er wordt je verteld dat het tijd is om een pauze te nemen.

Een pauze? Allerlei vraagtekens, woorden, gedachtes, situaties spelen zich af in je hoofd. Je vertelt dat je erover gaat nadenken en je ziet naderhand na een aantal dagen in dat het misschien wel goed gaat uitpakken. Boekjes lezen, wandelingen maken, tijd nemen voor je huiswerk, thee drinken, sporten, leuke dingen doen de hele mikmak is voorbij gekomen.

En voordat je het weet is die zogeheten pauze voorbij, en begin je weer verhaaltjes te schrijven voor wijblijvenhier!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

M Jilmas

Lees andere stukken van M