Voorpagina Algemeen, Islam, Maatschappelijk, Media

Pauw en Witteman, een moslimbashen festijn

, 8 januari 2013, 35 reacties


Geschreven door Quinsy Gario

Het was weer raak gisteravond bij Pauw en Witteman. In plaats van een interessant gesprek over de ruimte gegeven aan kunstenaars om onze kijk op de wereld te verruimen, werd Pauw en Witteman een moslimbashen festijn. De cabaretier Theo Maassen was uitgenodigd naar aanleiding van de reactie op zijn show door Nausica Marbe. De Volkskrant columnist die nogal genoeg heeft van ons multicultureel landje. Ik vraag me constant af waarom ze nog niet verhuisd is naar Griekenland nu zij openlijk ook heeft aangegeven genoeg te hebben van hun multicultureel bestaan. Maar het gaat mij niet om Marbe die je al van ver kan zien aankomen, maar over de teloorgang van twee mannen die zichzelf journalisten noemen. Wat is er met Jeroen Pauw en Paul Witteman aan de hand? Het programma dat hun naam draagt was gisteravond een schertsvertoning.

Met uitzondering van een interessant gesprek met Zuid-Amerika correspondent Marjon van Royen, dat oppervlakkig bleef, en een gepassioneerd betoog van Yme Drost, dat Maassen deed rammelen met een enkele opmerking, was het triest om te zien. Het onvermogen om door te vragen over Zuid-Amerika deed me afvragen waarom Van Royen daar überhaupt was. Venezuela is geen eiland op zichzelf en al jaren bezig met het opzetten van een Latijns Amerika blok. Waarom werd er niet gevraagd over de socialistische wind die economische voorspoed heeft gebracht? Het bleef hangen in clichés over de persoonsverheerlijking van Chavez. Toen Assange de Ecuadoreaanse ambassade opzocht, nadat hij dacht dat Engeland hem aan de VS zou uitleveren terwijl hij in Zweden wordt verdacht van verkrachting, deed hij dat met de wetenschap dat Zuid Amerika op dit moment een reus is die wakker wordt. Waar bleven de vragen over samenwerkingsverbanden tussen de verschillende landen die door Chavez zijn opgezet? Waar bleven de vragen over hoe Suriname zich nu losrukt van het Nederlands tijdperk en zich richt op Zuid-Amerika in plaats van Europa? Nee, er moest weer een neerbuigende sneer komen over hoe de armen van Venezuela niet beter weten en Chavez daarom nog maar een keer tot president hebben verkozen.

Het verloop van het gesprek met Drost was niet veel beter. Met felheid en passie toonde hij het bureaucratisch falen van Nederland. Het werd een opstapeling van gênante feiten rondom voormalig arts Ernst Jansen Steur. Hij hamerde door over hoe het establishment in Nederland hem door weer en wind verdedigt. Daar heeft hij geen ongelijk in zoals we door de jaren heen hebben gezien tijdens parlementaire enquêtes. Of tenminste totdat men aan de schandpaal wordt genageld en anderen niet meer kunnen stoppen met roepen wat een afschuwelijk mens de desbetreffende persoon is. Op een gegeven moment kwam Maassen in het gesprek door op te merken dat Robert M. in Duitsland al flinke schade aan levens had toegebracht en toch nog in Nederland kon werken. Op dat moment klopte Drost zich op de borst over wat hij tegen de pedopartij had gedaan en bleven Witteman en Pauw toekijken hoe een cabaretier betere vervolg- en dieptevragen stelde dan zij als journalisten tijdens hun eigen programma hadden gedaan.

Tijdens het gesprek met Maassen ging het van slecht tot kwaadwillend. In de voorstelling heeft Maassen het over de xenofobie die tentoongesteld werd door de stemmers in Volendam en maakt hij een grap over de slachtoffers van de cafébrand met betrekking tot de huidskleur van het merendeel van Volendammers. Pauw en Witteman merken niet op dat men niet boos is over het feit dat hij in de voorstelling naar de handeling van een heel dorp kijkt, en daaruit de enige conclusie kan trekken dan dat het een zonovergoten paradijs is voor mensen die niet van racistische motieven niet langer dan hun neus lang is kunnen kijken. Nee, zij buigen het gesprek om tot een poging om het weer over moslims te hebben en halen een zeven jaar oude clip tevoorschijn. Wat volgt is een bizar potje woorden in de mond van Maassen proberen te stoppen. De gewiekste cabaretier lijkt het door te hebben en een spraakmakende uitspraak waar Pauw en Witteman, die gaandeweg het gesprek meer op Waldorf en Statler zijn gaan lijken, maar vissen blijft uit. Het bleef bij een grijns van Pauw die zich liep te verkneukelen op hoe grof Maassen over moslims wel niet kan zijn. Na vanavond was het weer pijnlijk duidelijk: Pauw en Witteman zijn geen journalisten meer.
Dit artikel verscheen eerder op www.roetinheteten.info

photo credit: Jos van Zetten via photopin cc

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie