Voorpagina Politiek

Amerikaanse droom is geen economische crisis waard

Rosa Parks, een zwarte vrouw uit Alabama, weigerde in 1955 op te staan voor een blanke man. Parks voelde zich evenveel mens als de racist die haar opdroeg om te staan en plaats te nemen in het gedeelte van de bus waar alleen de zwarte mensen zaten in die tijd. Die moedige vrouw die geschiedenis heeft geschreven door te blijven zitten in het blanke gedeelte is op 92-jarige leeftijd overleden. De dag dat Obama de Amerika presidentsverkiezingen won, heeft Parks vast een traan van vreugde geplengd.

Martin Luther King had in 1963 een grootse droom. Deze sprak hij uit voor duizenden bij het Lincoln Memorial. Ook hij heeft tijdens de grote verkiezingsnacht zijn droom in vervulling zien gaan. Er zetelt vanaf volgend jaar januari een zwarte president in het Witte Huis. Daarmee lijkt een einde te zijn gekomen aan de etnische tegenstellingen in de VS.

Maar de Amerikaanse droom is niet voor iedereen weggelegd. De armoede in de VS kent net als in andere delen van de wereld geen kleur. Jaren later komt een blanke vrouw bij de dokter. Alleen deze blanke vrouw heeft geen zorgverzekering zoals wij die kennen. De kosten van haar behandeling, waaronder een ziekenhuisopname, moet ze uit haar eigen zak betalen. De vrouw die net is ontslagen uit het ziekenhuis krijgt bijna een hartverlamming als haar de rekening wordt gepresenteerd. Met een schamele inkomen van 800 dollar per maand mag ze een bedrag van maar liefst 36.000 dollar ophoesten.

Voor deze vrouw is de Amerikaanse droom een nachtmerrie, die zij deelt met 50 miljoen andere Amerikanen. Zij wachten begrijpelijk op verandering. Of die verandering er komt, is lang niet zeker maar de hoop dat er iets verandert in hun leven is er wel.

De Amerikaanse droom mag herleven met een zwarte president in het Witte Huis, maar er is te weinig geld in de staatskas om alle Amerikaanse dromen van te betalen. Obama krijgt niet alleen het hoogste ambt van zijn voorganger, maar ook een enorme staatsschuld. De VS staat voor tien biljoen dollar in het krijt bij de rest van de wereld. De Amerikaanse droom mag dus wat kosten, maar het land van de onbegrensde (financiёle) mogelijkheden dat zijn dromen steeds vaker op de pof najaagt, is praktisch failliet. De wereld houdt de Amerikaanse droom in leven, niet de Amerikanen zelf.

Maar de afgelopen 8 jaar heeft George W. Bush niet alleen de wereld onveiliger gemaakt met zijn militaire ingrijpen, maar ook de financiÑ‘le wereld diep in de rode cijfers geholpen. De hoop dat er betere tijden zullen aanbreken na de wereldwijde economische crisis is niet alleen een exclusieve Amerikaanse droom. Het is dus begrijpelijk dat de wereld met veel belangstelling de verkiezingen in de VS heeft gevolgd en vurig heeft gehoopt op een man die kan zorgen voor nieuw elan in de Amerikaanse en internationale politiek. Of die verandering er komt, is lang niet zeker. De hoop dat er een nieuwe wind waait door de wereld met de komst van Obama is er wel.

Obama heeft inderdaad gelijk. Het is tijd voor verandering. En wel deze; de wereld moet blij zijn met hem als de eerste zwarte president in de VS, maar moet niet langer willen meebetalen aan de prijs van de onbetaalbare Amerikaanse droom. De Amerikaanse droom is mij geen wereldwijde economische crisis waard.

Mijn liefde voor dit land is groter dan die van Geert Wilders. Ik ben verwikkeld in een polemische strijd met populisten, die zogenaamd het beste voor hebben met dit land. Ik ben Ata, beetje burgerlijk ongehoorzaam en al heel wat lentes jong. Mijn naam is seculier, mijn pen messcherp en voel me gelukkig nog altijd thuis in dit land. Ook ik blijf hier!

Lees andere stukken van Ata